– Γέροντα, γιατί ο Θεός επιτρέπει στον διάβολο να μας πειράζη;
– Για να διαλέξη τα παιδιά Του. «Κάνε, διάβολε, ό,τι θέλεις», λέει ο Θεός, γιατί, ό,τι και αν κάνη, τελικά θα
σπάση τα μούτρα του στον ακρογωνιαίο λίθο που είναι ο Χριστός. Εάν
πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δε μας
φοβίζει.
Ο Θεός δεν επιτρέπει μια δοκιμασία, αν δεν βγη κάτι καλό. Όταν ο Θεός βλέπη ότι θα γίνη ένα μεγαλύτερο καλό, αφήνει τον διάβολο να κάνη την δουλειά του. Είδατε τί έκανε ο Ηρώδης; Σκότωσε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια, αλλά έκανε δεκατέσσερις χιλιάδες Μάρτυρες Αγγέλους. Πού είδες εσύ Μάρτυρες Αγγέλους; Έσπασε τα μούτρα του ο διάβολος! Ο Διοκλητιανός έγινε συνεργάτης του διαβόλου βασανίζοντας τους Χριστιανούς σκληρά, αλλά, χωρίς να το θέλη, έκανε καλό στην Εκκλησία του Χριστού, γιατί την πλούτισε με Αγίους. Νόμιζε ότι θα εξαφάνιζε όλους τους Χριστιανούς, αλλά δεν έκανε τίποτε. Άφησε πλήθος άγια Λείψανα να τα προσκυνούμε και πλούτισε την Εκκλησία του Χριστού.
Μπορούσε να τον είχε ξεκάνη τον διάβολο ο
Θεός∙ Θεός είναι! Εάν θέλη, και τώρα τον μαζεύει κουβάρι στην κόλαση,
αλλά τον αφήνει πάλι για το καλό μας. Θα τον άφηνε να ταλαιπωρή και να
βασανίζη το πλάσμα Του; Τον άφησε όμως μέχρις ενός σημείου και έως
καιρού, για να μας βοηθάη με την κακία του∙ να μας πειράζη, για να
τρέχουμε σ’ Αυτόν. Μόνον αν πρόκειται να βγη καλό, επιτρέπει στο
ταγκαλάκι να μας πειράξη. Αν δε βγη καλό, δεν επιτρέπει. Όλα τα
επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Αφήνει τον
διάβολο ο Θεός, για να παλαίψη ο άνθρωπος. Χωρίς πάλη δεν γίνεται χωριό.
Αν δεν μας πείραζε ο διάβολος, μπορεί να νομίζαμε ότι είμαστε και
άγιοι. Επιτρέπει λοιπόν ο θεός στον διάβολο να μας χτυπάη με κακία,
γιατί με το χτύπημα που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και
ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας. ΄Η τον αφήνη να ορμάη να μας
δαγκώση, για να καταφεύγουμε σ’ Αυτόν. Ο Θεός μας καλεί συνέχεια ,αλλά
εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό και, μόνον αν παρουσιασθή
κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του. Όταν ο άνθρωπος ενωθή με τον Θεό,
δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήση ο πονηρός, αλλά ούτε υπάρχει και
λόγος να επιτρέψη ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξη για να αναγκασθή ο
άνθρωπος να καταφύγη στον Θεό. Πάντως, όπως και αν είναι, ο πονηρός μας
κάνει καλό∙ μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι’ αυτό και ο Θεός τον ανέχεται.