Εἶχε περάσει περισσότερο ἀπὸ μιὰ ὥρα ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ πρῶτος ἀθλητὴς εἶχε κόψει τὸ νῆμα στὴ γραμμὴ τοῦ τερματισμοῦ –τὰ φῶτα εἶχαν σχεδὸν σβήσει- ὁ πολὺς κόσμος εἶχε ἀποχωρήσει καὶ ἦταν ἐλάχιστοι αὐτοὶ ποὺ βρίσκονταν
ἀκόμη στὶς κερκίδες τοῦ Ὀλυμπιακοῦ Σταδίου τῆς πόλης τοῦ Μεξικοῦ γιὰ νὰ
τιμήσουν τὸν Τανζανὸ δρομέα, τὸν τελευταῖο μαραθωνοδρόμο ποὺ ἐκείνη τὴν ὥρα ἔμπαινε στὸ κρύο σκοτεινὸ στάδιο. Κουτσαίνοντας καὶ μὲ τὸν πόνο νὰ χαρακώνει τὸ ἱδρωμένο του πρόσωπο σὲ κάθε του βῆμα ἔφτασε μέχρι τὸ τέλος καὶ τερμάτισε. Ὅταν ἀργότερα ρωτήθηκε γιατὶ ὁ τραυματισμός, οἱ πόνοι καὶ ἡ ταλαιπωρία τῆς προσπάθειας δὲν τὸν ἔκαναν νὰ ἐγκαταλείψει, ὁ ἀθλητὴς αὐτὸς τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τοῦ 1968 ἀπάντησε: «Ἡ χώρα μου δὲν μὲ ἔστειλε 7.000 μίλια μακριὰ γιὰ νὰ ξεκινήσω τὸν ἀγῶνα. Μὲ ἔστειλε 7.000 μίλια μακριὰ γιὰ νὰ τελειώσω τὸν ἀγῶνα».
Οἱ πίνακες τῶν παγκόσμιων ρεκὸρ καὶ τὰ βάθρα τῶν νικητῶν δὲν χωρᾶνε πάντα τὸ μεγαλεῖο τῶν ἀγώνων. Ὅσο κι ἂν τελειοποιηθοῦν τὰ χρονόμετρα, ὅσο κι ἂν ἐξελιχθοῦν τὰ ὄργανα μέτρησης, ὅσο κι ἂν αὐξηθοῦν οἱ κάμερες ποὺ καλύπτουν τοὺς ἀγῶνες, ποτὲ δὲν θὰ μπορέσει νὰ καταγραφεῖ τὸ προσωπικὸ ρεκὸρ τοῦ κάθε ἁπλοῦ ἀθλητῆ ποὺ νικᾶ καὶ ξεπερνᾶ τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ τὸν φέρει μιὰ ἀνάσα πιὸ δυνατά, ἕνα βῆμα πιὸ μακριά, ἕνα σκαλὶ πιὸ ψηλά. Τὰ χρονόμετρα, οἱ κάμερες καὶ οἱ προβολεῖς δὲν μποροῦν, δυστυχῶς, νὰ πιάσουν τὰ τεράστια προσωπικὰ ρεκὸρ στὴν προσωπικὴ προσπάθεια τοῦ κάθε ἀθλητῆ, τὰ ρεκὸρ στὸν προσωπικὸ ἀγῶνα τοῦ κάθε ἀνθρώπου μὲ τὸν ἑαυτό του. Κι αὐτὸς ὁ ἀγῶνας εἶναι ὁ πιὸ ἐπώδυνος καὶ οὐσιαστικός.
Ὁ ἀγῶνας στὴν Ἐκκλησία, στὸ Σῶμα Χριστοῦ, εἶναι ὁ
ἀγῶνας γιὰ τὸ προσωπικὸ ρεκόρ, καὶ ὄχι γιὰ τὸ παγκόσμιο. Στὸν ἀγῶνα μὲ
τοὺς ἄλλους ξεχωρίζει ὁ καλύτερος, γιατὶ ὁ ἀγῶνας εἶναι σχετικός, γιὰ νὰ
ξεπεράσεις κάποιους ἄλλους· στὸν ἀγῶνα μὲ τὸν ἑαυτό μας χρήζεται ὁ ἅγιος, γιατὶ ὁ ἀγῶνας εἶναι γιὰ τὸ ἀπόλυτο, γιὰ τὸ ξεπέρασμα τοῦ ἐγωισμοῦ καὶ τὴ βίωση μιᾶς σχέσης.
Ὁ ἐγωισμὸς εἶναι ὁ ἀντίπαλος ποὺ πάντα προκαλεῖ καὶ ποτὲ δὲν κουράζεται. Εἶναι δύσκολος ἀγῶνας. Γιατὶ ἡ σωτηρία ἀπαιτεῖ καθημερινὰ ρεκόρ. Καὶ εἶναι ρεκὸρ ἄπιαστα καὶ ἀκατάρριπτα – γιατὶ εἶναι προσωπικά. Καὶ εἶναι τὰ ρεκὸρ ποὺ γίνονται στὸ λιγοστὸ φῶς ἑνὸς κεριοῦ, μὲ τὰ γόνατα ματωμένα καὶ μὲ τὴν ὑπομονὴ ποὺ θὰ ὁδηγήσει μέχρι τὸ τέλος. Εἶναι ὁ προσωπικὸς ἀγῶνας ποὺ καμιὰ κάμερα δὲν θὰ καταγράψει, γιατὶ εἶναι πολὺ λίγοι αὐτοὶ ποὺ μποροῦν νὰ τὸν ἐκτιμήσουν καὶ νὰ τὸν κρίνουν – καὶ ἴσως νὰ χρειάζεται μόνο ἕνας…
Καλὸν ἀγῶνα!
ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Ε.ΡΩ. ΤΕΥΧΟΥΣ 24