Όσον η καρδιά επιδεικνύει υπομονή και ελπίδα στα προβλήματα, ο Θεός της χαρίζει ταπείνωση και πραότητα. Η πραότητα είναι εκείνη η ειρηνική διάθεση της καρδιάς που φανερώνει ανεκτικότητα και προς τις σχέσεις με τους άλλους, αλλά κυρίως μία προθυμία και θέληση καρδιακή να υποταχθεί στο θέλημα του Θεού. Η ταπεινή και πραεία καρδιά είναι απρόσβλητη από τον εγωισμό και τον θυμό, αδιάφορη στις προσβολές ή τους επαίνους που δέχεται από τους άλλους, ειρηνική, που προσεύχεται ειλικρινώς για κάθε ψυχή. Με την πραότητα η καρδιά αγγίζει την απλότητα. Η ταπείνωση της καρδιάς είναι το αντίδοτο του εγωισμού.
Η ταπεινή καρδιά είναι πάντα ανοικτή στο θέλημα του Θεού, αναγνωρίζει την δική της ελαχιστότητα και βαθιά εξάρτησή της από τον Θεό, βιώνει πιο έντονα το μυστήριο της θεϊκής παρουσίας και της σχέσεως με τον Θεό. Η ταπεινή καρδιά γίνεται κατοικητήριο του Θεού, καθώς σε μία καθαρή και ταπεινή καρδιά αναπαύεται η παρουσία του Θεού. Η καρδιά που ανοίγεται με ταπείνωση και πραότητα στον Θεό, γίνεται δέκτης της θείας χάριτος και κάτοπτρο του θείου φωτός, απολαμβάνει πλήρως την παρουσία του Θεού. Η ταπεινή καρδιά είναι η κληρονόμος των δωρεών του Θεού, καθώς «μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσιν την γην» (Ματθ. 5:5).