Ο
Απόστολος Παύλος χαρακτηρίζει τον γάμο – τη νόμιμη και για όλη τους τη
ζωή ένωση άντρα και γυναίκας – ως “μυστήριον μέγα” κι από τα πρώτα της
χρόνια η Εκκλησία τον ευλόγησε με ειδική ακολουθία που συμπεριλαμβάνεται
στα επτά μυστήρια. Μόνο με την ευλογία της Εκκλησίας, που δίνεται με το
μυστήριο του γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα γίνονται ανδρόγυνο.
Συμβολικά στοιχεία του γάμου είναι τα δαχτυλίδια, τα στέφανα, η ένωση των χεριών και το κοινό ποτήρι.
Η ανταλλαγή των δαχτυλιδιών, στο πρώτο μέρος της ακολουθίας του γάμου
που λέγεται αρραβώνας, σημαίνει ότι ο καθένας παραδίνει τον εαυτό του
στον άλλον. Η τελετή αυτή, που σήμερα τελείται κατά τη διάρκεια της
ακολουθίας, παλιότερα τελούνταν ξεχωριστά.
Τα στέφανα, που παλιότερα έμοιαζαν με βασιλικά διαδήματα, είναι
σύμβολα νίκης, γιατί οι νυμφευόμενοι αγωνίστηκαν για να φτάσουν στο γάμο
τους ενάρετοι. Η ένωση των χεριών σημαίνει την οριστική τους απόφαση να
μείνουν ενωμένοι για πάντα και την αλληλοενίσχυσή τους. Μαζί οι δυο
τους θα είναι δυνατοί. Τέλος πίνουν κρασί από το ίδιο ποτήρι που
σημαίνει ότι μαζί θα “πιουν”, θα περάσουν όλα τα ευχάριστα ή δυσάρεστα
της ζωής τους.
Η ακολουθία του γάμου είναι ιδιαίτερα χαρούμενη. Έχει ένα στοιχείο
θριαμβευτικό, που κορυφώνεται στο λεγόμενο “χορό του Ησαΐα”, όταν ο
ιερέας οδηγεί το ζευγάρι τρεις φορές γύρω από το τραπέζι, ενώ ψάλλεται
το τροπάριο ‘Ἠσαΐα, χόρευε, ἡ Παρθένος ἔσχεν ἐν γαστρί…”.
Τέλος ο ιερέας οδηγεί τους νεόνυμφους μπροστά στην Ωραία Πύλη και
αφού διαβάσει τις κατάλληλες ευχές τους ευλογεί και τους εύχεται.
Ο γάμος είναι ένα σπουδαιότατο γεγονός στη ζωή των δύο ανθρώπων που
τον αποφασίζουν. Η αρμονία στη συμβίωση απαιτεί υπομονή και ταπείνωση,
παραίτηση του καθένα από το εγωιστικό του θέλημα, αγάπη και
υποχωρητικότητα. Αυτά θα τα πετύχουν οι νυμφευόμενοι και με δική τους
προσπάθεια αλλά κυρίως με τη βοήθεια του Θεού, Τον οποίον όλοι
παρακαλούμε να τους ευλογήσει. Την ώρα του μυστηρίου λοιπόν πρέπει να
προσευχόμαστε όλοι για την αρμονία του ζευγαριού και όχι να
συμπεριφερόμαστε όπως σε μια κοσμική σύναξη.