Είμαι η Φωτεινή από το Νεοχώρι
και ήμουν επιτροπή στον Αη Γιώργη μας. Δεν είχαμε ιερέα και μας έστελνε πότε
πότε η Μητρόπολη κάποιον ιερέα να μας λειτουργεί. Παρακαλούσαμε να μας στείλει
ο Θεός έναν καλό ιερέα και προσευχόμασταν μαζί με την κα Φωτεινή την κατηχήτριά
μας. Όπου, σε όποιο χωριό ήταν ο πατήρ Ιωάννης ιερέας, πήγαινε και η κα Φωτεινή
σαν κατηχήτρια και της είχε πει μια μέρα όπως το λέει πάντα η ίδια: «Εμείς κα
Φωτεινή θα είμαστε πάντα μαζί».
Όταν δεν είχαμε ιερέα, λειτουργούμασταν στη Λειβαδιά. Σε μια λειτουργία
στον Αη Δημήτριο Λειβαδιάς, στη Μεγάλη Είσοδο, βλέπω έναν πολύ ταπεινό ιερέα με
μια αγία Λαβίδα στο χέρι, να ακολουθεί τελευταίος· κάτι σ’ αυτόν τον άνθρωπο μ’
έκανε εντύπωση και ρώτησα μια χωριανή δίπλα μου να μου πει ποιος είναι.
Μου
έκανε ένα νόημα με ενθουσιασμό και μου είπε πως είναι ο ιερέας της Λειβαδιάς.
Άκουσε ο Θεός τις προσευχές μας και μας τον έφερε στο χωριό μας. Μας έδωσε
αγάπη, μας ένωσε. Πρώτος έτρεχε και ακολουθούσανε παντού στα ξωκλήσια να
λειτουργηθούν στις γιορτές τους, στις αγρυπνίες παννυχίδες, αργότερα όταν
έκλεισε τον Άγιο Ραφαήλ. Οι Άγιοι συμμετείχαν, δεν θέλαμε να φύγουμε όταν
τελείωναν στις 3 τα ξημερώματα.
Ήταν τίμιος και ειλικρινής πάντα άψογος με τα χρήματα, για τα έργα που
έκανε πρώτος έβαζε το χέρι στην τσέπη, έτσι τελείωσε το σπίτι που έκανε στην
αυλή του Αγίου Γεωργίου. Ερχόταν δωρητές, θυμάμαι την κα Φελέκη και άλλους
ανθρώπους, που έλεγαν «πάρε χρήματα πάτερ Ιωάννη», και εκείνος τους έλεγε
«πάρτε την διεύθυνση και πληρώστε το πάτωμα, τα κουφώματα, τα κεραμίδια». Έτσι
τελείωσε το σπίτι του Αγίου Γεωργίου.
Το ίδιο έγινε με τα ξωκλήσια και με τον Άγιο Ραφαήλ· του έφερναν κάθε
βδομάδα ακριβώς όσα χρειαζόταν να πληρώσει τους μαστόρους, μετά τους έδινε τον
αριθμό λογαριασμού του αγιογράφου και το τηλέφωνό του για την αγιογράφηση του
ναού του Αγίου. Ο κόσμος τον εμπιστευόταν γιατί κάθε επίτροπος είχε ένα κλειδί
για κάθε κλειδαριά και ο ίδιος ένα ακόμη· 5 κλειδαριές σύνολο. Δεν μπορούσε
μόνος μας κανένας να ακουμπήσει χρήματα. Μετρούσαμε ώρες όλοι μαζί μέχρι πολύ
αργά τα χρήματα. Ό,τι έργο άρχισε, το τελείωσε με τη χάρη του Θεού. Φέρνανε
ακριβώς όσα χρήματα χρειαζόταν. Ο κόσμος πήρε είδηση την παρρησία της προσευχής
του στον Θεό και την Χάρη που μετέδιδε και άρχισαν να έρχονται συνέχεια από όλα
τα μέρη της Ελλάδος. Γινόταν θαύματα με την ευχή του. Πήγαιναν να δώσουν
χρήματα και τους έλεγε να πηγαίνουν στο ναό και να τα ρίχνουν στο παγγάρι.
Πάντα πλήρωνε με το παραπάνω για τα κεράκια που άναβε. Συμπλήρωνε από την τσέπη
του για να ολοκληρώσει το ποσόν, όταν κάναμε ταμείο και έλειπαν λίγα χρήματα.
Κάναμε πολλά προσκυνήματα στη Μυτιλήνη και γινόταν πολλά θαύματα με την
ευχή του. Σε μια αγρυπνία στο ναό του Αγίου Ραφαήλ στη Μυτιλήνη, βγήκε μύρο που
έτρεχε από τον τάφο του Αγίου. Έκλαιγε καθώς λειτουργούσε, ερχόταν το άκτιστο
φως και έλουζε την Αγία Τράπεζα και τον ίδιο, συλλειτουργούσε με τους Αγίους·
τους έβλεπε και ο κόσμος κάποιες φορές.
Την τελευταία νύχτα του έδωσα νεράκι να πιει. Το θυμάμαι με πόνο. Είδα
ανοιχτό τον ουρανό την νύχτα που τον ξημερώσαμε. Πέρασαν χιλιάδες κόσμου και
νεολαία να τον προσκυνήσουν. Ήταν εύκαμπτος και ζεστός. Έβρεξε σαν δάκρυα ο
ουρανός την ώρα της ταφής και τα πουλιά πένθησαν. Τον είδα τρεις φορές μετά τον
θάνατό του. Την τελευταία φορά ήταν με λευκή στολή και λειτουργούσε στον
Αη-Γιώργη.
Τον νιώθουμε να είναι ανάμεσά μας. Την ευχή του να έχουμε, να πρεσβεύει
για όλο τον κόσμο και για μας.
20/2/2011