... Το σχολείο δίνει στον άνθρωπο ορθολογική εκπαίδευση, αλλά όχι πνευματικότητα.
Οι περισσότεροι θεολόγοι που διδάσκουν στα σεμινάρια και τις θεολογικές μας σχολές δεν ζουν σύμφωνα με ό,τι διδάσκουν.
Κι ωστόσο θα έπρεπε να λειτουργούν ως παράδειγμα για τη νεολαία μας. Δεν
λειτουργούν έτσι όμως, κι αυτός είναι ο λόγος που η κατάσταση στις
σχολές μας δεν είναι καλή.
Πρέπει όμως οι νέοι να έχουν ένα ζωντανό παράδειγμα για να διδάσκονται
από αυτό, διότι τέτοια παραδείγματα είναι καλύτερα και από τις λέξεις.
Μπορεί κανείς να ακούσει πολλά παιδαγωγικά πράγματα γύρω από τη ζωή και
την πνευματικότητα, αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει να τα εφαρμόσει
τελικά στη ζωή του. «Όταν όμως βλέπει κανείς έναν άνθρωπο που είναι
ήσυχος, πράος, αγαθός, και που δεν παρεξηγείται ποτέ, τότε θέλει κι
αυτός να του μοιάσει… Το ζωντανό παράδειγμα λέει περισσότερα από τα
λόγια.
Το ζωντανό παράδειγμα μιας θεάρεστης ζωής καθιστά στέρεη τη θεωρητική γνώση και την επαληθεύει στην πράξη.
Αυτό ισχύει όχι μόνο για τη θεολογία αλλά και με κάθε άλλο τύπο γνώσης.
Κάθε είδος γνώσης που ανακαλύπτουμε μέσα από την εκπαίδευση είναι μια
δωρεά του Θεού στους ανθρώπους Του, και μαρτυρεί την παρουσία Του σ’
αυτό τον κόσμο. Η πρακτική εφαρμογή όσων έχουν δοθεί
στην άνθρωπο προς γνώση, είναι μια άλλη υπόθεση. Αυτό εξαρτάται, όπως
είπα νωρίτερα, από το πόσο ζούμε κατά Θεό ή όχι. Η γνώση μας
χρησιμοποιείται είτε για το καλό της ανθρωπότητας είτε για το κακό της.
Όλη η γνώση που έχει δοθεί από τον Θεό είναι για το καλό της
ανθρωπότητας καμία δεν μας δόθηκε για την καταστροφή μας. Η ελεύθερή μας
βούληση, η οποία είναι διεφθαρμένη και έχει απωλέσει τον φόβο Θεού,
αυτή είναι που μεταστρέφει τη δοσμένη για το καλό της ανθρωπότητας γνώση
σε κάτι κακό, πράγμα που εξηγεί και το γιατί υποφέρουμε τόσο πολύ σε
τούτο τον κόσμο.
Από το βιβλίο “Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας, Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα”