Μαρτυρία Μιλτιάδη Τσεσμετζή για τον πατέρα Ιωάννη Καλαΐδη (12)
Κάποτε μας διηγήθηκε τα σχετικά με τη στράτευσή του. Υπηρέτησε 40 μήνες
στον Ελληνικό στρατό και κατά την εποχή του εμφυλίου πολέμου (1946-1949). Μας
είπε: «Οι μάχες ήταν πολύ φονικές. Πηγαίναμε στις διάφορες αποστολές 40 στρατιώτες
και γυρίζαμε 15 ζωντανοί. Εγώ διάβαζα καθημερινά την προσευχή από ένα μικρό
προσευχητάριο που είχα πάντοτε μαζί μου. Επειδή προσευχόμουν συνέχεια, πίστεψαν
ότι είμαι μάρτυρας του Ιεχωβά. Έκαναν τότε έρευνα στο σακίδιό μου και κατάλαβαν
το λάθος τους. Ο αξιωματικός της μονάδας μου, βλέποντάς με να γυρίζω ζωντανός
από τις διάφορες αποστολές μου έλεγε ότι σίγουρα έχω κάποιον άγιο μαζί μου και
με βοηθάει.
Σε μια μάχη μια σφαίρα ήρθε επάνω μου και χτυπώντας στο τουφέκι μου
εξοστρακίστηκε και με χτύπησε στο δείκτη του χεριού μου. Το μικρό αυτό σημάδι
στο δάχτυλο έμεινε για να θυμάμαι το θαύμα αυτό.
Μια μέρα όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του θαλάμου μας, είδα τον
Κύριο στην οροφή όπως βλέπουμε στον τρούλο της εκκλησίας τον Παντοκράτορα, αλλά
ζώντα και μου είπε: «Μη στενοχωριέσαι Ιωάννη, όλα θα πάνε καλά». Τότε χάρηκα
και πήρα πολύ θάρρος.