Ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας…

Ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας, για να μας παρηγορή, ότι έχουμε όχι μόνο Παντοδύναμο αλλά και φιλόστοργο Πατέρα

«Μεθ’ ημών ο Θεός»

Αρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου

Τα εφετινά Χριστούγεννα μας ευρίσκουν σε κατάστασι κρίσιμη.

Η οικονομική δυσπραγία και η πτωχεία που συνεπάγεται για πολλούς συμπατριώτας μας είναι αιτία της λύπης και της ανησυχίας πολλών.

Η απειλή επίσης του ηλεκτρονικού φακελλώματος, το οποίο περιορίζει την θεόσδοτη ελευθερία του ανθρωπίνου προσώπου, αποτελεί επίσης αφορμή βαθυτάτης ανησυχίας για πολλούς αδελφούς.

Γι’ αυτούς τους λόγους και για πολλούς άλλους, όπως η γκετοποίησις πρώην ακμαζουσών συνοικιών των μεγαλουπόλεών μας, δημιουργούν μέσα μας και γύρω μας μια καταθλιπτική ατμόσφαιρα.

Θα ηχήσουν και πάλιν οι καμπάνες των Χριστουγέννων, για να διαλαλήσουν ότι ο Θεός γίνεται άνθρωπος: «ο Λόγος σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν. α’ 14).

Ο εν σπηλαίω γεννηθείς Κύριος μας απεκάλυψε, ότι ο Θεός μας δεν είναι ο ψυχρός θεός των φιλοσόφων ούτε ο απρόσιτος θεός των Ιουδαίων, αλλά είναι ο «Εμμανουήλ», δηλαδή «μεθ’ ημών ο Θεός» (Ματθ. α’ 23).

Έτσι και τώρα μέσα στο σκότος που μας περιβάλλει μπορούμε να δούμε Φως, να ελπίσουμε, να χαρούμε.

Ο Εμμανουήλ είναι μαζί μας, για να μας παρηγορή, ότι έχουμε όχι μόνο Παντοδύναμο αλλά και φιλόστοργο Πατέρα, ο οποίος δεν θα μας αφήση μόνους και αβοήθητους στις δυσκολίες μας. Αρκεί και εμείς με πίστι και ταπείνωσι να ζητήσουμε την βοήθειά Του.

Έχουμε άλλωστε αποδείξεις, ότι ο Παντοδύναμος Κύριος πολλές φορές έσωσε το Γένος μας από τον αφανισμό και την καταστροφή.

Βέβαια για κάθε επέμβασι του Αγίου Θεού απαιτείται και η δική μας μετάνοια.

Πως θα υγιάνη η κοινωνία μας, όταν εμείς, άρχοντες και αρχόμενοι, θεοποιούμε τον εαυτό μας, καλλιεργούμε ένα πολιτισμό φιλαυτίας, που είναι αδιέξοδος;

Καταφρονούμε τις σωτήριες και φιλάνθρωπες εντολές του Θεού, διώχνουμε τον Εμμανουήλ από την κοινωνική και οικογενειακή μας ζωή, και μένουμε έρημοι και απελπισμένοι στον ταλαίπωρο κόσμο μας.

Ο Εμμανουήλ ήλθε, θέλει να είναι μαζί μας, για να μας εμπνέη την αγάπη, την πίστι, την φιλανθρωπία, την δικαιοσύνη, την ειρήνη.

Πρέπει όμως και εμείς να Τον θέλουμε, να Τον ζητούμε, να μη Τον διώχνουμε από κοντά μας με την απιστία μας και τον εγωϊσμό μας.

Πόσο ωραία γίνεται η ζωή των ανθρώπων, όταν ο Χριστός βασιλεύη στις ψυχές των; Όπου και όσες φορές ο Χριστός έγινε δεκτός με αγάπη και πίστι από τους ανθρώπους, εκεί εξανθρωπίσθηκε η ζωή των και τα ανθρώπινα πρόσωπα βρήκαν το νόημα και τον σκοπό των.

Παράδειγμα, η πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων με την θαυμαστή κοινοκτημοσύνη των Χριστιανών, η κοινοτική οργάνωσις των ελληνορθοδόξων ενοριών επί Τουρκοκρατίας, τα Ορθόδοξα κοινόβια, όπου κατά τον Μ. Βασίλειο όλοι ζουν για τον ένα και ο ένας για όλους: «εις οι πολλοί, και ο εις ου μόνος, αλλ’ εν πλείοσι» (Ασκητικαί Διατάξεις, ιη’).

Βέβαια και στις περιπτώσεις αυτές δεν έλλειψαν κάποιες παραφωνίες και παραστρατήματα. Η γενική όμως κατεύθυνσις ήταν σωστή.

Το άλας βοηθούσε να μη σαπίση η κοινωνία.

Γιατί «εάν δε το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται;» (Ματθ. ε’ 13).

Ο ελληνορθόδοξος λαός μας, παρά τις αμαρτίες όλων μας και τις προσπάθειες που καταβάλλονται συστηματικά να χωρισθή από τον Χριστό και την Εκκλησία Του, έχει ακόμη ρίζες χριστιανικές.

Χρέος όλων μας είναι, και ιδίως των Ποιμένων της Εκκλησίας μας, να εμπνεύσουμε σ’ εμάς και τον λαό μας το πνεύμα της μετανοίας και επιστροφής στον Θεό των Πατέρων μας, για να μπορή ο Εμμανουήλ να είναι ανάμεσά μας, για να δίνη νόημα στην ζωή μας, χαρά, ειρήνη, φως.

Τελειώνοντας τον ταπεινό αυτό χαιρετισμό, θα ήθελα να υψώσω και εγώ την φωνή μου μαζί με την Αδελφότητά μας προς τους αξιότιμους πολιτικούς και άρχοντάς μας, να αποτρέψουν την εφαρμογή του ηλεκτρονικού φακελλώματος και έτσι να δώσουν άνεσι και χαρά σε εκατομμύρια Ορθοδόξων Ελλήνων που αγωνιούν θεαρέστως για το κρίσιμο αυτό θέμα.

Δεν θέλουμε να γίνουμε αριθμοί-νούμερα, να παραδώσουμε το πρόσωπό μας στον ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό.

Ο Θεός έγινε άνθρωπος. Εμείς θα παραιτηθούμε από την αξία του ανθρωπίνου προσώπου μας; Μαζί με τον Ιονέσκου -στο γνωστό έργο του «Ρινόκεροι»- κραυγάζουμε και εμείς: «Δεν δεχόμαστε να γίνουμε ρινόκεροι (αριθμοί). Θα μείνουμε άνθρωποι».

Με αυτές τις σκέψεις Σας απευθύνουμε την εν Χριστώ τεχθέντι αγάπη μας και τις ευχές μας για Χριστούγεννα, στα οποία θα συναντήσουμε και θα αναπαύσουμε στην υπαρξί μας το θείον Βρέφος της Βηθλεέμ.

Ευλογημένα και Άγια Χριστούγεννα!

Άγια Χριστούγεννα 2010