-Αγαπάς τον Θεό;
-Θ΄αστειεύεσαι βέβαια! Δεν με ξέρεις καλά! Δεν με έχεις ζήσει! Δεν έχω κάτσει ποτέ στο τραπέζι και να μην έχω κάνει τον Σταυρό μου! Τα κομποσχοίνια στα χέρια μου δεν τα βλέπεις; Δεν έχεις παρατηρήσει που κάθε τόσο τα φιλώ; Τον έχω μέσα μου εγώ τον Θεό!
-Αγαπάς τον Θεό;
-Με έχεις δει ποτέ να λείπω Κυριακή από την ενορία μας; Μαζί με τον παπά φτάνω το πρωί! Όρθρου βαθέος! Και στα διακονήματα πρώτη! Να σκουπίσω, να γυαλίσω! Γι αυτό και δεν με εγκαταλείπει ποτέ η Παναϊτσα!
-Αγαπάς τον Θεό;
-Τα βλέπεις τα καινούρια τα καντήλια στο τέμπλο; 8 εκεί και άλλα 4 στα προσκυνητάρια! Ξέρεις πόσο μου στοίχισαν; Διακοπές δεν πήγα φέτος! Το τάμα βλέπεις… Όχι σαν κάτι άλλους! Μόνο Σταυρούς και μετάνοιες! Εδώ φαίνεται αν αγαπάς τον Θεό!
-Αγαπάς τον Θεό;
-Εγώ δεν αγαπώ τον Θεό; Γεμάτο το σπίτι μου με εικόνες, λιβάνι μυρίζει συνεχώς, καντήλι ακοίμητο, ασταμάτητα μεταδίδει το ραδιόφωνο της Μητροπόλεως τον σταθμό! Άσε τα δάκρυα που μου γεμίζουν τα μάτια μόλις ακούσω για κανένα θαύμα…
Διαφορετικές φαινομενικά αποκρίσεις σε μια ερώτηση, έναν έλεγχο της συνείδησης… Το ευλογημένο δώρο του Θεού στον άνθρωπο! Ελέγχει και σωφρονεί, όταν της επιτρέπουμε βέβαια να επιτελέσει τον Θεόσδοτο ρόλο της και δεν την περιορίζουμε, δεν την κοιμίζουμε αυτάρεσκα και ανθρωπάρεσκα. Σε όλους μας έχει υποβάλλει αυτή την ερώτηση! Πάλιν και πολλάκις! Και δεν θα πάψει ως την ύστατη πνοή μας να μας ρωτά: Αγαπάς τον Θεό;
Είναι εντολή του Θεού, του Σωτήρα μας Χριστού τούτη η αγάπη!
Ένας νομικός κάποτε πειράζοντας τον Κύριο τον ρώτησε για το ποια είναι η πιο μεγάλη εντολή μέσα στον νόμο. Στο κατά Ματθαίον συναντάμε αυτόν τον διάλογο. Έλαβε μια άληστη απάντηση ο νομικός:
Θ΄ αγαπάς τον Κύριο και Θεό σου, εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας. Η πρώτη και μεγάλη εντολή! Είναι άραγε τα παραπάνω που απαντήθηκαν, εκείνα που ζητά ο Κύριος; Μήπως απλά είναι ένας γλυκασμός της ψυχής; Ευλογημένα όλα και άγια, μα για να προστρέξουμε πάλι στο Ευαγγέλιο του Φωτός, στο κατά Ιωάννη. Όλες οι ερωτήσεις βρίσκουν απαντήσεις μέσα στον λόγο και στον νόμο του Σωτήρος! Δεν υπάρχει το παραμικρό που να άφησε αναπάντητο ο Θεός Λόγος! Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε! Αυτή είναι η αληθινή και η ειλικρινής αγάπη! Όποιος εγκολπώνεται και φυλάττει τις εντολές και τα δικαιώματα μου, μόνο αυτός με αγαπά λέει μόλις λίγο παρακάτω!
Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου και Εγώ αγαπήσω αυτόν εμφανίσω αυτόν εμαυτόν.
Σ αυτόν δηλαδή που αληθινά με αγαπά, τηρώντας τις εντολές μου, σ΄αυτόν θα φανερωθώ! Ω, τι βραβείο έχει αυτή η αγάπη! Τι ατίμητο δώρο! Αν αγαπάς τον Θεό, αγαπάς τον κάθε αδελφό σου όμως! Ιδού μια δικλείδα αγάπης! Ένα δύσκολο όντως κριτήριο! Μα πόσο αξίζει, όταν το βραβείο της, είναι η αποκάλυψη του Θεού στην ζωή μας! Απόδειξη αγάπης, η τήρηση των εντολών Του! Όπως ακριβώς μας τις παρέδωσε! Ούτε σουλουπωμένες, ούτε στρογγυλεμένες, ούτε προσαρμοσμένες στο θεοστυγές σήμερα και στο άθεσμο εγώ… Πάσαν δικαιοσύνη θα τηρήσουμε! Αλλιώς, δεν Τον αγαπάμε! Κι αν σχεδόν πάντα δεν τα καταφέρνουμε, ωκεανός ο ιλασμός και η μακροθυμία Του! Ξανά θα μας συγχωρήσει, αν μας σκεπάσει το άγιο το πετραχήλι! Με ειλικρινή μετάνοια και όχι την αυτοδικαίωση που απλόχερα μας προσφέρει η συναισθηματική αγάπη και η αγαπολογία που όλα σχεδόν τα επιτρέπει, εθελοτυφλώντας και διαστρεβλώνοντας τα ευαγγελικά κελεύσματα.
Μια πρώτη ειλικρινής απάντηση στο ερώτημα που έθεσε ο σημερινός τίτλος της εκπομπής μας, είναι ότι δεν σ΄ αγαπώ αληθινά Θεέ μου! Βοήθησέ με όμως κάποτε να τα καταφέρω! Αμήν! Γένοιτο!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή