«Δέν μπορεῖτε νά συλλάβετε, ἀγαπητοί
μου, πόσο εἶναι διαδεδομένο τό ἁμάρτημα τῆς αἱμομιξίας! Καί ἐγώ κάποτε δέν
μποροῦσα νά τό φαντάζομαι αὐτό τό πρᾶγμα. Ἀπό τόν καιρό ὅμως πού μποροῦμε νά
ξέρομε καί νά βλέπομε, σᾶς βεβαιώνω ὅτι δέν εἶναι τόσο λίγο τό ἁμάρτημα τῆς
αἱμομιξίας, ὅσο τό φαντάζεστε.
Κάποτε ἤμουν λαϊκός, νέος, παιδί ἤμουν, διάβαζα
ἕνα λόγο τοῦ Ἁγίου Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου γιά τό θέμα τῆς ἀνηθικότητας, καί ἐκεῖ
ἔλεγε ὅτι πρέπει νά προσέχομε ἀκόμη καί τούς συγγενεῖς μας καί τή μητέρα μας
καί τήν ἀδελφή μας. Θυμᾶμαι, αὐτό τότε μοῦ εἶχε φανεῖ σάν κάπως τραβηγμένο. Καί
ἐγώ, ὅταν ἤμουν νέος, μποροῦσα νά κινοῦμαι κατά τρόπο ὄχι τόσο προφυλακτικό,
ἔλεγα …, τό θεωροῦσα τραβηγμένο δηλαδή. Ὅταν ἔγινα κληρικός καί εἶδα τί θραύση
γίνεται σέ τέτοια ἁμαρτήματα …, ἀγαπητοί μου, φοβήθηκε τό μάτι μου!
Καί φτάνω
πολλές φορές νά λέγω σέ σᾶς καί τούς γονεῖς καί συμβουλεύω: «Προσέξτε, δέν θά
βάζετε τά ἀγόρια σας καί τά κορίτσια σας νά κοιμοῦνται στό ἴδιο δωμάτιο!».
Κάποτε καί τά ἀγόρια φαίνεται, ὅταν κοιμοῦνται στό ἴδιο δωμάτιο, νά εἶναι
ἐπικίνδυνο! Θά μοῦ πεῖτε, εἶμαι ὑπερβολικός. Σᾶς βεβαιώνω, δέν εἶμαι
ὑπερβολικός, ἀπό αὐτά πού ἀκοῦμε καί βλέπομε. Μήν πάρετε ποτέ στό κρεβάτι σας
οὔτε τήν κόρη σας οὔτε τό γιό σας νά κοιμηθεῖ. Τό ἀκούσατε, παρακαλῶ; Δέν μπορεῖτε
νά φανταστεῖτε καί νά συλλάβετε τί μπορεῖ νά συμβαίνουν. Οὔτε καί ἕνας πατέρας
νά κοιμηθεῖ μέ τήν κόρη. Μήν τό κάνετε αὐτό, οὔτε ὁ ἀδελφός μέ τήν ἀδελφή. Καί
σᾶς τό λέγω ἀλήθεια! Ἄν ἔπρεπε νά σᾶς πῶ περιστατικά, θά τρομάζατε
πραγματικά!».