Κοινώνησε η «μισή» Ελλάδα τον Δεκαπενταύγουστο αλλά ο κόσμος θα παραμείνει ο ίδιος, διότι ο Χριστός θέλει να ενεργήσει αλλά εμείς δεν τον αφήνουμε.
Βλέπουμε κόσμο να κοινωνάει τον Χριστό στις μεγάλες εορτές αλλά 365
μέρες είναι απών από τη λατρεία και την πνευματική ζωή. Για να μην
αναλύσουμε το άλλο τραγικό που πολλοί γονείς κοινωνούν τα παιδιά τους
(προφανώς για να μην πάθουν κανένα κακό, έτσι πιστεύουν) και οι ίδιοι
δεν μεταλαμβάνουν ποτέ.
Προσεγγίζουμε τα Άγια όπως πάμε στη γιορτή του
μελιού και του κρασιού. Πάμε στη Θεία Κοινωνία χωρίς πνευματική
προετοιμασία, με αποτέλεσμα να βάζουμε τον Χριστό μέσα μας με αμετανόητη
και ακάθαρτη καρδιά κάτι που δυστυχώς αποτελεί ύβρη. Κάθε Θεία μετάληψη
χωρίς ευλογία πνευματικού σκοτίζει τον άνθρωπο όπως η βλασφημία. Έχει
δυστυχώς παγιωθεί η πεποίθηση ότι η προετοιμασία για τη Θεία Κοινωνία
είναι αποκλειστικά το τι θα φάμε το προηγούμενο βράδυ κάτι που δείχνει
πόσο σκοτάδι και αδιαφορία έχουμε για τα Θεία Πράγματα. Είναι τρομερό!
Θέλουμε να ευλογήσει την αμαρτία μας, και την αυτοδικαίωση στα λάθη
της ζωής μας. Εκεί ο Χριστός δεν ενεργεί. Ο Κύριος ενεργεί μόνο όταν
βρει στην καρδιά του ανθρώπου διαμάντια μετανοίας, τότε μόνο αρχίζουν οι
αλλαγές και οι λεγόμενες καλές πνευματικές αλλοιώσεις.
Πώς ενεργεί η Θεία Κοινωνία στον άνθρωπο;
Πολύ απλά … Όταν ο άνθρωπος μεταλαμβάνει κατακλύζεται η ύπαρξή του
από τον Χριστό. Μπαίνει ο Χριστός μέσα στον άνθρωπο για να φωτίζει, να
ενδυναμώσει και να τροφοδοτήσει τις καλλιεργημένες αρετές αλλά και από
την άλλη να κατευνάσει τη θηριωδία των παθών, όταν φυσικά ο άνθρωπος
αγωνίζεται. Αυτό δημιουργεί στον άνθρωπο την καλή αλλοίωση και έτσι
αρχίζει το λεγόμενο πρώτο στάδιο της καθάρσεως ώστε ο άνθρωπος με πολύ
αγώνα να πάει στον φωτισμό και την κατά Χάριν Θέωση που είναι τα δύο
επόμενα στάδια όπου ο άνθρωπος ολοκληρώνεται εν Χριστώ.
Για να ενεργήσει λοιπόν η Θεία Κοινωνία μέσα στον άνθρωπο, ο
άνθρωπος οφείλει να έχει θέση και στάση υποδοχής της χάριτος. Να είναι
βαπτισμένος Ορθόδοξος, να έχει Ορθόδοξη γνώση, Ορθόδοξη ομολογία, σωστές
δογματικές θέσεις (να πιστεύει στο Σύμβολο της Πίστεως, στην Αγία Γραφή
και την Ιερά Πατερική παράδοση) να κάνει αγώνα και άσκηση, να έχει
πνευματικό ώστε ο αγώνας να έχει την καρποφορία της ευλογημένης υπακοής.
Τότε ο άνθρωπος καλλιεργεί συνεχώς τη μετάνοια η οποία καλλιεργεί το
«χωράφι» της καρδιάς του ανθρώπου και αρχίζουν σιγά σιγά να φυτρώνουν τα
λουλούδια των αρετών και να ξεραίνονται τα αγκάθια των παθών. ΄Η μάλλον
για να ακριβολογούμε τα αγκάθια των παθών να μετατρέπονται σε
τριαντάφυλλα αρετών διότι στην Ορθόδοξη θεραπευτική το πάθος (δηλαδή η
εσωτερική ορμή και επιθυμία) δεν καταργείται αλλά μεταμορφώνεται και
θεραπεύεται με τη σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Όπως λέμε απλά μεταξύ
γιατρού και ασθενούς δηλαδή εξομολόγου και πνευματικού τέκνου.
Πάω να κοινωνήσω διότι το ένιωσα, διότι το θέλω, έτσι απλά
συναισθηματικά δεν υπάρχει. Σαν να λέμε θα πάω στο Φαρμακείο διότι μου
ήρθε να πάρω κορτζιζόνη. Η Θεία Κοινωνία είναι φάρμακο αθανασίας, το
Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Σε αυτή την σχέση και θεραπευτική δεν
χωρούν συναισθηματισμοί και ρομαντισμοί αλλά μια εσωτερική και έμπρακτη
κίνηση μετανοίας...
Όταν μεταλαβάνουμε χωρίς την ευλογία του πνευματικού και διάθεση
μετανοίας όχι μόνο δεν ενεργεί ο Χριστός αλλά παίρνουμε κατάκριμμα.
Αυτό συμβαίνει όχι γιατί ο Χριστός είναι κακός αλλά διότι εμείς
προσεγγίζουμε τα Άγια όχι σαν προσκεκλημένοι Άγιοι αλλά σαν εμμένοντες
δαίμονες και αντί να έχει για εμάς ευεργετικά αποτελέσματα έχει τα
αντίθετα. Όπως όταν κλείσει το παράθυρο στον ήλιο δεν θα μπορέσει να
φωτοσυνθέσει ένα λουλούδι, αλλά θα μαραθεί, όχι γιατί φταίει ο ήλιος ή
το λουλούδι, αλλά διότι ο άνθρωπος έκανε την ανοησία να κλείσει το
παράθυρο ή να μην το ανοίξει ποτέ.
Μας λέει ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας: Γι᾿ αυτό και ο ιερέας δεν
τους προσκαλεί όλους. Αλλά, αφού πάρει στα χέρια του τον ζωοποιό άρτο
και τον υψώσει, προσκαλεί μόνο τους αξίους να κοινωνήσουν. Και το
φωνάζει:
-Τα Άγια τοις Άγίοις.
Είναι σαν να λέγει: Να, αυτός είναι ο άρτος της ζωής. Ελάτε να
μεταλάβετε. Όχι όμως όλοι: Αλλά μόνο όποιος είναι άγιος. Γιατί τα άγια
επιτρέπονται μόνον στους αγίους. Αγίους εδώ δεν εννοεί τους τέλειους σε
αρετή, αλλά και εκείνους που αγωνίζονται να φθάσουν σε κάποια βαθμίδα
πιο ψηλή· έστω και αν δεν έφθασαν ακόμη. Γιατί και αυτοί που
αγωνίζονται, δεν εμποδίζονται να μετέχουν των αγίων μυστηρίων. Για να
αγιάζωνται. Και από αυτή την άποψη θεωρούνται και αυτοί άγιοι. Και η
Εκκλησία λέγεται όλη αγία· και ο μακάριος απόστολος γράφοντας προς
ολόκληρη χριστιανική κοινότητα λέγει: «Αδελφοί άγιοι, κλήσεως επουρανίου
μέτοχοι» (Εβρ. 3,1). Άγιοι ονομάζονται οι πιστοί, επειδή κοινωνούν το
σώμα και το αίμα του Αγίου, δηλαδή του Χριστού. Και είναι πράγματι μέλη
του ιδίου σώματος. Σάρκα από τη σάρκα Του. Οστά από τα οστά Του.
Ο πνευματικός αυτό που κάνει αρχικά είναι να διαγνώσει αν ο άνθρωπος
έχει μετάνοια και διάθεση αλλαγής. Αυτά είναι τα κλειδιά για να μπορέσει
να αρχίσει η θεραπεία.
Μια τρομερή πλάνη στις μέρες μας που παίρνει και μορφή αιρέσεως είναι
ότι τα σαρκικά δεν έχουν σημασία για τη Θεία Μετάληψη. Η απάντηση είναι
πολύ απλή: Άρα ο Χριστός δεν έλαβε σώμα, άρα το σώμα δεν σώζεται, άρα
δεν έχει σημασία. Οπότε ο Χριστός είναι μια αόρατη δύναμη, δεν
ενσαρκώθηκε και εμείς θα γίνουμε φαντάσματα. Τρομερή πλάνη αδέρφια. Να
διχοτομούμε τον άνθρωπο, να θεωρούμε ότι μόνο η ψυχή μετέχει των Θείων
ενεργειών και ότι το σώμα είναι σκουπίδι ή κουφάρι.
Η ψυχή αμαρτάνει με το σώμα. Το σώμα μετέχει στον αγιασμό του
ανθρώπου (Ιερά λείψανα) άρα το τι κάνω με το σώμα έχει άμεση και τρομερή
σημασία για τον καθαρισμό, τον φωτισμό και την κατά χάριν Θέωση του
ανθρώπου.
Αν αποκλείσω το σώμα και το τι κάνει το σώμα τότε ή δεν το έπλασε ο
Θεός είναι τελικά δεν είναι και τόσο Θεός για να το σώσει όπως έλεγε σε
μια ομιλία του ο εξαιρετικός καθηγητής δογματικής π. Νικόλαος Λουδοβίκος.
Να καλλιεργούμε αγαπητοί μου την μετάνοια . . . Να κάνουμε υπακοή
στον πνευματικό και να μελετούμε καθημερινά την Αγία Γραφή και τους
Πατέρες της Εκκλησίας. Να μην κάνουμε υπακοή στο ταγκαλάκι που μας
υπαγορεύει τις δικές του ανοησίες και ας προχωρήσουμε με ανδρεία και
σύνεση στον μεγάλο αγώνα και στις τρομερές μάχες πάντα με τη βοήθεια του
Κυρίου μας. Καλή μετάνοια!