«Ἡ κοσμική πρόοδος ἔχει ἕνα χαρακτηριστικό, εἶναι κυκλική. Προσέξτε με σέ αὐτό τό σημεῖο, εἶναι κυκλική. Ὅταν λέω κυκλική, ἐννοῶ τό ἑξῆς: Τώρα πού ἀνέβαινα ἐπάνω, εἶδα μιά κοπέλα μέ παντελόνια, τί ἄλλο θά φοροῦσε …
Εἶχε καί μία τσάντα δερμάτινη, περασμένη στόν ὦμο της, μία καφέ, καστόρινη. Καί ἦταν ἀπό τό ἴδιο τό δέρμα κομμένες λωρίδες, μήκους ἀρκετοῦ, πού κρέμονταν ἀπό τήν τσάντα. Μία τέτοια τσάντα εἶχα βρεῖ στό μπαοῦλο τῆς μάνας μου, ἐδῶ καί σαράντα χρόνια, καί εἶπα μόνος μου: «Γιά κοίταξε, ἡ μόδα κάνει κύκλο!». Αὐτή ἡ κοπέλα ἔχει τήν ἐντύπωση ὅτι φοράει κάτι καινούριο, ἀλλά αὐτό τό εἶχε ἡ προγιαγιά της ἤ ἡ γιαγιά της. Θά εἶστε σύμφωνοι μαζί μου ὅτι ἡ μόδα ἔχει αὐτή τήν κυκλική πορεία. Ξαναγυρίζει ἡ μόδα, ἐπανέρχεται, δέν ἔχει νά ἐξελιχθεῖ. Σᾶς ρωτῶ, ἄν γυρίζεις σέ ἕνα κύκλο, κάνεις βῆμα μπροστά; Ὄχι. Ἐνῶ ἡ κατά Χριστόν πρόοδος εἶναι μία εὐθεία, γιατί βαδίζεις στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Καί κάθε μέρα πού βαδίζεις, τήν προσεγγίζεις. Αὐτή εἶναι ἡ πρόοδος».