Ἄς μὴ δαγκώνουμε, οὔτε νὰ κατασπαράζουμε τὶς ξὲνες πληγὲς. Ἃς μὴ μιμηθοῦμε τὶς μύγες, ἀλλὰ ἃς ζηλέψουμε τὶς μὲλισσες.
Οἱ μύγες κάθονται ἐπάνω στὰ τραύματα καὶ τσιμποῦν, ἐνῶ οἱ μέλισσες
πετοῦν πάνω στὰ λουλούδια. Γι’ αὐτὸ οἱ μὲν μέλισσες φτιὰχνουν κηρῆθρες,
ἐνῶ οἱ μύγες μεταδίδουν ἀρρώστιες σ’ ὅποια σώματα κι’ ἂν καθήσουν. ’Έτσι ἐξηγεῖται γιατὶ οἱ μύγες εἶναι σιχαμερὲς, ὲνῶ οἱ μὲλισσες εἶναι ζηλευτὲς καὶ ὀνομαστές.
Κι’ ἐμεῖς λοιπὸν ἃς ἑτοιμάσουμε τὴν ψυχή μας νὰ πετάξει πάνω ἀπὸ τὸ
λειβάδι τῆς ἀρετῆς τῶν ἁγίων καὶ ἃς ἀνακινοῦμε συνεχῶς τὴν εὖωδιὰ τῶν
κατορθωμάτων τους κι’ ἃς μὴν ἐρεθίζουμε τὶς πληγὲς τῶν ἀδελφῶν μας.
Άγιος Ιωάννης Ο Χρυσόστομος (ΕΠΕ 1, 384)