ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Λουκ. ε΄ 1-11
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
: Β΄ Κορινθ. θ' 6 - 11
1. Πρόθυμοι γιὰ ἱερὴ διακονία
Ἀπὸ αὐτὴ τὴν
Κυριακὴ μέχρι τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων ἀκοῦμε στὴν Ἐκκλησία Εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα
ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν ἱερὸ Εὐαγγέλιο – εἶναι ἡ λειτουργικὴ περίοδος τοῦ Λουκᾶ. Τὸ
εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς Α´ Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ περιλαμβάνει τὴ θαυμαστὴ ἁλιεία
καὶ τὴν κλήση τῶν πρώτων Μαθητῶν.
Πρὶν ὅμως ἀπὸ τὸ
θαῦμα συνέβη κάτι ἄλλο ἀξιοπρόσεκτο καὶ διδακτικό: Εἶχε μαζευθεῖ πλῆθος πολὺ
λαοῦ, ἔτσι ποὺ ὁ Κύριος στριμωχνόταν στὴν ἀκρογιαλιὰ καὶ δὲν Τὸν ἔβλεπαν οὔτε Τὸν
ἄκουγαν ὅλοι. Τότε ζήτησε ἀπὸ τὸν Σίμωνα – τὸν ἀπόστολο Πέτρο – νὰ μπεῖ ὁ Ἴδιος
στὸ καΐκι του καὶ καθισμένος ἐκεῖ νὰ κηρύξει στὸν λαὸ ποὺ διψοῦσε γιὰ λόγο Θεοῦ.
Ὁ Πέτρος μετὰ χαρᾶς δέχθηκε νὰ παραχωρήσει τὸ πλοιάριο στὸν Διδάσκαλο. Καὶ ἔγινε
τὸ πλοῖο του ἄμβωνας τοῦ κηρύγματος τοῦ Χριστοῦ.
Ὅμως καὶ κάθε
Χριστιανός, κατὰ τὸ παράδειγμα τοῦ Πέτρου, μπορεῖ, θὰ λέγαμε, νὰ προσφέρει τὴ
βάρκα του στὸν Χριστό, δηλαδὴ νὰ συνεισφέρει τὸ κατὰ δύναμιν, στὸ πιὸ σημαντικὸ
ἔργο τοῦ κόσμου, στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, στὸν εὐαγγελισμὸ καὶ τὴ σωτηρία τῶν
ψυχῶν! Ἡ ἱεραποστολὴ δὲν ἀποτελεῖ ὑπόθεση μόνο τῶν ἱερέων ἀλλὰ καὶ τοῦ κάθε
πιστοῦ. Ὁ Κύριος τὸ ζητάει ἀπὸ τὸν καθένα μας, κάποτε μὲ ἰδιαίτερο τρόπο.
Μπορεῖ νὰ διαθέτει
κανεὶς τὸ σπίτι του γιὰ ἱεραποστολικὲς συγκεντρώσεις, Κύκλους μελέτης Ἁγίας
Γραφῆς· νὰ χρησιμοποιεῖ τὸ αὐτοκίνητό του σὲ ἱεραποστολικὲς ἐξορμήσεις ἢ νὰ ἐξυπηρετεῖ
μὲ αὐτὸ τὸν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας στὰ ἱερατικὰ ἔργα του.
Ἄλλοι Χριστιανοὶ
κάνουν Κατηχητικὸ στὰ παιδιὰ ὄχι τυπικά, ἀλλὰ μὲ κάθε ἐπιμέλεια, διαθέτοντας
χρόνο καὶ συντηρώντας το μὲ προσωπικά τους ἔξοδα. Ὑπάρχουν πιστοὶ οἱ ὁποῖοι
μέσα στὸ σπίτι τους ἔχουν σὲ δεσπόζουσα θέση τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τὴν Ἁγία Γραφὴ
καὶ σχετικὰ βιβλία ποὺ τὴν ἑρμηνεύουν· εὐσεβεῖς γιατροὶ ποὺ φροντίζουν νὰ ἔχουν
στὴν αἴθουσα ἀναμονῆς τοῦ ἰατρείου τους χριστιανικὰ καὶ ὄχι κοσμικὰ περιοδικὰ
καὶ βιβλία. Τί εὐλογία φέρνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια ποὺ τὸν
τιμᾶ καὶ μὲ κάθε τρόπο τὸν ὑπηρετεῖ!
2. Ἀδιάκριτη ὑπακοὴ
Μετὰ τὸ τέλος τῆς
διδασκαλίας ὁ Κύριος ἔδωσε μιὰ παράδοξη ἐντολὴ στὸν Πέτρο:
–Ὁδήγησε πάλι τὸ
πλοῖο σου στὰ βαθιὰ καὶ ρίξτε τὰ δίχτυα σας γιὰ νὰ πιάσετε ψάρια.
Ὁ Πέτρος εἶχε
πολλοὺς λόγους νὰ εἶναι διστακτικὸς στὴν ἐκτέλεση τῆς παραγγελίας τοῦ Κυρίου. Ὁ
ἴδιος ἦταν πολὺ ἔμπειρος ψαράς, ἐνῶ ὁ Κύριος ὡς Διδάσκαλος φαινόταν νὰ μὴν ἔχει
πείρα ἀπὸ αὐτά. Ἔπειτα τὰ δίχτυα οἱ ψαράδες τὰ ρίχνουν τὸ βράδυ, ποτὲ τὸ
μεσημέρι. Καὶ τὴν προηγούμενη νύχτα ψάρεψαν χωρὶς ἀποτέλεσμα. Ἐπιπλέον, μόλις εἶχαν
τελειώσει τὸν καθαρισμὸ στὰ δίχτυα. Ὁ Πέτρος ὅμως τελικὰ κάνει ὑπακοή:
–«Ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης
τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν· ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον».
Κύριε, ὅλη τὴ νύχτα κουραστήκαμε καὶ δὲν πιάσαμε τίποτε. Ἀλλὰ ἀφοῦ μοῦ τὸ λὲς ἐσύ,
θὰ τὸ κάνω.
Γιὰ τὴν ὑπακοή του
τὴν χωρὶς λογισμοὺς ἀμφιβολίας πολὺ τὸν εὐλόγησε ὁ Κύριος. Ἔπιασε τόσο πολλὰ
ψάρια, ὥστε τὸ δίχτυ νὰ κινδυνεύει νὰ σχιστεῖ καὶ τὸ πλοιάριο νὰ κινδυνεύει νὰ
βυθιστεῖ.
Ὁ Κύριος δὲν μᾶς
ζητᾶ νὰ κάνουμε θαύματα γιὰ νὰ σωθοῦμε, οὔτε ἄλλα ἐντυπωσιακὰ κατορθώματα. Μᾶς
ζητᾶ νὰ κάνουμε ὑπακοὴ στὸ θέλημά Του.
Ἡ προσωπική μας ὑπακοὴ
στὶς ἅγιες ἐντολὲς θὰ μᾶς σώσει, κατὰ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, καὶ θὰ μᾶς ἱκανώσει νὰ
δοῦμε θαύματα. Ὑπακοὴ ὅπως τοῦ Πέτρου, ἀδιάκριτη καὶ ἀγόγγυστη. Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ὑπακοή,
ποὺ συνιστᾶ ὀδυνηρὴ θυσία τοῦ ἐγώ, τῆς πρόσκαιρης ἀπόλαυσης καὶ τοῦ παράνομου
συμφέροντος, θυσία τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου θεωροῦν ἀνοησία, ἔρχεται ἡ
θεία Χάρις στὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ. Ὁ Θεὸς ἀναλαμβάνει νὰ λύσει τὰ προβλήματα ἐκείνων
ποὺ ἀγωνίζονται νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολές Του καί – τὸ σημαντικότερο – τοὺς
χαρίζει ἀπὸ αὐτὴ τὴ ζωὴ ἀνεκτίμητο δῶρο: Πλημμυρίζει τὶς καρδιές τους μὲ τὴν οὐράνια,
ὑπερφυσικὴ εἰρήνη Του… Ὑπάρχει μεγαλύτερο ἀγαθὸ ἀπὸ αὐτό;