Είναι αλήθεια πως στην εποχή που ζούμε,
όλα είναι μαύρα, όλα είναι ζοφερά. Προβλήματα κοινωνικά, οικογενειακά ή
προσωπικά που μας κάνουν να νιώθουμε θλίψη, ανασφάλεια, απογοήτευση και
κάποτε… απελπισία. Θα έχουν οι γονείς μου δουλειά; Θα τα καταφέρω στις
Πανελλήνιες; Θα μπορούν οι δικοί μου να με στείλουν φροντιστήριο; Θα
είμαστε υγιείς για να ….. ; Είναι μερικά από τα οποία απασχολούν πολλούς
από εμάς.
Κι αυτό είναι λογικό μέχρι ενός σημείου.
Δεν είμαστε χωρίς ευαισθησίες αλλά ούτε και τα βλέπουμε όλα ουτοπικά.
Όμως μπορούμε να μιλούμε εμείς που έχουμε στήριγμα κι αποκούμπι μας το
Χριστό;
Τι κάνω λοιπόν; Παραδίνομαι στην
απελπισία που είναι κάτι ύπουλο και μας αχρηστεύει; Όχι! Στηρίζουμε τη
ζωή μας και την ελπίδα μας στο Χριστό.
Γιατί ο Κύριος δε λέει ψέματα. Του
ψιθυρίζεις το πρόβλημά σου και το ακούει. Του λές, «Θεέ μου, βόηθα» και
κατεβαίνει από τον ουρανό μέσα στην ψυχή σου και σε φωτίζει, σε
ενισχύει. Όχι μόνο σε βοηθάει, αλλά σου δίνει τέτοια δύναμη και προχωράς
ατάραχα στο δύσκολο καιρό που ζεις.
Σε ποιες στιγμές να έχουμε ελπίδα;
- Στη μάχη κάθε ημέρας. Στα μαθήματα. Το χέρι πού έχει κάνει το
σταυρό του, είναι γι᾿ αυτό αγιασμένο και κρατάει το μολύβι ή τον Η/Υ
και μπορεί να αριστεύσει. Με την προϋπόθεση ότι στηρίζει την ελπίδα του
στο σταυρό, στην προσευχή.
- Στον αγώνα για την αρετή.Την ώρα που το μυαλό σου είναι
σκοτεινό από φόβο, από αμφιβολία. Ο πονηρός λέει: «Μήπως και δεν είναι
έτσι; Ψέματα σου λένε εδώ». Τότε από μία χαραμάδα βλέπεις την αχτίδα του
Αγίου Πνεύματος, τον Χριστό παρόντα. Και σου λέει ότι αυτά που άκουσες
σήμερα είναι αληθινά. Όπως στον άγιο Αντώνιο που παρουσιάστηκε ο Χριστός
μέσα στο φωςκαι του είπε: «Μη φοβάσαι. Εγώ θα νικήσω για σένα. Ήμουν
παρών όλη τη νύχτα».
- Την ώρα που το καράβι της ζωής σου θαλασσοδέρνεται και μπορεί
να υπάρξει και κάποιο ναυάγιο, τότε είναι ελπίδα ο Χριστός. Ο Κύριος ο
ίδιος κατέρχεται. Η Εκκλησία είναι και ναυπηγείο. Επιδιορθώνει τα
καράβια μας και τα κάνει καινούργια, εντελώς δωρεάν. Υπάρχει το Μυστήριο
της Εξομολογήσεως, της μετάνοιας. Με τα Μυστήρια ο άνθρωπος γίνεται
καινούργιος.
- Την ώρα που βλέπουμε γύρω μας όλα να χάνονται. Όταν η ανεργία
σου απαγορεύει να κάνεις όνειρα, όταν οι αποτυχίες των διπλανών σου σε
απογοητεύουν και σε κάνουν να νιώθεις πως δεν θα τα καταφέρεις. Υπάρχουν
και κάποιοι που τα καταφέρνουν… Όταν βλέπεις ότι γύρω σου σου τίποτε
καλό δεν συμβαίνει…
Όποιος στηρίζει την ελπίδα του στο
Χριστό, μπορεί να περπατάει στους δρόμους χωρίς άγχος, να κοιμάται
ειρηνικός, να γράφει διαγωνίσματα ατάραχος και στους πειρασμούς να είναι
ο γενναίος.
Αν δεν τα έχουμε αυτά, σημαίνει ότι
στηρίζουμε την ελπίδα πάνω μας. Αλλά ο άνθρωπος αυτός είναι φτωχός.
Μπορείς να στηρίξεις πάνω σε ένα αγκάθι, σε χνούδι, πάνω σε βαμβάκι τη
ζωή σου; Όχι.
Λέει ο Κωστής Παλαμάς πολύ εύστοχα:
«Κι αν πλήθος τ’ άσχημα,
κι αν είναι τ’ άδεια αφέντες
φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή,
φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω,
να δώσει νόημα στων πολλών την ύπαρξη.
Ένας φτάνει…»
Κι όταν ο ένας είναι με τον Ένα (τον Χριστό)…
