(σ. ΙΧΘΥΣ: Η αντορθόδοξη αυτή εικόνα, εξαπλώνεται όλο και περισσότερο, αφήνοντας "αμαρτωλά" κέρδη εξαιτίας της άγνοιας των πιστών, σε συνδυασμό με τον συναισθηματισμό που προκαλείται βλέποντάς την, μιας και ο θεσμός της οικογενείας τείνει να διαλυθεί από τα "νέα" ήθη και έθιμα που υιοθέτησε η νεοελληνική κοινωνία μας)
ΣΥΝΟΨΗ
1. Η απεικόνιση της λεγομένης "αγίας οικογενείας",
η οποία απεικονίζει την Θεοτόκο και τον Μνήστορα Ιωσήφ να περιβάλλουν
τον Χριστό ως γονείς, ανάγεται στους χρόνους της Αναγεννήσεως στην Δύση,
έχει δε αποδειχθεί ότι στην αρχαία Εκκλησία και στην μόνη γνήσια
συνέχειά της, την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι παντελώς αμάρτυρη
και άγνωστη. Στον σημερινό ρωμαιοκαθολικισμό εξακολουθεί να κατέχει
σημαντική θέση τόσο η απεικόνιση, όσο και η εορτή της "αγίας οικογενείας".
2. Η απεικόνιση αυτή πιθανώτατα, καθώς και άλλες, σχετίζεται με το
γενικό φαινόμενο του πάνδημου μεσαιωνικού ιπποτικού έρωτα προς την
γυναίκα, διότι παρουσιάζει την Θεοτόκο ως μητέρα και σύζυγο και όχι ως
Μητροπάρθενο· ο λειτουργικός εορτασμός της "αγίας οικογενείας" καθιερώθηκε από τους φραγκολατίνους για κοινωνικούς λόγους, δηλαδή ενισχύσεως του θεσμού της οικογένειας·
η όλη ιδέα συμφωνεί και με την μεταγενέστερη προτεσταντική πλάνη, ότι
μετά την Γέννηση του Χριστού η Θεοτόκος Μαρία υπήρξε καθ΄όλα σύζυγος του
Μνήστορος Ιωσήφ.
3. Στην σύγχρονη έκδοσή της η απεικόνιση ιστορεί τον Μνήστορα Ιωσήφ νέο
και σε πολλή εγγύτητα ή ακόμη και εναγκαλισμό με την Παρθένο, σε
αντίθεση με την εκκλησιαστική Παράδοση και τον κοινό νου περί σεμνότητας
και παρθενίας της Παναγίας. Αντιθέτως, ακόμη και τα παλαιότερα
αναγεννησιακά μοτίβα, στην πλειονότητά τους εξεικόνιζαν τον Μνήστορα
Ιωσήφ γέροντα και να ίσταται σε απόσταση από τον Χριστό και την Θεοτόκο
με σεβασμό, όπως μαρτυρεί η Παράδοση της Εκκλησίας.
4. Η συγκεκριμένη συμπαράθεση των μορφών της Θεοτόκου και του Μνήστορος
ευρίσκεται εκτός κάποιας συγκεκριμένης ιστορικής αναφοράς από την Αγία
Γραφή (π.χ. Φυγή στην Αίγυπτο)· δεν δικαιολογείται δε ούτε και με την συνήθη εικονογραφική βάση που τηρείται σε πολυπρόσωπες ιερές Εικόνες·
τέτοια βάση είναι η κοινή ημέρα εορτασμού των εικονιζομένων, η κοινή
τους δράση, ο κοινός τρόπος τελειώσεως, κοινός τόπος τιμής κ.τ.σ. Η
Θεοτόκος και ο Μνήστωρ, δεν έχουν τίποτε κοινό από αυτήν την αγιολογική
άποψη, αλλά εορτάζονται από την Εκκλησία μας ξεχωριστά.
5. Το αιρετικό διδακτικό μήνυμα που δίνει η απεικόνιση, κυρίως στην
σύγχρονη μορφή της, σε όσους αγνοούν την χριστιανική διδασκαλία είναι η
συζυγική σχέση μεταξύ των δύο από τις απεικονιζόμενες μορφές, δήθεν της
Παναγίας και του Μνήστορος Ιωσήφ, αλλά και η δήθεν πατρική, γονεϊκή
σχέση του Μνήστορος προς το "παιδίον Ιησούν", είτε προ της παρθενικής Γεννήσεως του Χριστού, είτε και μετά απ' αυτήν. Έτσι η απεικόνιση της "αγίας οικογενείας" αποτελεί προδοσία του δόγματος της Εκκλησίας.
6. Κατά την σύμφωνη γνώμη όλης της Εκκλησίας, η αειπαρθενία της
Παναγίας, δηλ. η τήρηση της Παρθενίας Της όχι μόνον προ της Γεννήσεως
του Χριστού, μετά την Σύλληψη, αλλά και κατά τον τοκετό και μετά από
αυτόν, αποτελεί απόδειξη της Θεότητας του Χριστού·
διότι μόνον ο Χριστός ως Θεός ήταν δυνατό να συλληφθεί από Παρθένο, να
διατηρήσει την της μητρός παρθενία κατά τον τοκετό, αλλά και να
προσδιορίσει με το θαύμα της Ενανθρωπήσεώς Του και την υπόλοιπη υπερφυή
ζωή της Παναγίας Μητέρας Του. Επίσης, αν ο Χριστός δεν είχε γεννηθεί από
παρθένο, δεν θα είχε επιτευχθεί η ανακαίνιση της ανθρωπίνης φύσεως.
Κατά συνέπεια, η περί του αντιθέτου υπόνοια, που καλλιεργείται με την εν
λόγω απεικόνιση, ότι υπήρξε συζυγική, οικογενειακή σχέση του Μνήστορος
με την Παναγία, αποτελεί πόλεμο κατά της Θεότητας του Χριστού και της
υποστάσεως της Εκκλησίας, που είναι το Σώμα Του.
7. Ως εκ τούτου η απεικόνιση της "αγίας οικογενείας" παραβιάζει και τον
απαράβατο ορθόδοξο όρο της εναρμονίσεως των ιερών Εικόνων με την
δογματική διδασκαλία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία αποτυπώθηκε στην
εικονογραφική παράδοση. Οι περισσότερες Εικόνες της Παναγίας
απεικονίζουν Αυτήν και τον Υιόν και Θεόν Της. Το ίδιο και η Εικόνα της
Πλατυτέρας στους Ναούς, η οποία έχει ειδική και μέγιστη, κατ' εξοχήν
δογματική, σημασία.
8. Στην Αγία Γραφή τονίζεται η ιδιαίτερη σχέση της Θεοτόκου με τον εξ
Αυτής γεννηθέντα εκ Πνεύματος Αγίου Χριστόν. Η Παναγία αναφέρεται στην
Αγία Γραφή ως "η μήτηρ του Ιησού" και ο Χριστός ως "ο υιός αυτής". Το μήνυμα της απεικονίσεως της "αγίας οικογενείας",
είναι εντελώς διαφορετικό και προσβάλλει την ιδιαιτερότητα της σχέσεως
της Παρθένου και Θεοτόκου προς τον εξ αυτής Γεννηθέντα, διότι προσθέτει
και την μορφή του Μνήστορος Ιωσήφ σε θέση ισότιμου γονέως· συνεπώς η "αγία οικογένεια" αντιφέρεται και προς την Αγία Γραφή.
9. Η επιδεικνυόμενη οικειότητα των εικονιζομένων προσώπων στην "αγία οικογένεια" είναι
για τους Χριστιανούς παντελώς ανάξια της αρετής του Μνήστορος Ιωσήφ,
αδικεί δε και υπονομεύει το ρόλο του ως ουσιαστικού κηδεμόνα της
Θεοτόκου και προστάτη της παρθενίας Της·
δυσφημεί βέβαια και προσβάλλει πολύ περισσότερο την παναγιότητα της
Θεοτόκου, την πασίγνωστη, παντελή υπέρβαση κάθε σαρκικής κινήσεως ψυχής
και σώματος της Θεομήτορος, η οποία είναι η "μόνη αγνή, μόνη ευλογημένη", η "τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφίμ" και η Οποία δεν θα ανεχόταν ποτέ κανέναν εναγκαλισμό και καμμία οικειότητα από έναν άνδρα.
10. Ακόμη και αν η εν λόγω απεικόνιση δεν ήταν προβληματική ως προς
την προέλευσή της, όμως καθίσταται στο εξής απορριπτέα, ιδιαιτέρως στην
εποχή μας. Ο λόγος είναι ότι υποβοηθεί τις, σήμερα ιδιαιτέρως
διαδεδομένες αποκρυφιστικές μυστικές διδασκαλίες της Νέας Εποχής (New
Age) για την σημασία της "θηλυκής πλευράς του θεού" και του έρωτα
μεταξύ θεοτήτων, με ιδιαίτερα διαστρεβλωτικές αναφορές των αρχαίων και
νεωτέρων αιρετικών, αποκρυφιστικών, Μασόνων και Θεοσοφιστών εναντίον της
Θεοτόκου Μαρίας και του Μνήστορος Ιωσήφ.
11. Η διάδοση της προβληματικής, αιρετικής αυτής απεικονίσεως της "αγίας οικογενείας" στο πλαίσιο του φαύλου κύκλου αγοραστικής "προσφοράς και ζητήσεως", δεν αθωώνει το συνειρμικό μήνυμα της απεικονίσεως·
αντιθέτως, καθιστά περισσότερο επιτακτική την ανάγκη έγκαιρης
τοποθετήσεως της επίσημης Εκκλησίας και της ενημερώσεως των πιστών. Η
αποδοχή της αποτελεί άμεση προσβολή στο Πρόσωπο της Παναγίας μας και
συμβολή στις βλασφημίες των αιρέσεων.
Παρακαλώ εν κατακλείδι όσους αγαπούν μεν την Κυρία Θεοτόκο και κοινή
μας Μητέρα και Βασιλίδα, έχουν δε ευαισθησία για την σωτηρία τους, να
γνωστοποιήσουν τα εδώ γραφόμενα και σε άλλους Πατέρες και αδελφούς,
ιδιαιτέρως σε Κληρικούς, γραφεία αντι-αιρετικής δράσεως, αγιογράφους,
εμπόρους ειδών εκκλησιαστικής τέχνης, χριστιανικά βιβλιοπωλεία κ.τ.σ.
Ας είναι βέβαιοι ότι, ταις πρεσβείες της Θεοτόκου, "ου μη απολέσωσι τον μισθόν αυτών".
Η Σύνοψη από το πόνημα του Μοναχού Σεραφείμ: "Η αιρετική απεικόνιση της "ΑΓΙΑΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ". Γιατί είναι ξένη και απόβλητη", Θεσσαλονίκη 2013
Αναδημοσίευση από ΙΧΘΥΣ