Νύχτας όραμα

(σ.ΙΧΘΥΣ: Αφιερωμένο στις μανούλες που έφυγαν από κοντά μας)
Ύπνος απόψε μου έκλεισε γλυκός τα βλέφαρά μου,
κι ήρθες εσύ, μανούλα μου, κι εκάθισες κοντά μου.
Κι ήσουνα, λέει, χαρούμενη κι ήσουν ευτυχισμένη,
κι ήταν η όψη σου η γλυκιά σ’ έν’ άΰλο φως λουσμένη.

Κι έσκυψες πάνω μου απαλά κι είδα στο πρόσωπό σου
να λάμπη πάλι το παλιό γλυκό χαμόγελό σου,
το ερατεινό, το αξέχαστο, το χιλιαγαπημένο,
που τόχες πάντα, μάνα μου, στα χείλη χαραγμένο.

Και μούπες: «Γιε μου, μη με κλαις δεν έφυγα μακριά σας.
Ας μην κυλούν για μένα πια θερμά τα δάκρυά σας.
Οι άγγελοι που με σήκωσαν στα ολόλευκα φτερά,
με πήγαν στην καινούργια γη πουν’ άσωστη η χαρά.

Εκεί το φως ειν’ άδυτο κι η μέρα δεν τελειώνει
κι όλα μια δόξα ουρανική τα πορφυροχρυσώνει.
Εκεί ‘ν’ ο θρόνος του Θεού και γύρω του αγγελούδια,
κι όλο αντηχούνε λυγερά τα θεία τους τραγούδια.

Εκεί η ψυχή μου ευφραίνεται, παιδί μου αγαπημένο,
κι εκεί μια μέρα ευλογητή να δω κι εσάς προσμένω».
Γλυκιά μου μάνα, ευχαριστώ για την παρηγοριά
πούρθες απόψε κι έφερες στη δόλια μου καρδιά.

Ευλόγησέ με, μάνα μου, και δος μου την ευχή σου,
και παρακάλα το Θεό που πήρε την ψυχή σου,
ίλεως να γίνη και για μας και για την οικουμένη,
την άπιστη και δύστυχη κι αιματοκυλισμένη.

Γ. Βερίτη

«Άπαντα»