Η «φυλακή του νοός» έχει άμεση σχέση με την καρδιά. Η καρδιά που ανοίγεται
στον Θεό, θα δέχεται τους καλούς λογισμούς, μόνον όταν νοιώθει την καρδιακή
παρουσία του Χριστού. Ο Χριστός χτυπάει την θύρα της καρδιάς μας και ζητεί να
Του ανοίξουμε και να Του προσφέρουμε την καρδιά μας. Κάθε λοιπόν αγαθός
λογισμός πρέπει να προσφέρεται ως θυσία/ προσφορά της καρδιάς στον Κύριο. Μία
τέτοια καθαρή καρδιά βοηθάει τον νου να μην περιπλανάται ασκόπως και να μην
δέχεται κάθε είδους λογισμούς, παρά μόνον τους θεοφιλείς και αγαθούς. Αλλά και
«ο νους πρέπει να είναι άγρυπνος επί την καρδίαν και να την φυλάττει με
πάσα νήψη, προσπαθώντας να εισχωρήσει στα πιο μύχια μέρη της, όπου δεν υπάρχουν
άνεμοι των πονηρών λογισμών, να πηγαίνει ακόμη βαθύτερα και να προσεγγίζει
μόνον τον Θεό» (Μάρκος ο Ασκητής).