Δέν τακτοποιεῖται ἀλλιῶς ἡ ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου...

...ἀπό κεῖ ἀρχίζουν ὅλα, ἐκεῖ ἔγιναν ὅλα· στόν Σταυρό. Ἐκεῖ πέθανε ἡ ἁμαρτία, ἐκεῖ πέθανε ὁ θάνατος. Ἀλλά δέν εἶναι μόνο ὁ Σταυρός. Ἀκολούθησε ἡ Ἀνάσταση. Ἄν ἦταν ἁπλῶς μόνο ὁ Σταυρός… Ὅμως γιά νά πάει ὁ Κύριος στήν Ἀνάσταση, πέρασε ἀπό τόν Σταυρό, πέρασε ἀπό τόν θάνατο, πέρασε μέσα ἀπό τήν φρίκη τῆς ἁμαρτίας, μέσα ἀπό τή συνέπεια τῆς ἁμαρτίας, πού εἶναι ὁ θάνατος. Ἀναστήθηκε ὁ Κύριος καί κατήργησε καί τόν θάνατο καί τήν ἁμαρτία.

Γι᾿ αὐτό, ὅποιος πιστεύει στόν Χριστό -ἀλλά πιστεύω ὄχι μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀναγνωρίζω τόν Χριστό καί κάνω καμιά προσευχούλα, ἀλλά πιστεύω μέ τήν ἔννοια ὅτι ἑνώνομαι μέ τόν Χριστό, δίνω τή ζωή μου, τήν ψυχή μου, τήν ὕπαρξή μου στόν Χριστό, μέ τήν ἔννοια ὅτι ἀνήκω στόν Χριστό, ὅτι μέ πῆρε ὁ Χριστός, μέ τήν ἔννοια ὅτι τοῦ ἔδωσα τό θάρρος, ἄν ἐπιτρέπεται νά πῶ ἔτσι, συμπεριφέρθηκα ἔτσι, συμπεριφέρομαι ἔτσι, κινοῦμαι ἔτσι πρός τόν Χριστό, πού ὁ Χριστός δέν δυσκολεύεται καθόλου ἀπό μένα καί μέ παραλαμβάνει καί μέ κάνει δικό του- ὅποιος λοιπόν μ᾿ αὐτή τήν ἔννοια πιστεύει στόν Χριστό, αὐτός γίνεται Χριστός καί τακτοποιεῖται ἡ ἁμαρτία, αὐτό τό μεγάλο θέμα. Δέν τακτοποιεῖται ἀλλιῶς ἡ ἁμαρτία τοῦ ἀνθρώπου. Μέ τίποτε δέν μπορεῖ νά ξεκολλήσει ἡ ἁμαρτία ἀπό πάνω του.
Δέν βλέπετε; Κάνει κανείς καί κάποιο ἀγώνα καί κάποια προσπάθεια, καί ὅμως πάλι ἡ ἁμαρτία μένει. Γιατί; Διότι προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος μόνος του νά τακτοποιηθεῖ. Ὅταν ὅμως κάνεις τόν ἀγώνα, κάνεις τήν προσπάθεια, κόβεις τό θέλημά σου, κάνεις ὅ,τι μπορεῖς ἐναντίον τῶν παθῶν σου καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά μέσα στόν Χριστό, μέ πίστη στόν Χριστό, ἑνωμένος μέ τόν Χριστό, ἀγαπώντας τόν Χριστό, τότε σώζεσαι. 
πατήρ Συμεών Κραγιόπουλος