Β’ Ματθ. Ἡ κλήση τῶν Μαθητῶν
«Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ».
Οἱ ἅγιοι στή σχέση τους μέ τόν Χριστό εἶχαν αὐτό τό ὁριστικό, τό ἀποφασιστικό: δέν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια νά μένουν στήν ἁπλή γνωριμία, ἀλλά πρέπει τώρα νά τόν ἀκολουθήσουν· καί τόν ἀκολουθοῦν. Ἔτσι, καθένας ἀπό μᾶς, καθώς ἀκοῦμε τή φωνή τοῦ Χριστοῦ νά μᾶς καλεῖ νά ἀφήσουμε κάτι καί νά τόν ἀκολουθήσουμε, νά σπεύσουμε νά τό κάνουμε ἀμέσως, εὐθέως. Διότι ἀκολουθώντας τόν Χριστό ἀφήνουμε κάτι. Ἐμᾶς ἴσως δέν μᾶς καλεῖ νά ἀφήσουμε τή δουλειά μας ὁ καθένας καί νά γίνουμε ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὁπωσδήποτε καλεῖται ὁ καθένας μας νά ἀφήσει τίς ἀδυναμίες του. Νά ἀφήσει ὅλα ἐκεῖνα πού κάνουν τόν κάθε πιστό νά εἶναι ἔξω ἀπό τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τόν κάνουν νά μήν εἶναι ἀναγεννημένος, νά μήν εἶναι κοινωνός τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ ἐνῶ εἶναι χριστιανός. Αὐτά καλεῖται ἀπό τόν Χριστό νά τά ἀφήσει.
Νά τό πάρουμε στά σοβαρά καί στά ζεστά. Νά αἰσθανθοῦμε βαθιά-βαθιά τήν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ καί νά ἀφήσουμε ὁ καθένας ὅ,τι εἶναι ἐκεῖνο ἀκριβῶς πού μᾶς ἀποξενώνει ἀπό τή βασιλεία τοῦ Κυρίου, ἀπό τήν ἀναγεννημένη ζωή, ἀπό τήν πραγματική χριστιανική ζωή. Νά τό ἀφήσουμε. Εἴτε μικρή ἀδυναμία εἶναι αὐτή εἴτε μεγάλη, εἴτε πολλές εἶναι οἱ ἀδυναμίες εἴτε λιγότερες, κι ἄν ἀκόμη νομίζουμε πώς γιά μᾶς εἶναι δύσκολο νά τό ἐγκαταλείψουμε αὐτό. Σάν νά λέμε: «ὅλα τ᾿ ἄλλα μποροῦμε νά τά κάνουμε, ἀλλά αὐτό τό κάτι πού μᾶς δένει εἶναι δύσκολο νά τό ἐγκαταλείψουμε». Ὄχι, πρόθυμα, χωρίς καθυστέρηση κι αὐτό –πρῶτο αὐτό– νά τό ἐγκαταλείψουμε ὅ,τι κι ἄν εἶναι.
Γιά νά γίνει κανείς χριστιανός, πρέπει μέ ὅλη του τήν καρδιά κανείς νά ἀποφασίσει νά ἀρνηθεῖ τόν κόσμο, τήν ἁμαρτία. Νά ἀρνηθεῖ τήν παλαιά ζωή, τόν παλαιό ἄνθρωπο μέ ὅλη του τήν ὕπαρξη καί μ᾿ ὅλη του τήν ὕπαρξη νά δοθεῖ στή νέα ζωή. Δέν θά δημιουργήσει αὐτός τή νέα ζωή. Δέν θά βγάλει αὐτός ἀπό μέσα του τήν παλαιά ζωή. Ὁ Χριστός θά θανατώσει τήν παλαιά ζωή καί ὁ Χριστός θά δώσει τή νέα ζωή. Ὁ Χριστός ἐκ τοῦ μηδενός θά δημιουργήσει μέσα μας τήν ἁγία ζωή. Ἀρκεῖ νά ἀνταποκριθοῦμε. Μένει στόν ἄνθρωπο νά πάρει τήν ἀπόφαση μέ ὅλη τήν ὕπαρξή του νά δοθεῖ στόν Θεό.