Διήγησις του π. Σάββα Αγιορείτη περί του Αγίου Παισίου:
«Μου διηγήθηκε κάποια κυρία από την Θεσσαλονίκη, ότι κάποτε ο Όσιος Παΐσιος έδωσε δυναμικό τέλος σ’ ένα φορτικό και άκρως εφάμαρτο συζυγικό της βάσανο. Είχαν διαφορετικό Πνευματικό εκείνη και ο σύζυγός της. Ο δικός της Πνευματικός ήταν πατερικός και ευσυνείδητος και υπεδείκνυε τις θεοχάρακτες γραμμές και προϋποθέσεις του τίμιου γάμου.
Ο Πνευματικός του συζύγου της ήταν νεωτεριστής και μεταπατερικός και έλεγε στο σύζυγό της το γνωστό και βλάσφημο και αμοραλιστικό λόγιο ότι "ο Θεός αφήνει ελεύθερες τις κρεβατοκάμαρες και δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι σύζυγοι κατά την σχέση, αλλά με την καρδιά…".
Ο σύζυγος απαιτούσε να μεταβληθεί η σύζυγός του σε χοιρώδη και λασπώδη κρεάτινη μάζα και διαρκώς την πίεζε να ενδώσει, με ευλογία του Πνευματικού του, στην παρά φύσιν θεομίσητη και βδελυρή αμαρτία!!! Εκείνη ακολουθούσε την υπόδειξη της φωνής του Θεού μέσω του καλού της Πνευματικού και ουδέποτε διανοήθηκε να προβεί σε ένα τέτοιο παθογενές ανοσιούργημα..
Κάποτε απελπισμένη κατέφυγε στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Σουρωτής και συνάντησε τον εκεί παρεπιδημούντα Γέροντα της αδελφότητος Όσιο και Θεοφόρο πατέρα Παΐσιο τον Αγιορείτη. Του εκμυστηρεύθηκε το πρόβλημά της και ζήτησε την βοήθειά του.
Ο Όσιος, κατά μαρτυρία της γυναίκας, έγινε κατά το κοινώς λεγόμενο «ηφαίστειο» από ιερά αγανάκτηση. Υπέδειξε στη γυναίκα να μην ενδώσει ούτε και με απειλή θανάτου Ονόμασε τις πράξεις αυτές μάστιγα της εποχής και παθογένεια για τα διαζύγια, την ψυχική διάσπαση των συζύγων, και ιδίως για την διαστροφή και κατρακύλα των σημερινών παιδιών, που εισροφούν δαιμονική ενέργεια από τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει ο διάβολος επί του γενετικού υλικού από το οποίο προέρχονται και από τις χαίνουσες πνευματικές πληγές, που υπάρχουν αθεράπευτες στις ψυχές των γονέων τους..
Εκείνο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στην κυρία εκείνη, ήταν η επιμονή του Οσίου Παϊσίου να καταγγείλει τον «Πνευματικό» του συζύγου της στον Επίσκοπο του για να τον καθαιρέσει. Της είπε επί λέξει: «Να πας να το πείς στο Δεσπότη για να τον ξυρίσει!!!στις σιχαμερότερες και θανασιμότερες αμαρτίες που έχει να παρουσιάσει ο εκπεσών άνθρωπος.
Εξήγησε ότι μέσω αυτών των αμαρτιών επεισέρχεται ο διάβολος στο γάμο και φυγαδεύεται ο Παράκλητος.
Γίνονται οι άνθρωποι υποκτηνώδη όντα, που έπρεπε να εντρέπονται τα φυσιολογικά κτήνη και να διδάσκονται απ’ αυτά.
Εξήγησε ακόμη ότι είναι αναίρεση του σκοπού του γάμου που διασώζει το κατά φύσιν και αναγάγει στο υπερ φύσιν, και ότι οι βδελυρές και πυρίκαυστες ουρανόθεν στα Σόδομα αυτές πράξεις είναι οι προσφιλέστερες στον διάβολο, γιατί οδηγούν τον κατ’ εικόνα και ομοίωσιν Θεού πλασθέντα άνθρωπο στην κατακόρυφη πτωτική κατεύθυνση του διεστραμμένου δαίμονα και όχι στην υπερυψωθείσα θριαμβευτική θέση, που υπέδειξε η τεθεωμένη ανθρώπινη φύση που προσέλαβε ο Χριστός, ήτοι στα δεξιά του Πατρός…
Διαπιστώνουμε την ξεκάθαρη, σύμφωνη με όλους τους Αγίους Πατέρες, θέση του Αγίου Παϊσίου, ενάντια στις όποιες σαρκικές διαστροφές είτε εκτός, είτε εντός του γάμου. Αυτές καθιστούν το γάμο έναν «νομιμοφανή» σοδομισμό με καταστροφικές συνέπειες τόσο στους συζύγους, που αν δεν μετανοήσουν κολάζονται, όσο και στα τέκνα τους.
Διαπιστώνουμε επίσης την αγιοπατερική στάση του απέναντι εκείνων των «Πνευματικών», των χωρίς Άγιο Πνεύμα, που συμβουλεύουν ολέθρια τα πνευματικά τους τέκνα «χαιδεύοντας» τα πάθη τους. Όπως μας διδάσκει η Αγιοπατερική Γραμματεία ο Πνευματικός έχει εξουσία να συγχωρεί εκείνα που συγχωρούνται σύμφωνα με τον νόμο του Θεού και όχι τα πάντα. Η εθελοτυφλία και η άνομη κακή συγχώρηση αυτών που αμαρτάνουν αμετανόητα κολάζει τόσο τον εξομολογούμενο όσο και τον Πνευματικό του.
Ο Κύριος να μας δίνει σύνεση και να μας ευλογεί όλους δι’ ευχών του Αγίου Του, Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου».