Ζοῦσε κάποτε στὸ Ἅγιο Ὄρος ἕνας μοναχὸς ὀνόματι Παχώμιος. Ἦταν πολὺ ἁπλὸς ἄνθρωπος, δὲν ἤξερε κὰν νὰ διαβάζει.
Ὁ μοναχὸς αὐτὸς εἶχε μεγάλη οἰκειότητα μὲ τὰ φίδια – καὶ ὑπῆρχαν πολλὰ σ’ ἐκείνη τὴν περιοχή. Ὁ Γερο-Παχώμιος περιποιόταν ἕνα μικρὸ κῆπο καὶ συνήθιζε, ὅταν ἔβρισκε κάποιο φίδι μέσα, νὰ τὸ πιάνει καὶ νὰ τὸ πετὰ ἔξω ἀπὸ τὸ φράχτη.
Μιὰ ἡμέρα εἶχε πιάσει ἕνα μεγάλο φίδι καὶ ἐπειδὴ βιαζόταν νὰ τελειώσει τὴν ἐργασία του, τὸ τύλιξε γύρο ἀπὸ τὴν μέση του σὰν ζώνη, γιὰ νὰ τὸ πετάξει πιὸ ὕστερα ἔξω ἀπὸ τὸν φράκτη.
Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ ἔχεις στὴ μέση σου, τοῦ εἶπε φοβισμένος ἕνας ἄλλος Γέροντας, ὅταν τὸν εἶδε.
Γιατί φοβᾶσαι; ἀπόρησε ὁ Γερο-Παχώμιος. Συνηθισμένος νὰ πιάνει τὰ φίδια καὶ ποτὲ κανένα ἀπ’ αὐτὰ νὰ μὴν ἔχει πειράξει, δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβει τὸ φόβο τῶν ἄλλων.
Μιὰ ἡμέρα εἶπε μὲ παράπονο σὲ ἕναν μοναχὸ:
– ∆ὲν ξέρω γιατί φοβοῦνται τὰ φίδια. Ἐκεῖνος ὁ δικός μας, ὁ παπα-Ἀνδρέας, φοβᾶται καὶ τοὺς σκορπιοὺς ἀκόμα. Ἐγὼ τοὺς μαζεύω ἀπὸ τὸ ντουβάρι καὶ γιὰ νὰ μὴν βγαίνω νὰ τοὺς πετάω ἕναν ἕναν τους βάζω στὴν χούφτα μου καὶ τοὺς πετάω ὅλους μαζὶ ἔξω…
Ὅταν τὸν ρωτοῦσαν, γιατί δὲν τὸν πειράζουν τὰ φίδια καὶ οἱ σκορπιοί, ἀπαντοῦσε:
-Κάπου γράφει ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς (τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο), ἂν ἔχεις πίστη πιάνεις καὶ τὰ φίδια καὶ τοὺς σκορπιοὺς καὶ δὲν σὲ πειράζουν.
Ὁ Γερο-Παχώμιος ὅμως εἶχε ἕνα μυστικὸ ὅπλο. Πρὶν πιάσει κάποιο φίδι ἢ κάποιο σκορπιό, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.
Τὸ σημεῖο αὐτὸ ἔκανε τὰ δηλητηριώδη αὐτὰ ζῶα νὰ σέβονται καὶ νὰ μὴν πειράζουν τὸν Γέροντα.
Ἀντιγραφή γιὰ τὸ «σπιτὰκι τῆς Μέλιας»
Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ
Μηνιαῖο Ἐνημερωτικὸ ∆ελτίο
Ἀδελφότης Ὀρθοδόξου Ἱεραποστολὴς «Ὁ Ἅγιος Ραφαήλ»
Ἰούνιος 2012