Ἀββὰς Δωρόθεος
Τρεῖς
εἶναι οἱ καταστάσεις τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἕνας ἀφήνει ἐλεύθερο τὸ πάθος του
νὰ ἐκδηλώνεται, ὁ ἄλλος δὲν τὸ ἀφήνει νὰ ἐκδηλωθεὶ καὶ ὁ τρίτος τὸ
ξεριζώνει. Αὐτὸς ποὺ τὸ ἀφήνει νὰ ἐκδηλωθεῖ, ἐνεργεῖ ὅπως τοῦ ὑπαγορεύει
τὸ πάθος, σὰν αὐτὸ νὰ ἦταν δικαίωμά του. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἐπιτρέπει στὸ
πάθος νὰ ἐκδηλωθεῖ, οὔτε τὸ ἀφήνει ἐλεύθερο οὔτε καὶ τὸ κόβει, ἀντίθετα
τὸ ἐξετάζει καὶ τὸ ξεπερνάει τὴ δύσκολη στιγμή, ἀλλὰ δὲν παύει νὰ τὸ
ἔχει.
Καὶ αὐτὸς ποὺ ξεριζώνει τὸ πάθος εἶναι ὅποιος ἀγωνίζεται καὶ κάνει τὰ ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ τοῦ ὑπαγορεύει τὸ πάθος του.
Ἀπὸ
ἔπαρση δὲ σηκώνει κανεὶς μία κουβέντα ἀπὸ τὸν ἀδελφό του. Μπορεῖ κάποιος
νὰ ἀκούσει μία κουβέντα καὶ νὰ ταραχθεῖ καὶ νὰ πεῖ πέντε κουβέντες ἢ
καὶ δέκα γιὰ τὴ μία ποὺ ἄκουσε.
Μετὰ
μαλώνει καὶ ταράζει τὸν ἄλλο. Καί, ὅταν τελειώσει ὁ καβγάς, συνεχίζει
νὰ κάνει κακὲς σκέψεις γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ τοῦ εἶπε αὐτὴ τὴν κουβέντα
καὶ τὴ θυμᾶται μὲ ἐμπάθεια καὶ λυπᾶται ποὺ δὲν τοῦ εἶπε ἀκόμα
περισσότερα. Ἑτοιμάζει μάλιστα μέσα τοῦ λόγια ἀκόμα χειρότερα νὰ πεῖ
στὸν ἄλλο, καὶ ὅλο σκέφτεται: «Γιατί νὰ μὴν τοῦ πῶ αὐτό; Μπορῶ νὰ τοῦ πῶ
καὶ τὸ ἄλλο». Καὶ εἶναι συνέχεια θυμωμένος.
Νὰ μία κατάσταση. Ἐδῶ τὸ κακὸ ἔχει γίνει συνήθεια. Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς φυλάξει ἀπὸ τέτοια κατάσταση. Αὐτὴ ἡ κατάσταση ὁδηγεῖ στὴν κόλαση.
Γιατί κάθε ἁμαρτία ποὺ δὲν διορθώνεται μᾶς ὁδηγεῖ στὸν ἐσωτερικὸ
θάνατο. Ἀλλὰ κι ἂν ἀκόμα θελήσει ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος νὰ μετανοήσει,
δὲν μπορεῖ μόνος του νὰ νικήσει τὸ πάθος του, παρὰ μόνο ἂν ἔχει τὴ
βοήθεια πνευματικῶν ὀδηγών, ὅπως εἶπαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Γι’ αὐτὸ σας λέω πάντα, νὰ φροντίσετε νὰ κόψετε τὰ πάθη σᾶς πρὶν σᾶς γίνουν συνήθεια.