Μας κάνατε δώρο φέτος ως ενθύμιο ένα
βιβλίο ονόματι «Μίλησέ μου, Χριστέ» που περιέχει όλα τα Ευαγγέλια που
διαβάζονται μες το έτος. Και μας προτρέψατε κάθε Σάββατο να διαβάζουμε
το Ευαγγέλιο της επόμενης μέρας. Την τελευταία φορά λοιπόν λαχτάρησα και
άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο. Το μάτι μου έπεσε σε ένα πλαίσιο που
υπάρχει στη σελίδα 76. Εκεί λέει πως μόνο όσοι διαθέτουν ηρωικό φρόνημα
αγάπης ισχυρής προς τον Χριστό μπορούν να διαβάσουν τις παρακάτω
γραμμές. Τι είδους φρόνημα είναι αυτό; Πως να ξέρω αν έχω αυτό το
φρόνημα;
Ο «περιορισμός» αυτός ουσιαστικά αποτελεί προτροπή. Επειδή είναι ψυχολογικός κανόνας ό,τι είναι απαγορευμένο, να ελκύει την προσοχή! Έτσι γίνεται, για παράδειγμα, και στα στρατιωτικά εγχειρίδια.Όμως, δεν στηρίζεται στην απάτη αυτή η μέθοδος που χρησιμοποιείται στο βιβλίο. Θέλει ουσιαστικά να μας οξύνει στην αγάπη του Χριστού, με το να μας κάνει να ζηλέψουμε τις κορυφές των επιδόσεων αυτών, όπου και η απόλαυση του Χριστού είναι πολύ μεγαλύτερη. Και όταν λέει «ηρωικό φρόνημα αγάπης ισχυρής προς τον Χριστό», εννοεί το φρόνημα εκείνο που ωθεί τον άνθρωπο να κάνει θυσίες για τον Χριστό, να δεχθεί κάτι να υποστεί οδυνηρό για την αγάπη Του. Είσαι διατεθειμένος για τέτοια; Διάβασε την ανάπτυξη του ευαγγελίου και θα σε βοηθήσει σε τέτοιες αποφάσεις:
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ: Μάρκ. η΄ 34 – θ΄ 1
«τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Τά λόγια Του αὐτά εἰπώθηκαν μέ
ἀφορμή μιά σύσταση πού Τού ἔκανε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, νά ἀποφύγει δηλαδή
τό σταυρικό θάνατο, νά μήν πάει στήν Ἱερουσαλήμ, ὅπου ἤξερε ὅτι θά Τόν
σταύρωναν. Τότε ὁ Χριστός τοῦ μίλησε πολύ αὐστηρά τοῦ Πέτρου, κι ἔπειτα
γύρισε στόν ὄχλο πού Τόν ἀκολουθοῦσε καί εἶπε τοῦτα τά λόγια:
«Ὅποιος θέλει νά ἔρχεται μαζί μου
καί νά μέ ἀκολουθεῖ ὡς δικός μου πιστός καί ἀφοσιωμένος μαθητής, ἄς
γνωρίζει ὅτι πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἑαυτό του, ὥστε νά μή ζεῖ ἔχοντας
ὡς κέντρο τῆς ζωῆς του τή φιλαυτία του καί τό “ἐγώ” του, καί ἀκόμη νά
λάβει τή σταθερή ἀπόφαση νά ὑποστεῖ γιά μένα κάθε κακοπάθεια καί
δοκιμασία καί ἀντιξοότητα, ἀκόμα καί θάνατο σταυρικό, κι ἔτσι νά μέ
ἀκολουθεῖ. Διότι ὅποιος φοβηθεῖ καί δειλιάσει μπροστά στίς κάθε εἴδους
ἀντιξοότητες πού θά τόν συναντήσουν στή συνοδοιπορία μαζί μου καί
θελήσει νά σώσει τή ζωή του, αὐτός νά ξέρει ὅτι θά χάσει τήν ἀληθινή καί
δοξασμένη ζωή πού τοῦ ἑτοιμάζω Ἐγώ. Ἀντιθέτως, ὅποιος ἀψηφήσει κάθε
κίνδυνο, ἀκόμα καί τή ζωή του γιά χάρη μου καί γιά χάρη τοῦ Εὐαγγελίου,
αὐτός πραγματικά θά σώσει τήν ψυχή του καί θά κερδίσει τήν ἀληθινή ζωή
κοντά μου.
Καί τί εἶναι αὐτή ἡ πρόσκαιρη ζωή
μπροστά σ᾽ ἐκείνη πού ἔχω Ἐγώ νά τοῦ δώσω! Πραγματικά, τί θά ὠφελήσει
τόν ἄνθρωπο, ἐάν ὑποθέσουμε ὅτι θά κερδίσει τόν κόσμο ὅλο, μέ ὅλες τίς
δόξες καί τά πλούτη καί τίς ἀπολαύσεις του, καί στό τέλος χάσει τήν ψυχή
του; Ἤ τί ἀντάλλαγμα ὑπάρχει σ᾽ αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο πού μπορεῖ νά τό
δώσει ὁ ἄνθρωπος γιά νά ξανααποκτήσει τή χαμένη του ψυχή;
Γι᾽ αὐτό λοιπόν, ὅποιος μέσα σ᾽
αὐτόν ἐδῶ τόν κόσμο, τόν ἀποστάτη καί ἁμαρτωλό, ντραπεῖ κι Ἐμένα καί τίς
ἐντολές μου καί ἀρνηθεῖ νά μέ ὁμολογήσει ἀπό δειλία μπροστά στούς
χλευασμούς καί τίς περιφρονήσεις τῶν ἀνθρώπων, κι Ἐγώ θά τόν ἀποστραφῶ
ὅταν πάλι θά ἔρθω, ὄχι ὅπως ἦρθα τώρα, φτωχός καί ἄσημος, ἀλλά ἔνδοξος
Κριτής, μέσα στή δόξα καί τή θεϊκή λαμπρότητα τοῦ Πατέρα μου. Καί θά τόν
ἀποκηρύξω ὄχι μπροστά στούς ἀνθρώπους μόνο, ἀλλά καί μπροστά σέ ὅλο τόν
οὐράνιο κόσμο, τούς ἁγίους ἀγγέλους, τούς ἔνδοξους καί ἀστραπόμορφους»…
«τί γάρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῇ τήν ψυχήν αὐτοῦ;»
Φίλε μου, εἶναι λόγια τοῦ Χριστοῦ
μας αὐτά. Ἄν ὑπάρχει κάποιος πού νά γνωρίζει καλύτερα ἀπό ὁποιονδήποτε
ἄλλον τήν ἀξία πού ἔχει ὅλος ὁ κόσμος, ὅλο τό ὑλικό σύμπαν, καί τήν ἀξία
πού ἔχει μία καί μόνη ψυχή, αὐτός δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλος ἀπό τόν
Κύριο, διότι Αὐτός δημιούργησε καί τά δύο καί ξέρει τί ἀξία ἔβαλε μέσα
σ᾽ αὐτά.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ κόσμος ἀσκεῖ
πάνω σέ ὅλους μας μιά ἕλξη μαγική, γοητεία καί δύναμη πού συχνά τή
νιώθουμε ἀκατανίκητη. Κι ὁ διάβολος δέν κάνει ἄλλο ἀπό τό νά μᾶς
ἀντιπροτείνει διαρκῶς αὐτό πού στόν ἴδιο τόν Χριστό τόλμησε νά
εἰσηγηθεῖ: «Ὅλα αὐτά τά πλούτη καί τίς τιμές, τίς δόξες καί τίς
ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου θά σοῦ τά δώσω, ἄν πέσεις νά μέ προσκυνήσεις».
Ἐμεῖς ἄς ἀκούσουμε τόν Χριστό μας,
πού μᾶς ἀγαπάει τόσο πολύ. Θέλει νά μᾶς ἀνοίξει τά μάτια. Μήν τήν
πάθουμε ὅπως τήν παθαίνουν τά θηράματα ἐκεῖνα πού μαγνητίζονται ἀπό τά
μάτια τῆς κόμπρας! Μή γιά μιά στιγμιαία ἡδονή, ἀπόλαυση, δόξα, ἐπιτυχία
χάσουμε ὅ,τι πολυτιμότερο διαθέτουμε: τήν ψυχή μας.
Μαζί Του ἐμεῖς, μαζί Του ὅ,τι κι ἄν
μᾶς κοστίσει. Δέν θά μᾶς ἀφήσει μόνους. Αὐτός μπροστά, κι ἐμεῖς
ἀκολουθοῦμε. Ἔχει πολλά νά μᾶς χαρίσει. Πολλά!
Αὐτά γιά μᾶς. Οἱ ἄλλοι… ἔχουν κιόλας γυρίσει σελίδα.