«Εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν
διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ
λέγετε» (Β΄ Ἰωάν. α΄ 10). Δηλαδή. Ἄν κανεὶς ἔρχεται σὲ σᾶς καὶ λέει
ἀντίθετα ἀπὸ αὐτὴ τὴ διδασκαλία μας, νὰ μὴ τὸν δέχεσθε στὸ σπίτι σας καὶ
νὰ μὴ τὸν χαιρετᾶτε.
• Δυστυχῶς τὴν σημερινὴ ἐποχὴ δὲν ἔχουμε τὴν αἴσθηση τί σημαίνει αἱρετικός. Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Μπριατσιανίνωφ λέγει: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωροῦσε πάντοτε ὅτι ἡ αἵρεσις εἶναι θανάσιμος ἁμαρτία, καὶ τὸν ἄνθρωπον τὸν μολυσμένον μὲ τὴν τρομερὴ ἀρρώστια τῆς αἱρέσεως ὅτι εἶναι πνευματικὰ νεκρός, ξένος πρὸς τὴν θείαν χάρι καὶ σωτηρία, σὲ κοινωνία μὲ τὸν διάβολο καὶ τὴν ὀλέθρια συνοδεία του. Ἡ αἵρεση εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὴ παίζετε μὲ τὴν σωτηρία σας, μὴ τὸ ρισκάρετε. Διαφορετικὰ θὰ θρηνῆτε εἰς τὴν αἰωνιότητα».
Τί ἀκοῦμε σήμερα; Διαλόγους, συναντήσεις, ἰσοπέδωση τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, περὶ ἀγάπης (ὄχι ὅμως τῆς ἀληθινῆς). Νὰ ἐγκαταλείψουμε, λέγουν, αὐτὰ ποὺ μᾶς χωρίζουν (δόγματα) καὶ νὰ χρησιμοποιοῦμε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν. Δυστυχῶς πολλοὶ ποιμένες παγιδεύτηκαν. Δημιούργησαν τὸ 1937 τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν.
Τί εἶναι τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν; Εἶναι ἕνα Παγκόσμιο Συμβούλιο αἱρέσεων. Μία αἵρεση παραπλεύρως στὴν ἄλλη αἵρεση, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Πῶς δικαιολογεῖται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ συμμετέχη σὲ ἕνα τέτοιο συνονθύλευμα αἱρέσεων. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ νὰ συμπροσεύχονται καὶ νὰ παραβλέπουν τὸ τί μᾶς συμβουλεύουν οἱ Ἀπόστολοι καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τί λέγει ὁ ΜΕ΄ Ἀποστολικὸς Κανών: «Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».
• Τί ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος γι’ ὅλα αὐτὰ (ἐπιστολὴ πρὸς τὸν π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο) Ο.Τ.:
«Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει.
Θά ἤθελα νά παρακαλέσω θερμά ὅλους τούς φιλενωτικούς ἀδελφούς μας: Ἐπειδή τό θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τό πνευματικόν καί ἀνάγκην ἔχουμε πνευματικῆς ἀγάπης, ἄς τό ἀφήσουμε σέ αὐτούς πού ἀγαπήσανε πολύ τόν Θεόν καί εἶναι θεολόγοι, σάν τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καί ὄχι νομολόγοι, πού προσφέρανε καί προσφέρουν ὁλόκληρο τόν ἑαυτόν τους εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντί μεγάλης λαμπάδας), τούς ὁποίους ἄναψε τό πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου. Ἄς γνωρίζωμεν ὅτι δέν ὑπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, ἀλλά καί πνευματικοί. Ἑπομένως, ἡ μέλλουσα ὀργή τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπισθῆ μέ συνεταιρισμόν ἁμαρτωλῶν (διότι διπλῆν ὀργήν θά λάβωμεν), ἀλλά μέ μετάνοιαν καί τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου.
Ἐπίσης, ἄς γνωρίζωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει. Δέν εἶναι Ναός, πού χτίζεται ἀπό πέτρες, ἄμμο καί ἀσβέστη ἀπό εὐσεβεῖς καί καταστρέφεται μέ φωτιά βαρβάρων, ἀλλά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. «Καί ὁ πεσὼν ἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, ἐφ’ ὅν δ’ ἄν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν» (Ματθ. κα΄ 44-45). Ὁ Κύριος, ὅταν θά πρέπη, θά παρουσιάση τούς Μάρκους τούς Εὐγενικούς καί τούς Γρηγορίους Παλαμάδες, διά νά συγκεντρώσουν ὅλα τά κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, διά νά ὁμολογήσουν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, νά στερεώσουν τήν Παράδοσιν καί νά δώσουν χαράν μεγάλην εἰς τήν Μητέρα μας».
• Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γράφει γιὰ τὶς αἱρέσεις: «Τέτοια εἶναι τὰ συγκροτήματα τῶν αἱρέσεων. Κάθε αἵρεση ἔχει σὰν πατέρα τῆς πλάνης της τό διάβολο, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μεταστράφηκε καὶ ἔγινε ἀνθρωποκτόνος καὶ ψεύτης. Οἱ αἱρετικοί ὅμως δὲ θέλουν νὰ παρουσιάζωνται σὰν ὀπαδοί τοῦ διαβόλου. Ὑποκρίνονται, λοιπόν, τὸν ὀπαδό τοῦ Χριστοῦ καὶ παίρνουν στὸ βέβηλο στόμα τους τὸ καλὸ ὄνομα τοῦ Σωτήρα. Χρησιμοποιοῦν καὶ τὶς λέξεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Καὶ λένε μὲν τὶς λέξεις, ἀλλὰ διαστρέφουν τὸ ἀληθινὸ νόημά τους. Ἔτσι κατορθώνουν καὶ σκεπάζουν μὲ δόλο τὴν αἱρετική τους πλάνη καὶ γίνονται ἀνθρωποκτόνοι γιὰ κείνους ποὺ παρασύρονται καὶ πέφτουν θύματα τῆς αἱρέσεώς τους».
• Εἶναι δίκαιο οἱ πιστοὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴ συναναστροφὴ καὶ τὶς συζητήσεις, μὲ ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ξέφυγαν ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ ἐπιμένουν στὴν αἵρεση. Αὐτὸ συμβουλεύει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Αἱρετικὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἐπιμένει νὰ δημιουργῆ σκάνδαλα καὶ διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία, μολονότι τὸν συμβούλευσες πρώτη καὶ δεύτερη φορά, ὀφείλεις νὰ τὸν ἀποφύγης. Παράτησέ τον. Γνώριζε πὼς ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔχει ξεφύγει ὁλότελα».
• Δυστυχῶς τὴν σημερινὴ ἐποχὴ δὲν ἔχουμε τὴν αἴσθηση τί σημαίνει αἱρετικός. Ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Μπριατσιανίνωφ λέγει: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία θεωροῦσε πάντοτε ὅτι ἡ αἵρεσις εἶναι θανάσιμος ἁμαρτία, καὶ τὸν ἄνθρωπον τὸν μολυσμένον μὲ τὴν τρομερὴ ἀρρώστια τῆς αἱρέσεως ὅτι εἶναι πνευματικὰ νεκρός, ξένος πρὸς τὴν θείαν χάρι καὶ σωτηρία, σὲ κοινωνία μὲ τὸν διάβολο καὶ τὴν ὀλέθρια συνοδεία του. Ἡ αἵρεση εἶναι βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὴ παίζετε μὲ τὴν σωτηρία σας, μὴ τὸ ρισκάρετε. Διαφορετικὰ θὰ θρηνῆτε εἰς τὴν αἰωνιότητα».
Τί ἀκοῦμε σήμερα; Διαλόγους, συναντήσεις, ἰσοπέδωση τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, περὶ ἀγάπης (ὄχι ὅμως τῆς ἀληθινῆς). Νὰ ἐγκαταλείψουμε, λέγουν, αὐτὰ ποὺ μᾶς χωρίζουν (δόγματα) καὶ νὰ χρησιμοποιοῦμε αὐτὰ ποὺ μᾶς ἑνώνουν. Δυστυχῶς πολλοὶ ποιμένες παγιδεύτηκαν. Δημιούργησαν τὸ 1937 τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν.
Τί εἶναι τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν; Εἶναι ἕνα Παγκόσμιο Συμβούλιο αἱρέσεων. Μία αἵρεση παραπλεύρως στὴν ἄλλη αἵρεση, ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Πῶς δικαιολογεῖται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία νὰ συμμετέχη σὲ ἕνα τέτοιο συνονθύλευμα αἱρέσεων. Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ νὰ συμπροσεύχονται καὶ νὰ παραβλέπουν τὸ τί μᾶς συμβουλεύουν οἱ Ἀπόστολοι καὶ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Τί λέγει ὁ ΜΕ΄ Ἀποστολικὸς Κανών: «Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος, ἤ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς κληρικοῖς ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω».
• Τί ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος γι’ ὅλα αὐτὰ (ἐπιστολὴ πρὸς τὸν π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο) Ο.Τ.:
«Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει.
Θά ἤθελα νά παρακαλέσω θερμά ὅλους τούς φιλενωτικούς ἀδελφούς μας: Ἐπειδή τό θέμα τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν εἶναι κάτι τό πνευματικόν καί ἀνάγκην ἔχουμε πνευματικῆς ἀγάπης, ἄς τό ἀφήσουμε σέ αὐτούς πού ἀγαπήσανε πολύ τόν Θεόν καί εἶναι θεολόγοι, σάν τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, καί ὄχι νομολόγοι, πού προσφέρανε καί προσφέρουν ὁλόκληρο τόν ἑαυτόν τους εἰς τήν διακονίαν τῆς Ἐκκλησίας (ἀντί μεγάλης λαμπάδας), τούς ὁποίους ἄναψε τό πῦρ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ὄχι ὁ ἀναπτήρας τοῦ νεωκόρου. Ἄς γνωρίζωμεν ὅτι δέν ὑπάρχουν μόνον φυσικοί νόμοι, ἀλλά καί πνευματικοί. Ἑπομένως, ἡ μέλλουσα ὀργή τοῦ Θεοῦ δέν μπορεῖ νά ἀντιμετωπισθῆ μέ συνεταιρισμόν ἁμαρτωλῶν (διότι διπλῆν ὀργήν θά λάβωμεν), ἀλλά μέ μετάνοιαν καί τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου.
Ἐπίσης, ἄς γνωρίζωμεν καλά ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δέν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί Αὐτός τήν κυβερνάει. Δέν εἶναι Ναός, πού χτίζεται ἀπό πέτρες, ἄμμο καί ἀσβέστη ἀπό εὐσεβεῖς καί καταστρέφεται μέ φωτιά βαρβάρων, ἀλλά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. «Καί ὁ πεσὼν ἐπί τόν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, ἐφ’ ὅν δ’ ἄν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν» (Ματθ. κα΄ 44-45). Ὁ Κύριος, ὅταν θά πρέπη, θά παρουσιάση τούς Μάρκους τούς Εὐγενικούς καί τούς Γρηγορίους Παλαμάδες, διά νά συγκεντρώσουν ὅλα τά κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, διά νά ὁμολογήσουν τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν, νά στερεώσουν τήν Παράδοσιν καί νά δώσουν χαράν μεγάλην εἰς τήν Μητέρα μας».
• Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γράφει γιὰ τὶς αἱρέσεις: «Τέτοια εἶναι τὰ συγκροτήματα τῶν αἱρέσεων. Κάθε αἵρεση ἔχει σὰν πατέρα τῆς πλάνης της τό διάβολο, ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὴν ἀρχὴ μεταστράφηκε καὶ ἔγινε ἀνθρωποκτόνος καὶ ψεύτης. Οἱ αἱρετικοί ὅμως δὲ θέλουν νὰ παρουσιάζωνται σὰν ὀπαδοί τοῦ διαβόλου. Ὑποκρίνονται, λοιπόν, τὸν ὀπαδό τοῦ Χριστοῦ καὶ παίρνουν στὸ βέβηλο στόμα τους τὸ καλὸ ὄνομα τοῦ Σωτήρα. Χρησιμοποιοῦν καὶ τὶς λέξεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Καὶ λένε μὲν τὶς λέξεις, ἀλλὰ διαστρέφουν τὸ ἀληθινὸ νόημά τους. Ἔτσι κατορθώνουν καὶ σκεπάζουν μὲ δόλο τὴν αἱρετική τους πλάνη καὶ γίνονται ἀνθρωποκτόνοι γιὰ κείνους ποὺ παρασύρονται καὶ πέφτουν θύματα τῆς αἱρέσεώς τους».
• Εἶναι δίκαιο οἱ πιστοὶ νὰ ἀποφεύγουν τὴ συναναστροφὴ καὶ τὶς συζητήσεις, μὲ ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ξέφυγαν ἀπὸ τὴν ὀρθὴ πίστη καὶ ἐπιμένουν στὴν αἵρεση. Αὐτὸ συμβουλεύει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Αἱρετικὸ ἄνθρωπο, ποὺ ἐπιμένει νὰ δημιουργῆ σκάνδαλα καὶ διαιρέσεις στὴν Ἐκκλησία, μολονότι τὸν συμβούλευσες πρώτη καὶ δεύτερη φορά, ὀφείλεις νὰ τὸν ἀποφύγης. Παράτησέ τον. Γνώριζε πὼς ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἔχει ξεφύγει ὁλότελα».