«Γιατί οι γυναίκες δεν πρέπει να φοράνε παντελόνια;»
Είναι αλήθεια ότι το παντελόνι στις γυναίκες έχει σχεδόν επιβληθεί ως κάτι συνηθισμένο, πρακτικό και μοντέρνο.Ωστόσο κάθε ώριμος και υπεύθυνος άνθρωπος οφείλει να τοποθετείται σε κάθε ζήτημα όχι ανάλογα με το τι κάνουν οι πολλοί ή τι τον βολεύει αλλά να εξετάζει κάθε φορά ποιο είναι το σωστό και ωφέλιμο.
- Αναγκαία η σαφής διάκριση των δύο φύλων.
Η ενδυμασία μας είναι χαρακτηριστικό/διακριτικό του φύλου μας. Δηλαδή τονίζει την διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών. Και ναι μεν υπήρξαν ιστορικές περίοδοι που τα ενδύματα ανδρών και γυναικών να έχουν παρεμφερή «βάση», αλλά ποτέ δεν ήταν ακριβώς το ίδιο, ώστε να υπάρχει σαφής διάκριση. Το πρόβλημα δεν είναι το παντελόνι αυτό καθαυτό, αλλά κάτι πολύ βαθύτερο: Σήμερα είναι η ενδυμασία αυτό το οποίο «αντιγράφει» το ένα φύλο από το άλλο. Αύριο αυτό θα θεωρείται πια φυσιολογικό και κάτι άλλο θα πάρει τη θέση του. Και, προϊόντος του χρόνου οδηγούμαστε σε μια εξομοίωση μεταξύ των φύλων. Στα φύλα έχουμε μεν ισότητα όπως μας λέει το Ευαγγέλιο, έχουμε όμως και ετερότητα, διακριτότητα. Αυτά τα στοιχεία αν χαθούν, πλέον οδηγούμαστε στην ισοπέδωση.Το παντελόνι εισάγεται ορμητικά στον γυναικείο κόσμο με το φεμινιστικό κίνημα του 20ου αιώνα το οποίο πρεσβεύει την αναβάθμιση του ρόλου και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία. Με την καθιέρωση όμως του ίδιου ενδύματος για τη γυναίκα με αυτό που έχει ο άνδρας, η γυναίκα δεν αναβιβάζεται, απλώς αντιγράφει τον άνδρα και συνεπώς υποβιβάζεται σε μιμητή.Τελικά το κίνημα του φεμινισμού αντί να επιφέρει την ισότητα, κατέληξε στην ισοπέδωση των φύλων και υποβάθμιση της γυναίκας η οποία ξέχασε το ρόλο της. Αντίθετα η Εκκλησία προασπίζεται την ισοτιμία των δύο φύλων και παράλληλα τονίζει το σεβασμό στη διαφορετικότητά τους και τους διακριτούς ρόλους τους.Αλήθεια, με την αντίστοιχη συλλογιστική ότι «άνδρας και γυναίκα είναι το ίδιο»…Γιατί να μην φοράνε φούστα οι άνδρες;Αυτή η μόδα δεν είναι μακριά. Μπορεί κάποτε να «καθιερωθεί» και αυτή και να θεωρείται μετά από λίγα χρόνια «φυσιολογική» (όσο αστεία και αν μας φαίνεται τώρα).Είναι χαρακτηριστικό ότι ο λόγος του Θεού δίνει σαφή οδηγία προκειμένου να διατηρείται η διάκριση των δύο φύλων και στην ενδυμασία: «Ενδύματα και πράγματα που αρμόζουν στον άνδρα, δεν θα τα βἀλει επάνω της η γυναίκα. Και δεν θα φορέσει ο άνδρας γυναικεία φορέματα. Διότι οποιοσδήποτε τα κάνει αυτά, είναι σιχαμερός ενώπιον Κυρίου του Θεού σου». (Δευτερονόμιον κβ΄ 5). Ενώ υπάρχει και σχετικός κανόνας της Στ΄ Οικουμενικής Συνόδου: «…ὁρίζοντες, μηδένα ἄνδρα γυναικείαν στολὴν ἐνδιδύσκεσθαι, ἢ γυναῖκα τὴν ἀνδράσιν ἁρμόδιον» (κανένας άνδρας να μην ενδύεται γυναικεία στολή ούτε η γυναίκα αυτήν που αρμόζει στους άνδρες).
- Είναι θέμα σεμνότητας.
Το παντελόνι ως γνωστόν υπερτονίζει την ανατομία του σώματος. Αυτό είναι προκλητικό και εκθέτει τη γυναίκα καθώς ελκύει επιπόλαια βλέμματα. Το ζητούμενο για τη γυναίκα δεν είναι να τραβάει την προσοχή των ανδρών τονίζοντας τα σωματικά χαρακτηριστικά της και φροντίζοντας την εξωτερική της εμφάνιση.Αυτό που δίνει χάρη και ομορφιά στη γυναίκα δεν είναι ο «ἔξωθεν […] κόσμος, ἀλλ’ ὁ κρυπτὸς τῆς καρδίας ἄνθρωπος» (Α΄ Πετρ. γ΄ 3-4), όχι τα εξωτερικά στολίδια, δηλαδή, αλλά ο κρυφός και αφανής στα σωματικά μάτια εσωτερικός άνθρωπος της καρδιάς.. Μάλιστα στον ιερό ναό οφείλουμε να εισερχόμαστε ντυμένοι σεμνά καθώς παραγγέλλει ο Απόστολος Παύλος: «[προσεύχεσθαι] τὰς γυναῖκας ἐν καταστολῇ κοσμίῳ, μετὰ αἰδοῦς καὶ σωφροσύνης κοσμεῖν ἑαυτάς, μὴ ἐν πλέγμασιν ἢ χρυσῷ ἢ μαργαρίταις ἢ ἱματισμῷ πολυτελεῖ, ἀλλ’ ὃ πρέπει γυναιξὶν ἐπαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι’ ἔργων ἀγαθῶν» (Α΄ Τιμ. β΄ 9-10), δηλαδή: «οι γυναίκες να προσεύχονται με ενδυμασία σεμνή, να στολίζουν τον εαυτό τους με συστολή και σωφροσύνη και όχι με τα φιλάρεσκα πλεξίματα των μαλλιών τους ή με χρυσά ή μαργαριταρένια κοσμήματα ή με πολυτελή ρούχα, αλλά με ό,τι ταιριάζει σε γυναίκες πού στα μάτια όλων παρουσιάζονται ως θεοσεβείς. Θέλω δηλαδή οι γυναίκες να στολίζονται με καλά έργα».Είναι αλήθεια ότι στη σημερινή εποχή είναι μάλλον ηρωικό το να κάνει μια νέα την διαφορά στο ζήτημα της ενδυμασίας. Όμως αυτό είναι που τελικά κάνει ανδρεία τη γυναίκα: το να μην υποχωρεί ούτε μπροστά στη συνήθεια ούτε μπροστά στη μάζα. Ξεκινώντας όμως έτσι ανυποχώρητα τη ζωή της σίγουρα θα την περιμένει ευλογία από τον Θεό και η ίδια θα μπορέσει να πλάσει χαλύβδινο τον χαρακτήρα της.