Ο
Όσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης. Ελαιογραφία με τη φυσική του μορφή,
φιλοτεχνημένη ενώ βρισκόταν ακόμα στην ζωή.
Είναι, ευλογημένοι χριστιανοί, τόσο μεγάλα κακά η διαβολή, η
προδοσία, η συκοφαντία και η ψευδομαρτυρία, ώστε τα φοβήθηκαν κι αυτοί
οι μεγάλοι, οι σοφοί και δίκαιοι άνθρωποι.
Ο Προφήτης Δαβίδ δεν φοβήθηκε τόσο πολύ κανένα άλλο κακό, όσο τη
συκοφαντία. Γι’ αυτό και παρακαλούσε με θερμές δεήσεις τον Θεό να τον
ελευθερώσει από αυτή. Υπόσχεται μάλιστα, ως ανταπόδοση γι’ αυτή τη Χάρη
που θα του κάνει ο Κύριος, να φυλάξει απαράβατα όλες τις εντολές Του.
Γι’ αυτό και έλεγε: «Λύτρωσέ με από τη συκοφαντία των ανθρώπων και θα
φυλάξω τις εντολές Σου».
Ο σοφός Σολομώντας παραγγέλλει σε όλους τους ανθρώπους να μελετούν το
νόμο του Κυρίου και να καταγίνονται στην εφαρμογή των θείων εντολών. Με
ποιο σκοπό; Για να μπορούν από τη μελέτη του θείου νόμου να παίρνουν
φωτισμό στη ψυχή τους, να αποκτούν γνώση και διάκριση και, με τη βοήθεια
αυτών, να μπορούν να προφυλάσσονται από τις διαβολές, από τις
ψευδομαρτυρίες και από τις προδοσίες των ανθρώπων που συκοφαντούν.
«Γιατί η εντολή του θείου νόμου είναι λυχνάρι, φως, οδός ζωής, έλεγχος
και παιδεία, ώστε να σε προφυλάξουν από τη διαβολή της γλώσσας εκείνων
που συκοφαντούν». Σε άλλο επίσης σημείο του Βιβλίου των Παροιμιών, ο
συγγραφέας του, επειδή θεωρεί τη συκοφαντία πάρα πολύ μεγάλη αμαρτία,
ονομάζει «ραβδί χοντρό, μαχαίρι θανατηφόρο και σαΐτα φαρμακερή» εκείνον
που την κάνει ρόπαλο, που την χρησιμοποιεί σαν μαχαίρι και σαν βέλος με
αγκίδες. «Έτσι μοιάζει κι εκείνος ο άνθρωπος, που καταμαρτυρεί κατά του
φίλου του ψευδή μαρτυρία».
Ο σοφός Σειράχ επίσης, στην προσευχή του, ευχαριστεί πριν απ’ όλα τον
Θεό, γιατί τον λύτρωσε ο Κύριος από την κακογλωσσιά και από τα χείλη
εκείνων που λένε ψέματα. Ευχαριστούσε δηλαδή ο σοφός τον Θεό σαν να τον
είχε λυτρώσει από κάποια θανατηφόρα παγίδα ή από κανέναν άλλο μεγάλο
κίνδυνο. «Σ’ ευχαριστώ, Κύριε, και θα Σε υμνήσω, Θεέ και Σωτήρα μου, θα
δοξάσω το όνομά Σου, γιατί λύτρωσες το σώμα μου από την καταστροφή και
από την παγίδα που έχει στημένη η γλώσσα εκείνου που διαβάλλει· από
στόμα που συνηθίζει να λέει ψέματα».
Ο Απόστολος Παύλος εξάλλου θεωρεί τόσο φοβερή αμαρτία τη διαβολή και
τη συκοφαντία, ώστε επιτρέπει να γίνονται Διακόνισσες, μόνο όσες
γυναίκες δεν πέφτουν σ’ αυτές τις κακίες και απαγορεύει να
χειροτονούνται όσες γυναίκες διαβάλλουν και συκοφαντούν. Γιατί πρέπει να
μην αγγίζουν αυτού του είδους οι αμαρτίες το τάγμα των κληρικών και
όσων είναι αφιερωμένοι στον Θεό. Γι’ αυτό, έγραφε στον Τιμόθεο, να
χειροτονεί στην Εκκλησία του Θεού ως Διακόνισσες «γυναίκες σεμνές,
νηφάλιες, που δεν διαβάλλουν τους άλλους και που είναι σε όλα πιστές».
Προς τον Τίτο επίσης γράφει: «Οι ηλικιωμένες γυναίκες να έχουν ιεροπρεπή εμφάνιση και να μην έχουν το πάθος της διαβολής».
Γι’ αυτό κι εγώ σήμερα, αδελφοί μου, αποφάσισα να σας μιλήσω για τη
διαβολή, την προδοσία, τη συκοφαντία και τη ψευδομαρτυρία. Θέλω να σας
εξηγήσω πόσο αυτά τα πάθη κάνουν ζημιά και σ’ εκείνον που τα έχει, αλλά
και στους άλλους. Στη συνέχεια θα σας υποδείξω τον τρόπο, πως δηλαδή οι
χριστιανοί θα πρέπει να αγωνίζονται, ώστε να μη διαβάλλουν, να μη
γίνονται συκοφάντες, προδότες και ψευδομάρτυρες.
Ας αρχίσουμε λοιπόν το λόγο μας.
Ποιο είναι το πρώτο κακό που προξενούν στον εαυτό τους όσοι διαβάλλουν τους άλλους και όσοι γίνονται ψευδομάρτυρες.
Το πρώτο κακό που προξενούν στον εαυτό τους όσοι διαβάλλουν τους
άλλους, οι προδότες, οι συκοφάντες και οι ψευδομάρτυρες, είναι ότι
βάζουν σφραγίδα στη ψυχή τους το διάβολο. Και έτσι, αυτοί λέγονται
παιδιά του διαβόλου και ο διάβολος ονομάζεται πατέρας τους.
Όσοι γενικά αμαρτάνουν και κάνουν τα έργα του διαβόλου, θεωρούνται
διαβολογεννήματα – εξαιτίας της ομοιότητας που έχουν με το διάβολο-
καθώς είπε και ο Κύριος: «Εσείς έχετε πατέρα το διάβολο και θέλετε να
κάνετε το θέλημα του πατέρα σας».
Ο αγαπημένος Μαθητής, ο Ιωάννης, λέει: «Εκείνος που κάνει την αμαρτία
είναι γέννημα του διαβόλου. Γιατί από την αρχή ο διάβολος αμαρτάνει».
Κατά εντελώς ιδιαίτερο όμως τρόπο, λέγονται και είναι παιδιά του
διαβόλου όσοι διαβάλλουν, οι προδότες και οι ψευδομάρτυρες. Γιατί αυτοί
γίνονται μαθητές και μιμητές του διαβόλου στις προδοσίες και στις
διαβολές.
Από το βιβλίο του Μωυσέως
μοναχού Αγιορείτου "Οι Άγιοι του Αγίου Όρους" (εκδόσεις Μυγδονία, 2008).