Αναφέρεται συχνά πως η ομοφυλοφιλία
αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα, εκτροπή από το φυσιολογικό, επιλογή κι όχι
ταυτότητα που φέρει ο άνθρωπος από τα παιδικά του κιόλας χρόνια,
αντιχριστιανικός τρόπος ζωής. Ποια θεωρείτε εσείς πως πρέπει να είναι η
στάση τόσο του ποιμνίου όσο και των κληρικών απέναντι στους
ομοφυλόφιλους που αγαπούν ειλικρινά άτομα του ίδιου φύλου και που
ασπάζονται τα χριστιανικά δόγματα; Είναι τελικά η αγάπη αμαρτία; Μιλάμε
βεβαίως για εκείνους τους ομοφυλόφιλους οι οποίοι ούτε διατυμπανίζουν
την διαφορετικότητά τους ούτε προκαλούν. Μήπως τελικά τους ωθούμε στην
αθεΐα και στην ασυδοσία με τη δυσανεξία μας;
Είναι δικαιολογημένη η απορία που τίθεται για την ομοφυλοφιλία. Πράγματι απορεί κανείς πως ένα φοβερό και βδελυκτό πάθος που καταστρέφει τον άνθρωπο και αποδοκιμάζεται από τον Θεό, προβάλλεται σήμερα ως δήθεν φυσική επιλογή και ιδιαιτερότητα! Δυστυχώς βρισκόμαστε μπροστά σε μία καλοστημένη σατανική προπαγάνδα η οποία τελικά στοχεύει στην εξαχρείωση του ανθρώπου και την διάλυση της οικογένειας. Και το χειρότερο: όλη αυτή η διαφήμιση της ομοφυλοφιλίας βλάπτει τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους οι οποίοι μπορεί να πιστέψουν ότι αυτό το καταστρεπτικό πάθος είναι τάχα κάτι φυσιολογικό και συνεπώς, δεν χρειάζεται να το καταπολεμήσουν…Είναι λοιπόν απαραίτητο να ενημερωθούμε για το θέμα αυτό το οποίο, παίρνοντας αφορμή από τις δημοσιευμένες απορίες, θα εξετάσουμε από δύο πλευρές: Πρώτον, ποιά είναι η θέση της Εκκλησίας για την ομοφυλοφιλία και, δεύτερον, πως καλούμαστε εμείς να σταθούμε απέναντι σε ανθρώπους που δηλώνουν ομοφυλόφιλοι.Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΗ θέση της Εκκλησίας για το θέμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική από αυτήν που υπαγορεύει η ίδια η φύση και περιγράφεται στο πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής, στη Γένεση, όπου γίνεται λόγος για την δημιουργία του ανθρώπου: «και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον,… άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων· αυξάνεσθε και πληθύνεσθε» (Γεν. α’ 27-28).α. Ο Θεός ευλόγησε μόνο την συζυγία άνδρα και γυναίκαςΟ Θεός που έπλασε τον άνθρωπο και του χάρισε όλα τα αγαθά του Παραδείσου, του κάλυψε και την ανάγκη για συντροφικότητα: «ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον∙ ποιήσωμεν αυτώ βοηθόν κατ αὐτόν»∙ δηλαδή, είπε ο Θεός: δεν είναι καλό να είναι μόνος του ο άνθρωπος. Ας δημιουργήσουμε κάποιον που θα στέκεται δίπλα του βοηθός και συμπαραστάτης (Γεν. β 18). Έτσι έπλασε την Εύα από την πλευρά του Αδάμ, ώστε να είναι ομότιμη μ’ εκείνον αλλά και διαφορετική καθώς σ’ εκείνη δόθηκαν διαφορετικά σωματικά και ψυχικά χαρακτηριστικά. Έτσι ο άνδρας και η γυναίκα, εκτός από την έξοδο από τη μοναξιά τους, αισθάνονται και την ανάγκη να ζουν μαζί για να αλληλοσυμπληρώνονται. Αυτήν την ευλογημένη συζυγία άνδρα και γυναίκας ευλόγησε ο Θεός και, μόνο μέσα από αυτή τη συζυγική ένωση έδωσε τη δυνατότητα της γεννήσεως τέκνων με το θεϊκό Του πρόσταγμα «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε».Ο Δημιουργός Θεός δεν έδωσε άνδρα στον Αδάμ για να μένει μαζί του, ούτε χάρισε την φυσική ικανότητα σε δυό άνδρες η σε δύο γυναίκες να μπορούν να δημιουργήσουν ζωή και να αποκτήσουν παιδιά. Ο Θεός ευλόγησε και καθιέρωσε τον δεσμό άνδρα και γυναίκας και μόνον αυτόν. Και ο Κύριος Ιησούς τόνισε με έμφαση ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαλύσει αυτή τη συζυγία που ορίστηκε από τον ίδιο τον Θεό: «ο ουν ο Θεός συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω» (Ματθ. ιθ 6). Πρόκειται για ένα εντελώς ξεχωριστό δεσμό που είναι στενώτερος από οποιαδήποτε άλλη συγγένεια η φιλία ώστε μόνο για το ζευγάρι άνδρα και γυναίκας να ισχύει ότι «ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα και προσκολληθήσεται προς την γυναίκα αυτού, και έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν»(Γεν. β 24).β. Η διάκριση των δύο φύλων οδηγεί στην αλληλοσυμπλήρωσή τουςΗ επιστημονικά τεκμηριωμένη διαφορετικότητα των δύο φύλων σε επίπεδο βιολογικό, φυσιο- ανατομικό και συναισθηματικό συνηγορεί υπέρ της ανάγκης της αλληλοσυμπλήρωσής τους προκειμένου να συμβιώνουν αρμονικά. Θαυμάζει κανείς πως ο Θεός έδωσε στον άνδρα ανεπτυγμένη τη μυϊκή δύναμη, την σωματική αντοχή και την αντιληπτική ικανότητα ώστε να μπορεί να εργάζεται σκληρά και να σηκώνει τα βάρη της οικογένειας, ενώ αντίστοιχα στη γυναίκα έδωσε δυνατό συναίσθημα, υπέροχη διαίσθηση και υπομονή για να είναι η βασίλισσα του σπιτιού και να εναρμονίζει τις σχέσεις των μελών της οικογένειας ώστε να απολαμβάνουν τη μεταξύ τους κοινωνία. Και, φυσικά,ο ένας έχει ανάγκη του άλλου για να τεκνοποιήσει. Άρα λοιπόν τόσο η Αγία Γραφή, όσο και οι φυσικοί νόμοι όπως τους όρισε ο Θεός, μας δίνουν σαφή απάντηση ότι δεν μπορεί να υπάρξει αρμονική συζυγία ούτε τεκνογονία μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Δηλαδή, δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια οικογένεια. Οποιαδήποτε παρόμοια σχέση, συμβίωση η «γάμος», είναι αφύσικη και όλοι γνωρίζουμε ότι όποιος αντιστρατεύεται τους νόμους της φύσεως, δρέπει τους πικρούς καρπούς της παρανομίας του.Ο θεόπνευστος απόστολος Παύλος σαφώς χαρακτηρίζει «παρά φύσιν» τις ομοφυλόφιλες σχέσεις (Ρωμ. α 26-27), και με απόλυτο τρόπο προειδοποιεί τους ανθρώπους για να μην παρασύρονται σε αυτές τις αφύσικες και αντίθετες με το νόμο του Θεού πράξεις: «δεν πρόκειται να κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού όσοι, θεληματικά και χωρίς να μετανοούν, αφήνουν τον εαυτό τους αχαλίνωτο σε κάθε είδους αμαρτία: πορνεία, ειδωλολατρία, μοιχεία, θηλυπρέπεια, ομοφυλοφιλία, πλεονεξία, κλοπή, μέθη, ύβρη, αδικία» (Α’ Κορ. ς 9-10).γ. «Η αγάπη δεν είναι αμαρτία»!«Κι αν ένας άνδρας αγαπά έναν άλλο άνδρα (η αντίστοιχα μία γυναίκα άλλη γυναίκα) γιατί να μην ζήσουν μαζί ως ζευγάρι…; Η αγάπη δεν είναι αμαρτία»!…διατυμπανίζουν με νόημα οι υπερασπιστές του ομοφυλοφιλικού κινήματος. Φυσικά και δεν είναι αμαρτία η αγάπη. Εξαρτάται όμως και που κατευθύνεται η αγάπη. Η αγάπη στο χρήμα και στον πλούτο που κάνει τον άνθρωπο πλεονέκτη δεν είναι αμαρτία;… Πόσα εγκλήματα γίνονται στο όνομα αυτής της «αγάπης»! Δυστυχώς, όταν ο άνθρωπος είναι υποδουλωμένος στα πάθη του, η αγάπη γίνεται όχι μόνο αμαρτία αλλά επαίσχυντη και καταστρεπτική διαστροφή. Για παράδειγμα, όταν ένας πατέρας αγαπά την κόρη του κι εκείνη τον αγαπά επίσης, είναι ή δεν είναι αμαρτία να συνάπτει σαρκικές σχέσεις μαζί της;… Την ίδια «αγάπη» θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι έχουν και οι παιδόφιλοι. Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις η αγάπη είναι αμαρτία και μάλιστα τερατώδης, ενώ στις ομοφυλόφιλες σχέσεις θεωρείται αθώα αγάπη;…Ας μην γελιόμαστε. Η αληθινή αγάπη «ουκ ασχημονεί» (Α’ Κορ. ιγ΄ 5). Δεν μπορείς να εκδηλώνεις την αγάπη σου με τρόπο άσχημο που εξευτελίζει και καταστρέφει τον άλλο. Η αγάπη πρωτίστως πρέπει να σέβεται και να τιμά το ανθρώπινο πρόσωπο, να εξυψώνει κι όχι να καταρρακώνει τον άνθρωπο. Αν ένας φίλος σου βρίσκει ευχαρίστηση στο να χαρακώνει τον εαυτό του η ζητά από τους άλλους να τον χαρακώνουν με μαχαίρι, αυτό δεν σημαίνει ότι δικαιούσαι να του φερθείς με αυτό τον τρόπο! «Δεν βλάπτουμε κανέναν», λένε. Κι όμως! Βλάπτετε και τον εαυτό σας και την κοινωνία, διότι όταν αρρωσταίνει ένα μέλος του σώματος, αρρωσταίνει όλο το σώμα. Έχουμε όλοι ευθύνη να είμαστε υγιή κύτταρα μέσα στο ζωντανό οργανισμό της κοινωνίας ώστε να την προστατεύουμε από τη σαπίλα και τη διαφθορά. Επιπλέον οφείλουμε να προσέχουμε ώστε να μην ασκούμε αρνητική επίδραση με το κακό παράδειγμά μας.Άλλωστε και η καταστροφή στα Σόδομα και Γόμορρα, όπου οι κάτοικοί τους είχαν παραδοθεί σε ομοφυλόφιλες σχέσεις και πράξεις ασελγείς και αφύσικες, παραμένει αιώνιο υπόδειγμα των ολέθριων συνεπειών της βδελυκτής αυτής αμαρτίας. Γι’ αυτό και οι άγιοι Πατέρες αποκλείουν από την θεία Μετάληψη αυτούς που επιμένουν να αμαρτάνουν με τον τρόπο αυτό και ορίζουν μεγάλα χρονικά διαστήματα επιτιμίων για όσους πέσουν σε τέτοιες αμαρτίες (Βλ. Κανόνες Ζ΄& ΞΒ΄ Μ. Βασιλείου). Για τη βαρύτητα της αμαρτίας αυτής ομιλεί κι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ο οποίος την ονομάζει αποκορύφωμα όλων των κακών και «λοιμόν, πάντων λοιμών χαλεπώτερον» δηλαδή αρρώστια φοβερή, χειρότερη απ’ όλες τις αρρώστιες (P.G. 47, 360).Ας υπογραμμίσουμε εδώ ότι ο Θεός δεν είναι σκληρός προς τους ομοφυλόφιλους και γι’ αυτό τους τιμωρεί παραδειγματικά ή τους αποκλείει από τον Παράδεισο. Το αντίθετο μάλιστα. Επειδή ακριβώς τους αγαπά, όπως αγαπά όλους τους ανθρώπους αφού «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α Τιμ. β 4), γι’ αυτό και θέλει να τους προστατεύσει. Προειδοποιεί λοιπόν με τον ίδιο αυστηρό και έντονο τρόπο που ένας πατέρας θα έβλεπε το παιδί του να οδηγείται στο γκρεμό και θα του φώναζε για να το σταματήσει. Γι’ αυτό και διακηρύττει σαφώς ότι μία τέτοια επιλογή είναι καταστροφική αφού εγκλωβίζει τον άνθρωπο στις άνομες επιθυμίες του και δεν του δίνει την προοπτική της αυθεντικής αγάπης μέσα από την φυσική σχέση που ολοκληρώνει τον άνθρωπο και την αληθινή κοινωνία με τον Θεό που αποτελεί την μόνη θεραπεία στην τσακισμένη από την αμαρτία φύση του ανθρώπου.Βέβαια στις μέρες μας γίνεται συστηματική προπαγάνδα προκειμένου να μας πείσουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι δήθεν «φυσική» κατάσταση για κάποιους ανθρώπους που τάχα γεννιούνται με αυτήν την τάση. Ωστόσο επιστημονικά δεν έχει βρεθεί κάποιο στοιχείο που να αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος γεννιέται έτσι και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ζήσει. Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας δεν είναι σαφή και εξαρτώνται από διαφόρους ψυχογενείς, οικογενειακούς και κοινωνικούς παράγοντες. Ας μην ξεχνούμε όμως ότι πίσω από αυτά υπάρχει ο φθονερός διάβολος ο οποίος εκμεταλλευόμενος τις διάφορες καταστάσεις υποκινεί τους πιο πονηρούς και αισχρούς δαίμονες για να υποδαυλίζουν το πάθος αυτό και να παρασύρουν τον άνθρωπο στην εξαχρείωση και στην καταστροφή.Σε κάθε περίπτωση, η ομοφυλοφιλία αποτελεί επιλογή κι όχι αναπόφευκτο αποτέλεσμα, άρα λοιπόν ακόμη κι αν κάποιος άνθρωπος αισθάνεται ισχυρή την τάση η την επιθυμία για ομόφυλες σχέσεις, τελικά είναι υπεύθυνος για να επιλέξει: είτε την παράδοσή του στο ατιμωτικό πάθος, είτε τον αγώνα και την αντίσταση στο πάθος, κάτι που θα τον οδηγήσει στη θεραπεία και στη σωτηρία.Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΣΤΑΣΗΗ στάση μας απέναντι στους ανθρώπους που παρασύρονται από το πάθος αυτό μπορεί να συνοψισθεί σε μία απλή φράση: «Καταδικάζουμε την αμαρτία, αλλά αγαπούμε τον άνθρωπο που έπεσε στην αμαρτία». Αυτό μας δίδαξε και ο Κύριος Ιησούς ο οποίος δεν έσπευσε να δώσει το σύνθημα για τον λιθοβολισμό της μοιχαλίδας αλλά είπε τον χαρακτηριστικό λόγο: «ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επʹ αυτήν»∙ όποιος θεωρεί τον εαυτό του αναμάρτητο ας πάρει μια πέτρα κι ας ρίξει πρώτος! Φυσικά κανείς δεν τόλμησε να ρίξει. Τότε ο Κύριος, για να μην νομίσει η γυναίκα εκείνη που είχε προστατεύσει με τον τρόπο αυτό, ότι αμνηστεύει την αμαρτία της, της έδωσε σαφή οδηγία: «πήγαινε στο καλό και στο εξής πρόσεξε να μην αμαρτάνεις» (Ιω. η 3-12).Με ανάλογο τρόπο ας φερόμαστε κι εμείς σε ανθρώπους που βλέπουμε ότι έχουν παρασυρθεί σε τέτοιες καταστάσεις. Να μην τους κατακρίνουμε, ούτε να τους κοροϊδεύουμε και να τους προσβάλλουμε με ανοίκειους χαρακτηρισμούς. Ως χριστιανοί είμαστε αντίθετοι σε κάθε «ομοφοβική συμπεριφορά» όπως σήμερα ονομάζεται. Προσοχή όμως! Το ότι σεβόμαστε τον άλλον και τον αγαπούμε ως άνθρωπο, δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε με τις επιλογές του. Όποιος αγαπά οφείλει να είναι αληθινός. Κι εμείς οφείλουμε, αν γνωρίζουμε κάποιον που αντιμετωπίζει τέτοιον πειρασμό, να του δείξουμε κατανόηση αλλά και να τον αφυπνίσουμε ώστε να μισήσει το πάθος του, να το πολεμήσει, κυρίως δε να τον παροτρύνουμε να βρει ένα πνευματικό πατέρα στον οποίο και να εξομολογείται τακτικά ώστε με τη χάρη των αγίων Μυστηρίων να νικήσει το πάθος του.Είναι αλήθεια ότι η σαρκολατρική εποχή στην οποία ζούμε προβάλλει αυτά τα «πάθη ατιμίας» (Ρωμ. α 26) ως φυσικές καταστάσεις δυστυχώς και ως μόδα! Η προπαγάνδα των ομοφυλοφιλικών κινημάτων σαρώνει σε επίπεδο πολιτικό, νομοθετικό, επικοινωνιακό, εκπαιδευτικό. Από τα κινούμενα σχέδια μέχρι τις πιο σύγχρονες κινηματογραφικές ταινίες, βλέπουμε να πρωταγωνιστούν χαρακτήρες που ζουν με τον αφύσικο αυτό τρόπο, προκειμένου να συνηθίσουμε στην ιδέα αυτή. Χρειάζεται πολλή προσοχή και εγρήγορση διότι δεν αποκλείεται κι εμείς οι ίδιοι να επηρεαστούμε! Ας μένουμε λοιπόν μακριά από τέτοια θεάματα και επικίνδυνες συναναστροφές που μπορούν να αλλοιώσουν το φρόνημά μας. Κυρίως ας αγωνιζόμαστε να ζούμε με αγνότητα και εγκράτεια ώστε να μην κυριαρχεί μέσα μας η σάρκα, αλλά το πνεύμα, και τότε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι!