«Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων…»
Η ομολογία της πίστεως είναι ό,τι το
ωραιότερο και ωφελιμώτερο για τον πιστό. Είναι αυτή που σε ανεβάζει στον
Παράδεισο. Είναι αυτή που σε ξεχωρίζει από τους άλλους ανθρώπους.
• Μας λέγει ο Απ. Παύλος: «Μη αποβάλητε ουν την παρρησίαν υμών, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην» (Εβρ. ι 35).
Δηλαδή, προσέξατε να μη χάσετε την άφοβη και γεμάτη από θάρρος πίστη και πεποίθησή σας, η οποία έχει μεγάλο μισθό.
• Ο ίδιος ο Κύριος μας ζήτησε την ομολογία: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 32). «Όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 3)».
• Όλοι οι Άγιοί μας και ιδιαιτέρως οι Μάρτυρες ωμολόγησαν με θάρρος, με πίστη, με ανδρεία μπρος στους σκληρούς και πλανεμένους άρχοντες. Φθάνει μόνο να αναφέρουμε ότι κινήθηκαν κατά της Εκκλησίας και της Πίστεως του Χριστού δέκα μεγάλοι διωγμοί. 1) Επί Νέρωνος 64 μ.Χ., 2) Επί Δομετιανού 95 μ.Χ., 3) Επί Τραϊανού 111 μ.Χ., 4) Επί Αδριανού 128 μ.Χ., 5) Επί Αντωνίου του ευσεβούς λεγομένου και επί Αντωνίου του φιλοσόφου 162 μ.Χ., 6) Επί Σεβήρου 202 μ.Χ., 7) Επί Μαξιμίνου 233 μ.Χ., 8) Επί Δεκίου 250 μ.Χ., 9) Επί Ουαλεριανού 258 μ.Χ., και 10) Επί Δοκλητιανού 302 μ.Χ.. Σύνολον ένδεκα εκατομμύρια Μάρτυρες.
Την σημερινή εποχή, όπως έλεγε ένας σύγχρονος Ιεράρχης, είμαστε χλιαροί. Ντρεπόμαστε, για να εκκλησιασθούμε, ντρεπόμαστε να εξομολογηθούμε, ντρεπόμαστε να κοινωνήσουμε, ντρεπόμαστε να κάνουμε τον Σταυρό μας. Να πούμε ένα λόγον του Κυρίου. Κρύβουμε την πίστη μας. Γιατί όμως; Μάλιστα στην σημερινή εποχή, που δεν υπάρχουν διωγμοί. Αιτία, κυρίως, όπως λέγει ένας σύγχρονος Πατέρας, η ανθρωπαρέσκεια και η κενοδοξία. Προτιμούμε να είμαστε συνεπής στον κόσμο και όχι στην Πίστη μας.
• Μας λέγει ο Απ. Παύλος: «Μη αποβάλητε ουν την παρρησίαν υμών, ήτις έχει μισθαποδοσίαν μεγάλην» (Εβρ. ι 35).
Δηλαδή, προσέξατε να μη χάσετε την άφοβη και γεμάτη από θάρρος πίστη και πεποίθησή σας, η οποία έχει μεγάλο μισθό.
• Ο ίδιος ο Κύριος μας ζήτησε την ομολογία: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 32). «Όστις δ’ αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 3)».
• Όλοι οι Άγιοί μας και ιδιαιτέρως οι Μάρτυρες ωμολόγησαν με θάρρος, με πίστη, με ανδρεία μπρος στους σκληρούς και πλανεμένους άρχοντες. Φθάνει μόνο να αναφέρουμε ότι κινήθηκαν κατά της Εκκλησίας και της Πίστεως του Χριστού δέκα μεγάλοι διωγμοί. 1) Επί Νέρωνος 64 μ.Χ., 2) Επί Δομετιανού 95 μ.Χ., 3) Επί Τραϊανού 111 μ.Χ., 4) Επί Αδριανού 128 μ.Χ., 5) Επί Αντωνίου του ευσεβούς λεγομένου και επί Αντωνίου του φιλοσόφου 162 μ.Χ., 6) Επί Σεβήρου 202 μ.Χ., 7) Επί Μαξιμίνου 233 μ.Χ., 8) Επί Δεκίου 250 μ.Χ., 9) Επί Ουαλεριανού 258 μ.Χ., και 10) Επί Δοκλητιανού 302 μ.Χ.. Σύνολον ένδεκα εκατομμύρια Μάρτυρες.
Την σημερινή εποχή, όπως έλεγε ένας σύγχρονος Ιεράρχης, είμαστε χλιαροί. Ντρεπόμαστε, για να εκκλησιασθούμε, ντρεπόμαστε να εξομολογηθούμε, ντρεπόμαστε να κοινωνήσουμε, ντρεπόμαστε να κάνουμε τον Σταυρό μας. Να πούμε ένα λόγον του Κυρίου. Κρύβουμε την πίστη μας. Γιατί όμως; Μάλιστα στην σημερινή εποχή, που δεν υπάρχουν διωγμοί. Αιτία, κυρίως, όπως λέγει ένας σύγχρονος Πατέρας, η ανθρωπαρέσκεια και η κενοδοξία. Προτιμούμε να είμαστε συνεπής στον κόσμο και όχι στην Πίστη μας.
Η θυσία του μάρτυρος Διδύμου
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ομολογίας οι
Άγιοι Δίδυμος και Θεοδώρα. Όταν συνελήφθη η αγία Μάρτυς Θεοδώρα και
ωμολόγησε μπρος στον άρχοντα Ευστράτιο την Πίστη της προς τον Κύριο,
αυτός την έκλεισε σε κάποιο πορνοστάσιο. Εκεί έστειλε ο άρχοντας
ακόλαστους νέους, για να την ατιμάσουν. Αυτή όμως παρακαλούσε τον Θεό,
για να γλυτώση από αυτή την δοκιμασία. Κατά θεία όμως οικονομία,
ευρέθηκε εκεί ο γενναίος Δίδυμος, ο οποίος αφού έβαλε στρατιωτική
ενδυμασία, μπήκε εκεί όπου είχαν την Θεοδώρα και της έδωσε την
στρατιωτική πανοπλία. Πράγματι την φόρεσε και με αυτήν την στολή έφυγε
χωρίς να την αντιληφθή κανείς. Όταν κάποιος ασελγής νέος μπήκε στο
πορνοστάσιο, για να βρη την Παρθένο, βρήκε αντί αυτής τον Δίδυμο. Τότε
έμεινε άφωνος και σκεπτικός λέγοντας. «Άραγε ο Χριστός μπορεί να
μεταβάλη και τις παρθένες γυναίκες σε άνδρες; Εμείς είδαμε να μπαίνη ο
Δίδυμος, ο οποίος ήταν ενδεδυμένος στρατιωτικός και βγήκε. Που λοιπόν
τώρα είναι η παρθένος; Εγώ είχα ακούσει ότι ο Χριστός μετέβαλε το νερό
σε κρασί, τώρα βλέπω όμως μεγαλύτερα θαύματα. Βλέποντας ο Δίδυμος την
απορία του, του είπε την αλήθεια. Τότε εκείνος τον ανέφερε στον άρχοντα,
όπου όταν αυτός κάλεσε τον μάρτυρα, ο Δίδυμος είπε τα εξής: «Από μια
υπόθεση περιμένω δύο στεφάνια. Το μεν ένα διότι γλύτωσα την παρθένο από
την ατίμωση, το δε άλλο διότι ομολογώ τον Χριστό. Τελικά μαρτύρησε ο
Άγιος και μετά από λίγο συνελήφθη και η Θεοδώρα και μαρτύρησε και αυτή.
• Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ομιλία του πριν από την εξορία τονίζει:
«Είναι πολλά τα κύματα και φοβερή η τρικυμία. Αλλά δεν φοβόμαστε μήπως καταποντισθούμε, γιατί στεκόμαστε πάνω στην πέτρα. Ας μαίνεται η θάλασσα, δεν μπορεί να διαλύση την πέτρα. Ας σηκώνωνται τα κύματα, το πλοίο του Ιησού δεν μπορούν να το βυθίσουν. Τι φοβόμαστε; Τον θάνατο; «Για μένα ζωή σημαίνει Χριστός και θάνατος σημαίνει κέρδος». Θα με στείλουν στην εξορία; «Στον Κύριο ανήκει η γη και το καθετί πάνω της». Θα μου πάρουν τα υπάρχοντα; «Τίποτα δεν φέραμε στον κόσμο κι είναι φανερό ότι τίποτα δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας». Και τα φοβερά του κόσμου μου είναι ευκαταφρόνητα και τα ευχάριστα καταγέλαστα. Δεν φοβάμαι την φτώχεια, δεν επιθυμώ τον πλούτο. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, δεν εύχομαι να ζήσω παρά μόνο για την δική σας προκοπή. Γι’ αυτό σας παρακαλώ να έχετε θάρρος.
Την Εκκλησία πολεμάς, άνθρωπε; «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Δεν βλάπτεις τα καρφιά, αλλά τα πόδια σου τραυματίζεις. Τα κύματα δεν διαλύουν τον βράχο, αλλά τα ίδια διαλύονται σε αφρό. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από την Εκκλησία, άνθρωπε. Μη πολεμάς με τον ουρανό. Αν πολεμάς άνθρωπο, η θα νικήσης η θα νικηθής. Αν όμως πολεμάς την Εκκλησία, είναι αδύνατο να νικήσης, γιατί ο Θεός είναι πανίσχυρος.
Ο Χριστός είναι μαζί μου και ποιόν να φοβηθώ; Επειδή στερεώθηκε η πόλη, ο διάβολος θέλησε να κλονίση την Εκκλησία. Θέλησε να ξεριζώση τον ζήλο σας. Όμως δεν τα κατάφερε. Τόσες μέρες μείνατε άγρυπνοι και τίποτα δεν σας λύγισε. Όπου είμαι εγώ θα είστε κι εσείς. Και όπου είστε εσείς θα είμαι κι εγώ. Ένα σώμα είμαστε. Το σώμα δεν χωρίζεται από το κεφάλι. Θα εμποδιζώμαστε από τον τόπο, αλλά θα είμαστε ενωμένοι με την αγάπη. Ούτε ο θάνατος δεν θα μπορέση να μας χωρίση».
• Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ομιλία του πριν από την εξορία τονίζει:
«Είναι πολλά τα κύματα και φοβερή η τρικυμία. Αλλά δεν φοβόμαστε μήπως καταποντισθούμε, γιατί στεκόμαστε πάνω στην πέτρα. Ας μαίνεται η θάλασσα, δεν μπορεί να διαλύση την πέτρα. Ας σηκώνωνται τα κύματα, το πλοίο του Ιησού δεν μπορούν να το βυθίσουν. Τι φοβόμαστε; Τον θάνατο; «Για μένα ζωή σημαίνει Χριστός και θάνατος σημαίνει κέρδος». Θα με στείλουν στην εξορία; «Στον Κύριο ανήκει η γη και το καθετί πάνω της». Θα μου πάρουν τα υπάρχοντα; «Τίποτα δεν φέραμε στον κόσμο κι είναι φανερό ότι τίποτα δεν μπορούμε να πάρουμε μαζί μας». Και τα φοβερά του κόσμου μου είναι ευκαταφρόνητα και τα ευχάριστα καταγέλαστα. Δεν φοβάμαι την φτώχεια, δεν επιθυμώ τον πλούτο. Δεν φοβάμαι τον θάνατο, δεν εύχομαι να ζήσω παρά μόνο για την δική σας προκοπή. Γι’ αυτό σας παρακαλώ να έχετε θάρρος.
Την Εκκλησία πολεμάς, άνθρωπε; «Σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν». Δεν βλάπτεις τα καρφιά, αλλά τα πόδια σου τραυματίζεις. Τα κύματα δεν διαλύουν τον βράχο, αλλά τα ίδια διαλύονται σε αφρό. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από την Εκκλησία, άνθρωπε. Μη πολεμάς με τον ουρανό. Αν πολεμάς άνθρωπο, η θα νικήσης η θα νικηθής. Αν όμως πολεμάς την Εκκλησία, είναι αδύνατο να νικήσης, γιατί ο Θεός είναι πανίσχυρος.
Ο Χριστός είναι μαζί μου και ποιόν να φοβηθώ; Επειδή στερεώθηκε η πόλη, ο διάβολος θέλησε να κλονίση την Εκκλησία. Θέλησε να ξεριζώση τον ζήλο σας. Όμως δεν τα κατάφερε. Τόσες μέρες μείνατε άγρυπνοι και τίποτα δεν σας λύγισε. Όπου είμαι εγώ θα είστε κι εσείς. Και όπου είστε εσείς θα είμαι κι εγώ. Ένα σώμα είμαστε. Το σώμα δεν χωρίζεται από το κεφάλι. Θα εμποδιζώμαστε από τον τόπο, αλλά θα είμαστε ενωμένοι με την αγάπη. Ούτε ο θάνατος δεν θα μπορέση να μας χωρίση».