Τι στάση πρέπει να κρατήσεις στο
σχολείο όταν όχι μόνο μαθητές αλλά και οι ίδιοι οι καθηγητές σου, κάνουν
«επίθεση» για την ορθοδοξία και τον χριστιανισμό – θα ήταν σωστό να μην
πεις τίποτα και να το αφήσεις να περάσει, παρόλο που δεν συμφωνείς ή να
απαντήσεις; Αν ναι τι να πεις;
Η στάση του χριστιανού μαθητή είναι καλό να είναι ανάλογη με την εν γένει χριστιανική συμπεριφορά του στις υπόλοιπες δραστηριότητες. Αυτή η συμπεριφορά δημιουργείται, διατηρείται και ενισχύεται με αγώνα πνευματικό, με προσευχή και με την ευλογημένη αγωνία που ερμηνεύεται ως τη μόνιμη και σταθερή θέλησή μας να γινόμαστε ευάρεστοι στον Θεό, «δοκιμάζοντες τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ» (Εφ. ε΄ 10). Το ζητούμενο λοιπόν είναι να εξετάζουμε κάθε φορά ποιο είναι το θέλημα του Θεού.Επειδή δεν έχουν όλοι την ίδια ιδιοσυγκρασία, άλλος είναι ήπιος, άλλος δυναμικός και άλλος ετυμόλογος και ευφυής, η αντίδραση του καθενός μαθητή ποικίλλει, αλλά πάντα θα πρέπει να ταιριάζει με το ήθος που μας διδάσκει ο «πρᾶος καὶ ταπεινὸς» (Ματθ. ια΄ 29) Κύριος Ιησούς. Είτε δέχεται επίθεση από συμμαθητές, είτε από καθηγητές, ο χριστιανός νέος έχει τη δυνατότητα να σιωπήσει αν δεν είναι έτοιμος και πράος να απαντήσει. Αν έχει γνώση για το θέμα σχετικά με το οποίο δέχεται επίθεση, είναι φρόνιμο ν΄ απαντήσει με σταθερότητα, με σαφήνεια και με ηρεμία καταθέτοντας (αντιλέγοντας) το δικό του επιχείρημα. Αυτός ο λόγος είναι μία ομολογία. Και ο λόγος του Κυρίου είναι ξεκάθαρος: «Λέγω δὲ ὑμῖν· πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ·» (κατά Λουκάν, ιβ’, στ. 8). Δηλαδή: «και όσο για τους διωγμούς και τους κινδύνους που ενδέχεται να υποστείτε για την πίστη σας προς εμένα, σας λέω: Κάθε άνθρωπο που θα με ομολογήσει ως Σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους που καταδιώκουν την πίστη μου, και ο υιός του ανθρώπου, ο Θεάνθρωπος Μεσσίας, θα τον ομολογήσει και θα τον συστήσει ως αφωσιωμένο και πιστό ακόλουθό του μπροστά στους αγγέλους του Θεού την ημέρα της Κρίσεως.» Τέλος, αν η επίθεση είναι έντονη και ανήθικη (βλάσφημα λόγια, άσχημα υπονοούμενα, περίεργα ανέκδοτα….) μπορεί να «οργιστεί» και να αντιδράσει έντονα. Αυτή είναι η «καλή» οργή που όμως δεν πρέπει να έχει εμπάθεια κατά των προσώπων, αλλά κατά των λόγων που ακούστηκαν.Πάντως, είτε επιλέξει τη σιωπή είτε την ομολογία, είναι απαραίτητο προηγουμένως να προσευχηθεί ολόθερμα και μυστικά για όσους του επιτίθονται απομακρύνοντας έτσι, κάθε αρνητικό και δυσάρεστο συναίσθημα (αντιπάθειας, εκδίκησης…).Τελικά, με όποιον τρόπο και ν’ αντιδράσει κάποιος, είτε σιωπηρά, είτε με προσευχή, είτε με επιχειρηματολογία, είτε με την «καλή» οργή, ας φροντίζει να διατηρεί μέσα του ταπεινό φρόνημα και ειλικρινή αγάπη ακόμα και προς αυτούς που φέρονται εχθρικά προς την πίστη.