Το θυμάμαι όλη μου τη ζωή...

Θυμάμαι πως σε παιδική ηλικία πήγα να συνεργαστώ με τον πατέρα μου - εργαζόταν ως οδηγός και οδηγούσε γαλακτοπαραγωγούς για καλοκαιρινό άρμεγμα, περίπου οκτώ χιλιόμετρα μακριά. Και ενώ οι γαλακτοπαραγωγείς εργαζόντουσαν, βοηθούσαμε  μαζί τους. 

Θυμάμαι:
περπατούσαμε μαζί του στα καλάμια, ήμουν οκτώ ετών, γύρω από τα καλάμια, για μένα, ήταν ψηλά και άγρια. Και ξαφνικά αισθάνθηκα τόσο τρομερά! Φαινόταν ότι κάποιο φίδι θα έσκαγε έξω ή θα έπεφτε  σαν ένα άγριο θηρίο επάνω μας. Ρωτώ τον πατέρα μου με αμηχανία:

- Μπαμπά, δεν φοβάσαι;

Και απάντησε:

"Όταν περπατάς με προσευχή, τίποτα δεν είναι τρομακτικό!"

Το θυμάμαι όλη μου τη ζωή.

Ο ιερέας Δημήτρης Γαβριλόφ

http://apantaortodoxias.blogspot.com