Μία ἄλλη δοκιμασία για τήν Ἀλεξάνδρα [μετέπειτα Ὁσία Ἡγουμένη Ἀγγελίνα,
Ἱδρύτρια τῆς Γυναικείας Μονῆς τῆς Ἁγ. Τριάδος, Τβορόζκωφ (+17/3/1880)]
ἦταν ἡ ἀπροθυμία τοῦ συζύγου της Κάρλ Ἀντρέγεβιτς Φόν Ρόουζ νά ἀσπασθῆ
τήν Ὀρθοδοξία.
Ὅλες οἱ προσπάθειες πού ἔκανε γιά νά τόν πείση, εἶχαν σάν ἀποτέλεσμα τόν
ἐκνευρισμό του. Δυνάμωσε τίς προσευχές της, ἄρχισε νά νηστεύη
περισσότερο καί τελικά ἀποφάσισε νά ἐγκαταλείψη τό σύζυγό της. Ὅλοι
ἐκεῖνοι, ὅμως, στούς ὁποίους προσέφυγε γιά νά ζητήση πνευματική βοήθεια,
ἀντιτάχθηκαν ὁμόφωνα στήν ἀπόφασί της.
Ἐμπιστευτεῖτε κι οἱ δύο τόν ἑαυτό σας κι ὅλη τή ζωή σας στό Χριστό, τό
Θεό μας, καί νά εἶσθε σίγουροι πώς Εκεῖνος θά τά διευθετήση ὅλα γιά τό
καλό σας, τῆς εἶπαν. Χωρίς νά ἐγκαταλείψη τούς ἀγῶνες της στήν προσευχή
καί τή νηστεία, ἡ Ἀλεξάνδρα ἀφοσιώθηκε στά ἔργα ἐλέους κι εὐποιΐας.
Τελικά οἱ προσευχές κι ἡ ὑποδειγματική Χριστιανική ζωή της καρποφόρησαν.
Χωρίς καμμία ἄλλη πίεσι ἀπ᾽ τήν πλευρά της, ὁ σύζυγός της ἐξέφρασε τήν
ἐπιθυμία του νά γίνη δεκτός στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Στό βάπτισμα ἔλαβε
τό ὄνομα Νικόλαος, πρός τιμήν τοῦ μεγάλου Ἁγιου, τόν ὀποῖο τιμοῦσε ἀπό
τότε πού ἦταν ἀκόμα Λουθηρανός. Ἡ Ἀλεξάνδρα ἦταν εὐτυχισμένη.
Ἦταν φανερό πώς ὁ προσυλητισμός τοῦ συζύγου της προῆλθε ἀπό μία γνήσια
μεταστροφή. Ἄρχισαν ἀπό τότε νά προσεύχονται καί νά κάνουν τά ἔργα τοῦ
ἐλέους μαζί. Μιλώντας γιά τό μέλλον τους ὁ Νικόλαος εἶπε κάποτε στήν
Ἀλεξάνδρα: “Ἄν πεθάνης πρίν ἀπό μένα, θά κτίσω ἕνα ἀντρικό μοναστήρι. Ἄν
πεθάνω ἐγώ πρίν ἀπό σένα, τότε θά κτίσης ἐσύ ἕνα γυναικεῖο μοναστήρι.
Μ᾽ αὐτόν τόν τρόπο θά βοηθᾶμε πάντα ὁ ἕνας τόν ἄλλο μέ τίς προσευχές μας
καί δέν θά χωρισθοῦμε ποτέ”.