Τον Άγιο Επίσκοπο Γλυφάδας κ. Παύλο, αξιωθήκαμε και τον γνωρίσαμε πριν
μερικά χρόνια, τότε που αγωνιζόμασταν κατά της ιδρύσεως κατευθύνσεως
ισλαμικών σπουδών, στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ. Μας είχε κάνει
εντύπωση η αγάπη και η στήριξη που μας προσέφερε. Μας μετέδιδε ζωντάνια
και όρεξη για αγώνα. Μάλιστα, ήρθε και μας στήριξε, σε σχετική εκδήλωση,
που πραγματοποιήθηκε από την Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και στην πρωινή
Θεία Λειτουργία, εις τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γρηγορίου του
Παλαμά, έβγαλε πύρινο κήρυγμα.
Επόμενος σταθμός της
γνωριμίας μας, ήταν ο Όσιος Πορφύριος, τον οποίο αγαπούσε πολύ. Μας
έκανε την μεγάλη τιμή και παρέστη σε ευλογημένη σύναξη, προς τιμήν του
Οσίου, εντός του πάνσεπτου Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου μας, όπου
μίλησε, με όμορφα και καρδιακά λόγια, για την γνωριμία του, με τον
μεγάλο Άγιο.
Από τότε επικοινωνούσαμε συχνά. Πάντοτε ήθελε
να μας δείχνει, ότι είναι κοντά μας, ότι μας στηρίζει και δεν μας ξεχνά.
Πολλούς και σπουδαίους χαιρετισμούς μας απέστειλε, με αφορμή διάφορες
αγιολογικές ημερίδες.
Αξιωθήκαμε μάλιστα και τον
επισκεφθήκαμε στην Μητρόπολή του. Η φιλοξενία του αρχοντική, η αγάπη του
μεγάλη. Μας συγκίνησε η απλότητα και η παιδική καρδιά του. Προσπαθούσε
πάντοτε να μας κάνει να γελάμε, να χαιρόμαστε.
Ήταν
αληθινός μοναχός. Πολλές φορές μας έπαιρνε τηλέφωνο, κατά της 3 περίπου
τα ξημερώματα, για να μας δείξει ότι προσεύχεται για εμάς και ότι δεν
μας λησμονεί. Ήταν ένας μοναδικός και ξεχωριστός Αρχιερέας.
Θα τον θυμόμαστε πάντοτε, με πολλή αγάπη και ευγνωμοσύνη. Δεν θα
ξεχάσουμε ποτέ, την χαρά, που μας γέμιζε. Και τώρα ακόμα, παρ΄όλο που
μας λείπει, ήδη, πολύ, χαιρόμαστε, διότι ξέρουμε, ότι έχουμε άλλον έναν
άγιο μεσίτη στους ουρανούς. Είθε η ευχή του να μας ακολουθεί σε όλη μας
την εν Χριστώ ζωή. Αμήν.
Μετά πολλής ευγνωμοσύνης και αγάπης.
Πτυχιούχοι και φοιτητές διαφόρων σχολών της Θεσσαλονίκης.
Τέκνα του Αγίου Δημητρίου