Ὁ Ἱερὸς Ναὸς αὐτὸς τῆς «Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος» θὰ πρέπῃ νὰ εἶναι περίλαμπρος καὶ νὰ εὑρίσκεται εἰς περίοπτον ἀλλὰ καὶ προσβάσιμον τοποθεσίαν.
Εἰς τὶς τοιχογραφίες του θὰ κυριαρχοῦν οἱ πρόδρομοι τῆς Ἐθνικῆς μας παλιγγενεσίας, οἱ Νεομάρτυρες, οἱ ὁποῖοι, λόγῳ τῆς θαρραλέας ὁμολογίας των εἰς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν καὶ τῆς ἐμμονῆς των νὰ διατηρήσουν τὴν ἐθνικήν των συνείδησιν, ἔχυσαν τὸ ἅγιον αἷμα των.
Τοιουτοτρόπως ἐδίδαξαν καὶ τοὺς ἀλλαξοπιστήσαντας νὰ ἐπιστρέψουν εἰς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν καὶ νὰ διατηρήσουν τὴν ἐθνικήν των ἑλληνικὴν συνείδησιν.
ΣΩΜΑΤΕΙΟΝ «ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ» ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ
(Διὰ ὀρθὴν λεπτομερῆ ἐνημέρωσιν ἴδ. συνοπτικὴν Διακήρυξιν τῶν Φίλων τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους κ.λπ. εἰς τὸ περιοδικὸν «Φωτεινὴ Γραμμή»,
τεύχη 30 σελ. 27-65, 31 σελ. 28-60, 35 σελ. 51-54, 36 σελ. 26-41 καὶ 37
σελ. 8-24. Κατωτέρω μόνον μερικὰ ἀποσπάσματα λόγῳ τῆς στενότητος
χώρου).
Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ καὶ ὅλοι οἱ ἁγνοὶ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821, πιστεύοντες εἰς τὸν Θεάνθρωπον, προσηύχοντο εἰς Αὐτὸν νὰ βοηθήσῃ νὰ ἐλευθερωθῇ ἡ Ἑλλάδα, καὶ ἔκαμνον Τάμα, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν νὰ κτίσουν εἰς τὴν ὁριστικὴν Πρωτεύουσαν τῆς Ἑλλάδος Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ∙ αὐτὸς ὁ πόθος καὶ αὐτὸ τὸ Τάμα τοὺς ἔδιδε δύναμιν.
Τοιουτοτρόπως εἰς τὸ Ἄργος τὴν 31.7.1829 διακηρύσσεται :
Ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ καὶ ὅλοι οἱ ἁγνοὶ ἀγωνισταὶ τοῦ 1821, πιστεύοντες εἰς τὸν Θεάνθρωπον, προσηύχοντο εἰς Αὐτὸν νὰ βοηθήσῃ νὰ ἐλευθερωθῇ ἡ Ἑλλάδα, καὶ ἔκαμνον Τάμα, μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν νὰ κτίσουν εἰς τὴν ὁριστικὴν Πρωτεύουσαν τῆς Ἑλλάδος Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ∙ αὐτὸς ὁ πόθος καὶ αὐτὸ τὸ Τάμα τοὺς ἔδιδε δύναμιν.
Τοιουτοτρόπως εἰς τὸ Ἄργος τὴν 31.7.1829 διακηρύσσεται :
ΨΗΦΙΣΜΑ Η΄ – Δ΄ ΕΘΝΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ
«Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ, γενομένη τὸ ὄργανον, δι’ οὗ τὸ ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θεόν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ τὴν σωτηρίαν του… »
Ἡ Συνέλευσις δὲν ἠδύνατο κάλλιον νὰ ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος τοῦτο, εἰμή δίδουσα τὴν πληρεξουσιότητα εἰς τὴν Κυβέρνησιν νὰ λάβῃ τὰ προσφυέστερα μέτρα, ὥστε νὰ διαιωνίσῃ εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεὰς τὰ δείγματα τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀνεξάλειπτον μνήμην τῶν συμβάντων, τὰ ὁποῖα προητοίμασαν τήν ἐπανόρθωσιν της.
Κατά συνέπειαν, Ἡ Δ΄ Ἐθνική τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις
Ψ η φ ί ζ ε ι:
[Ἄρθρον] Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσι ὁριστικῶς καὶ οἱ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους ἐπιτρέψωσι, θέλει ἀνεγερθῆ κατὰ διαταγὴν τῆς Κυβερνήσεως εἰς τὴν καθέδραν αὐτῆς Ναὸς ἐπ’ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος τιμώμενος…
Ὁ Πρόεδρος Ὁ Ἀντιπρόεδρος
Γεώργιος Σισίνης Γεώργιος Μαυρομμάτης…».
Τὸ ἐν λόγῳ Διάταγμα τὸ ὑπέγραψεν ὁ ἀνεπάναληπτος Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας, ἀλλὰ ἐδῶ καὶ 179 ἔτη αὐτὸ τὸ ὁμόφωνον ψήφισμα, δυστυχῶς, δὲν ὑλοποιήθη…
Ἐπίσης διὰ τοῦ Βασ. Διατάγματος ἀπὸ 3.4.1838 (ΦΕΚ ὑπ’ἀρ. 12/11.4.1838) ἀναγνωρίζεται ὅτι ὁ Ναὸς τοῦ Σωτῆρος θὰ θεωρῇται ὡςἐθνικὸν μνημεῖον, ἐκφράζον τὴν πρὸς τὸν Ὕψιστον εὐγνωμοσύνην τοῦ Ἔθνους, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάθε Ἕλλην θὰ φιλοτιμηθῇ καὶ συνεισφέρῃ εἰς τὸ θεάρεστον τοῦτο ἔργον:
«ΔΙΑΤΑΓΜΑ
Περί ἀνεγέρσεως ναοῦ τοῦ Σωτῆρος εἰς Ἀθήνας.
ΟΘΩΝ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ἀφοῦ ἐξεφράσαμεν ἤδη διά τοῦ ἀπό 25 Ἰανουαρίου (6 Φεβρουαρίου) 1834 Ἡμετέρου Διατάγματος τήν θέλησίν Μας τοῦ ν’ ἀνεγείρωμεν εἰς τήν πρωτεύουσάν Μας τάς Ἀθήνας Ναόν τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ, πρός αἰωνίαν μνήμην τῆς θαυματουργοῦ ἀντιλήψεως τῆς θείας Προνοίας, τῆς ῥυσαμένης τόν Ἑλληνικόν λαόν ἀπό δεινῶν καί κινδύνων, καί πρός ἐνίσχυσιν τῶν μετεγενεστέρων εἰς τήν Πίστιν, δι’ ἧς οἱ προπάτορές των ἀνεκτήσαντο τήν ἀνεξαρτησίαν των, ἀποφασίζομεν.
Ἐγκριθέντων ἤδη παρ’Ἡμῶν τῶν ὑποβληθέντων παρά τοῦ ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ διωρισμένου ἀρχιτέκτονος σχεδίων, ὡς ἀξίων κατά πάντα, καί τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καί τοῦ συμβάντος, πρός μνήμην τοῦ ὁποίου ἀνεγείρεται, προσδιορισθείσης δέ καί τῆς θέσεως, ἐπί τῆς ὁποίας μέλλει νά ἀνεγερθῇ ὁ ναός οὗτος, ν’ ἀρχίσῃ ὅσον τάχιστα ἡ ἀνέγερσις τοῦ μνημείου τούτου.
Ἀποφασίζομεν ὅθεν νά γίνῃ ἤδη τώρα ἔναρξις τῶν προκαταρκτικῶν ἐργασιῶν, καί νά προχωρήσῃ ἡ οἰκοδομή ἀναλόγως τῶν ἑκάστοτε ὑπαρχόντων μέσων.
Θεωροῦντες τόν ἀνεγερθησόμενον τοῦτον Ναόν ὡς ἐθνικόν τῳόντι μνημεῖον, ἐκφράζον τήν πρός τόν Ὕψιστον εὐγνωμοσύνην τοῦ ἔθνους, ἐλπίζομεν ὅτι ἕκαστος Ἕλλην θέλει φιλοτιμηθῆ, ἀπό ἀληθῆ πατριωτικά αἰσθήματα κινούμενος νά συνεισφέρῃ εὐχαρίστως τό κατά δύναμιν· θέλομεν προσδιορίσει καί Ἡμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκ τοῦ ἰδιαιτέρου Ἡμῶν ταμείου ἀνάλογον τινά ποσότητα.
Διατάττεται δέ ἡ Ἡμετέρα ἐπί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν κ.τ.λ. Γραμματεία τῆς Ἐπικρατείας νά δώσῃ τάς ἀναγκαίας ὁδηγίας τόσον εἰς τούς Ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τοῦ Κράτους, καί τάς δημοτικάς Ἀρχάς, ὅσον καί εἰς τούς Ἡμετέρους Πρέσβεις καί Προξένους διά νά συνάξωσι τάς ἑκουσίας συνδρομάς, τάς διά τόν σκοπόν τοῦτον προσφερθείσας.
Τά δέ ὀνόματα τῶν συνεισφερόντων εἰς τό ἀγαθόν καί ἐθνικόν τοῦτον σκοπόν, θέλουσι καταγραφῇ εἰς ἰδιαίτερον βιβλίον, διά νά φυλάττωνται εἰς τόν ναόν τοῦτον εἰς αἰωνίαν αὐτῶν μνήμην.
Τό δέ παρόν Διάταγμα θέλει δημοσιευθῇ διά τῆς ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως..».
«Νομίζει ἑαυτὴν εὐτυχῆ, γενομένη τὸ ὄργανον, δι’ οὗ τὸ ἔθνος ἐκπληροῖ τὸ πλέον ἐφετὸν τῶν χρεῶν του, τὸ νὰ ἀναπέμψῃ τὴν εὐγνωμοσύνην του πρὸς τὸν Θεόν, Ὅστις ἔδειξε τοσαῦτα θαύματα διὰ τὴν σωτηρίαν του… »
Ἡ Συνέλευσις δὲν ἠδύνατο κάλλιον νὰ ἐκπληρώσῃ τὸ χρέος τοῦτο, εἰμή δίδουσα τὴν πληρεξουσιότητα εἰς τὴν Κυβέρνησιν νὰ λάβῃ τὰ προσφυέστερα μέτρα, ὥστε νὰ διαιωνίσῃ εἰς τὰς ἐπερχομένας γενεὰς τὰ δείγματα τῆς εὐγνωμοσύνης τῆς Ἑλλάδος μὲ τὴν ἀνεξάλειπτον μνήμην τῶν συμβάντων, τὰ ὁποῖα προητοίμασαν τήν ἐπανόρθωσιν της.
Κατά συνέπειαν, Ἡ Δ΄ Ἐθνική τῶν Ἑλλήνων Συνέλευσις
Ψ η φ ί ζ ε ι:
[Ἄρθρον] Α΄. Ὅταν ἡ τοπικὴ περιφέρεια τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ καθέδρα τῆς Κυβερνήσεώς της κατασταθῶσι ὁριστικῶς καὶ οἱ οἰκονομικοὶ πόροι τοῦ κράτους ἐπιτρέψωσι, θέλει ἀνεγερθῆ κατὰ διαταγὴν τῆς Κυβερνήσεως εἰς τὴν καθέδραν αὐτῆς Ναὸς ἐπ’ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος τιμώμενος…
Ὁ Πρόεδρος Ὁ Ἀντιπρόεδρος
Γεώργιος Σισίνης Γεώργιος Μαυρομμάτης…».
Τὸ ἐν λόγῳ Διάταγμα τὸ ὑπέγραψεν ὁ ἀνεπάναληπτος Ἐθνάρχης Ἰωάννης Καποδίστριας, ἀλλὰ ἐδῶ καὶ 179 ἔτη αὐτὸ τὸ ὁμόφωνον ψήφισμα, δυστυχῶς, δὲν ὑλοποιήθη…
Ἐπίσης διὰ τοῦ Βασ. Διατάγματος ἀπὸ 3.4.1838 (ΦΕΚ ὑπ’ἀρ. 12/11.4.1838) ἀναγνωρίζεται ὅτι ὁ Ναὸς τοῦ Σωτῆρος θὰ θεωρῇται ὡςἐθνικὸν μνημεῖον, ἐκφράζον τὴν πρὸς τὸν Ὕψιστον εὐγνωμοσύνην τοῦ Ἔθνους, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι κάθε Ἕλλην θὰ φιλοτιμηθῇ καὶ συνεισφέρῃ εἰς τὸ θεάρεστον τοῦτο ἔργον:
«ΔΙΑΤΑΓΜΑ
Περί ἀνεγέρσεως ναοῦ τοῦ Σωτῆρος εἰς Ἀθήνας.
ΟΘΩΝ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ἀφοῦ ἐξεφράσαμεν ἤδη διά τοῦ ἀπό 25 Ἰανουαρίου (6 Φεβρουαρίου) 1834 Ἡμετέρου Διατάγματος τήν θέλησίν Μας τοῦ ν’ ἀνεγείρωμεν εἰς τήν πρωτεύουσάν Μας τάς Ἀθήνας Ναόν τιμώμενον ἐπ’ ὀνόματι τοῦ ΣΩΤΗΡΟΣ, πρός αἰωνίαν μνήμην τῆς θαυματουργοῦ ἀντιλήψεως τῆς θείας Προνοίας, τῆς ῥυσαμένης τόν Ἑλληνικόν λαόν ἀπό δεινῶν καί κινδύνων, καί πρός ἐνίσχυσιν τῶν μετεγενεστέρων εἰς τήν Πίστιν, δι’ ἧς οἱ προπάτορές των ἀνεκτήσαντο τήν ἀνεξαρτησίαν των, ἀποφασίζομεν.
Ἐγκριθέντων ἤδη παρ’Ἡμῶν τῶν ὑποβληθέντων παρά τοῦ ἐπ’ αὐτῷ τούτῳ διωρισμένου ἀρχιτέκτονος σχεδίων, ὡς ἀξίων κατά πάντα, καί τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καί τοῦ συμβάντος, πρός μνήμην τοῦ ὁποίου ἀνεγείρεται, προσδιορισθείσης δέ καί τῆς θέσεως, ἐπί τῆς ὁποίας μέλλει νά ἀνεγερθῇ ὁ ναός οὗτος, ν’ ἀρχίσῃ ὅσον τάχιστα ἡ ἀνέγερσις τοῦ μνημείου τούτου.
Ἀποφασίζομεν ὅθεν νά γίνῃ ἤδη τώρα ἔναρξις τῶν προκαταρκτικῶν ἐργασιῶν, καί νά προχωρήσῃ ἡ οἰκοδομή ἀναλόγως τῶν ἑκάστοτε ὑπαρχόντων μέσων.
Θεωροῦντες τόν ἀνεγερθησόμενον τοῦτον Ναόν ὡς ἐθνικόν τῳόντι μνημεῖον, ἐκφράζον τήν πρός τόν Ὕψιστον εὐγνωμοσύνην τοῦ ἔθνους, ἐλπίζομεν ὅτι ἕκαστος Ἕλλην θέλει φιλοτιμηθῆ, ἀπό ἀληθῆ πατριωτικά αἰσθήματα κινούμενος νά συνεισφέρῃ εὐχαρίστως τό κατά δύναμιν· θέλομεν προσδιορίσει καί Ἡμεῖς οἱ ἴδιοι ἐκ τοῦ ἰδιαιτέρου Ἡμῶν ταμείου ἀνάλογον τινά ποσότητα.
Διατάττεται δέ ἡ Ἡμετέρα ἐπί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν κ.τ.λ. Γραμματεία τῆς Ἐπικρατείας νά δώσῃ τάς ἀναγκαίας ὁδηγίας τόσον εἰς τούς Ἀρχιερεῖς καί ἱερεῖς τοῦ Κράτους, καί τάς δημοτικάς Ἀρχάς, ὅσον καί εἰς τούς Ἡμετέρους Πρέσβεις καί Προξένους διά νά συνάξωσι τάς ἑκουσίας συνδρομάς, τάς διά τόν σκοπόν τοῦτον προσφερθείσας.
Τά δέ ὀνόματα τῶν συνεισφερόντων εἰς τό ἀγαθόν καί ἐθνικόν τοῦτον σκοπόν, θέλουσι καταγραφῇ εἰς ἰδιαίτερον βιβλίον, διά νά φυλάττωνται εἰς τόν ναόν τοῦτον εἰς αἰωνίαν αὐτῶν μνήμην.
Τό δέ παρόν Διάταγμα θέλει δημοσιευθῇ διά τῆς ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως..».
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ «ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ»
Τὸ «Τάμα τοῦ Ἔθνους», Μνημεῖον Δοξολογίας, Εὐγνωμοσύνης, Παρακλήσεως πρὸς τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἕνα Μουσεῖον, ἀλλὰ «ζωντανός» ὀργανισμός, ἡ φωνὴ τοῦ ὁποίου θὰ φθάνῃ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Ἡ ἀνέγερσις ἑνὸς μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τὸ ὄνομα Σωτῆρος Χριστοῦ (Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος) μετὰ εὐρυχώρων προσκτισμάτων ἀπαιτεῖ τὴν ἁρμονικὴν συνεργασίαν Ἐκκλησίας καὶ Κράτους μετὰ τῆς ἐθελουσίας προσφορᾶς ὅλων τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων.
Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς, ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν φιλότιμος λαὸς τῆς ὑφηλίου, ἐὰν διαπιστώσῃ, ὅτι εἰς τὸ ἐν λόγῳ μεγαλεπήβολον ὀφειλόμενον ἔργον ὑπάρχει ἀπόλυτος διαφάνεια, πιστεύομε, ὅτι θὰ συνδράμῃ λίαν εὐχαρίστως διὰ τὴν ὑλοποίησιν του. Διότι, ἐπαναλαμβάνομε, σημασίαν δὲν ἔχει ἐὰν δίδῃ κανένας κάποια προσφοράν, ἀλλὰ ἐὰν αὐτὴ διατίθεται χρηστῶς καὶ ἀξιοποιεῖται καταλλήλως καὶ τὸ τελευταῖον «δίλεπτον τῆς χήρας» καὶ δὲν τὴν σφετερίζονται ἐπιτήδειοι «ἀετονύχηδες», ὡς εἴθισται.
Ὅλοι οἱ ὁμόδοξοι λαοὶ ἐξεπλήρωσαν τὸ Τάμα των πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστόν∙ π.χ. οἱ καὶ προσφάτως ἄκρως κατατρεγμένοι Σέρβοι ὠκοδόμησαν τὸν μεγαλύτερον Ναὸν τῶν Βαλκανίων, τὸν Ἁγ. Σάββα εἰς τὸ Βελιγράδι, οἱ Ρῶσσοι ἐπανοικοδόμησαν τὸν κατεδαφισθέντα ἀπὸ τοὺς μπολσεβίκους Ναὸν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς τὴν Μόσχα, οἱ ὀρθόδοξοι Πολωνοὶ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγ. Λαζάρου εἰς τὸ Μπιαλιστόκ, οἱ Γεωργιανοὶ παρομοίως περίτεχνον Καθεδρικὸν Ναὸν τῆς Ἁγ. Τριάδος εἰς τὴν Τιφλίδα κ.λπ.
Εἶναι μεγίστη ἐντροπὴ δι᾿ ἡμᾶς νὰ ἀδρανήσωμε περαιτέρω.
Τὸ «Τάμα τοῦ Ἔθνους», Μνημεῖον Δοξολογίας, Εὐγνωμοσύνης, Παρακλήσεως πρὸς τὸν Θεάνθρωπον Χριστὸν δὲν πρέπει νὰ εἶναι ἕνα Μουσεῖον, ἀλλὰ «ζωντανός» ὀργανισμός, ἡ φωνὴ τοῦ ὁποίου θὰ φθάνῃ εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης.
Ἡ ἀνέγερσις ἑνὸς μεγαλοπρεποῦς Ἱεροῦ Ναοῦ εἰς τὸ ὄνομα Σωτῆρος Χριστοῦ (Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος) μετὰ εὐρυχώρων προσκτισμάτων ἀπαιτεῖ τὴν ἁρμονικὴν συνεργασίαν Ἐκκλησίας καὶ Κράτους μετὰ τῆς ἐθελουσίας προσφορᾶς ὅλων τῶν ἁπανταχοῦ Ἑλλήνων.
Ὁ ἑλληνικὸς λαὸς, ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν φιλότιμος λαὸς τῆς ὑφηλίου, ἐὰν διαπιστώσῃ, ὅτι εἰς τὸ ἐν λόγῳ μεγαλεπήβολον ὀφειλόμενον ἔργον ὑπάρχει ἀπόλυτος διαφάνεια, πιστεύομε, ὅτι θὰ συνδράμῃ λίαν εὐχαρίστως διὰ τὴν ὑλοποίησιν του. Διότι, ἐπαναλαμβάνομε, σημασίαν δὲν ἔχει ἐὰν δίδῃ κανένας κάποια προσφοράν, ἀλλὰ ἐὰν αὐτὴ διατίθεται χρηστῶς καὶ ἀξιοποιεῖται καταλλήλως καὶ τὸ τελευταῖον «δίλεπτον τῆς χήρας» καὶ δὲν τὴν σφετερίζονται ἐπιτήδειοι «ἀετονύχηδες», ὡς εἴθισται.
Ὅλοι οἱ ὁμόδοξοι λαοὶ ἐξεπλήρωσαν τὸ Τάμα των πρὸς τὸν Σωτῆρα Χριστόν∙ π.χ. οἱ καὶ προσφάτως ἄκρως κατατρεγμένοι Σέρβοι ὠκοδόμησαν τὸν μεγαλύτερον Ναὸν τῶν Βαλκανίων, τὸν Ἁγ. Σάββα εἰς τὸ Βελιγράδι, οἱ Ρῶσσοι ἐπανοικοδόμησαν τὸν κατεδαφισθέντα ἀπὸ τοὺς μπολσεβίκους Ναὸν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς τὴν Μόσχα, οἱ ὀρθόδοξοι Πολωνοὶ μεγαλοπρεπῆ Καθεδρικὸν Ναὸν τοῦ Ἁγ. Λαζάρου εἰς τὸ Μπιαλιστόκ, οἱ Γεωργιανοὶ παρομοίως περίτεχνον Καθεδρικὸν Ναὸν τῆς Ἁγ. Τριάδος εἰς τὴν Τιφλίδα κ.λπ.
Εἶναι μεγίστη ἐντροπὴ δι᾿ ἡμᾶς νὰ ἀδρανήσωμε περαιτέρω.
Ποιούμεθα ἔκκλησιν πρὸς
ὅλους τοὺς ὑγιῶς καὶ ἐθνικῶς σκεπτομένους Πανέλληνες νὰ συμμετάσχουν
εἰς τὴν πρόσκλησιν τοῦ «Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν καί Πνευματικῶν
Ἀξιῶν» καί, χωρὶς ἰδιοτέλειες, ὅλοι μαζί, μὲ ἀπόλυτον διαφάνειαν, νὰ
ἀγωνισθῶμε διὰ τὴν ὑλοποίησιν τοῦ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ὅλων τῶν
Νεομαρτύρων καὶ Ἐθνομαρτύρων καὶ ἡρώων τοῦ 1821, ἐγγραφόμενοι εἰς τὸ
Σωματεῖον «ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ», τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ μνημεῖον
δοξολογίας καὶ εὐγνωμοσύνης, παρακλήσεως πρὸς τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν.
Μὲ τὴν ἔναρξιν τῆς προσπαθείας πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ὁ ἀντικείμενος ἡμῶν σατανᾶς ἔχει θορυβηθῆ καὶ παντοιοτρόπως προσπαθεῖ νὰ τὴν ματαιώσῃ καὶ νὰ παραμείνῃ καὶ αὐτὴ ὡς «ἕνα τάμα» εἰς τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, διαδίδων διὰ τῶν ὀργάνων του ἀνιστόρητα πράγματα, διὰ νὰ παρασύρῃ εὐλαβεῖς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ὅτι δῆθεν τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ἐπραγματοποιήθη μὲ τὸν θεμέλιον λίθον ποὺ ἔθετο τὸ 1828 ὁ Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννης Καποδίστριας εἰς τὸ ναΐδιον τοῦ Ὀργανοτροφείου Αἰγίνης . . .
Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅπως ὁ κοπιάσας πρωτοπρεσβύτερος π. Ἐμμανουὴλ Γιαννούλης-Αἴγινα εἰς τὸ πόνημά του «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» τὸ 1996 γράφει: «…Ὡς ἐλάχιστον δεῖγμα εὐγνωμοσύνης εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, μέσα εἰς τὸν χῶρον τοῦ Ὀρφανοτροφείου ὁ Καποδίστριας ἔκτισε-μὲ τὰ πενιχρὰ μέσα τῆς ἐποχῆς-μίαν Ἐκκλησίαν, ποὺ τὴν ἀφιέρωσεν εἰς τὸν «Σωτῆρα Χριστόν», κληροδοτήσας εἰς τὰς ἑπομένας γενεὰς τὴν ὑποχρέωσιν διὰ τὴν ἀνέγερσιν μιᾶς λαμπροτέρας Ἐκκλησίας, ποὺ θ᾿ ἀποτελῇ τὸ ‘’Τάμα τοῦ Γένους’’ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους».
Βεβαίως ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης Καποδίστριας, ὡς εὐλαβὴς Χριστιανός, εἰς τὸ Ὀρφανοτροφεῖον Αἰγίνης ἐπρογραμμάτισε καὶ ὠκοδόμησεν καὶ Ἱερὸν Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τὸ ἔτος 1828∙ ἐὰν δὲ οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις δὲν τὸν ἐδολοφονοῦσαν, θὰ οἰκοδομοῦσε πολλὰ ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα, νοσοκομεῖα κ.λπ., εὐαγῆ καθιδρύματα ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ φυσικὰ δὲν θὰ παρέλειπεν νὰ ὑπάρχουν καὶ Ναοὶ εἰς ὅλα αὐτὰ τὰ εὐαγῆ καθιδρύματα, εἴτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εἴτε ἄλλων Ἁγίων. Αὐτὰ ὅμως δὲν θὰ ἦσαν πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.
Ἐὰν ὁ Ἐθνάρχης Καποδίστριας ὥριζεν κατὰ τὴν θεμελίωσιν τοῦ ναϊδίου τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης, ὅτι γίνεται πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, δὲν θὰ ἐλάμβανεν χώραν τὸ Η’ Ψήφισμα τῆς Δ’ Ἐθνοσυνελεύσεως τῆς 31.7.1829. Ἐὰν δέ, κάποιοι εὐλαβεῖς εἰσηγοῦντο τὸ Η’ Ψήφισμα, δὲν θὰ τὸ ἐψήφιζον ὅλοι ὁμοφώνως, ἀκόμη δὲ καὶ μίαν ὁμόφωνην ἀπόφασιν δὲν θὰ τὴν προσυπέγραφεν ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης καὶ εὐλαβὴς καὶ ταπεινὸς Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, διότι, ἔχων ἀπολύτως σώας τὰς φρένας, θὰ ἐτόνιζε ὅτι ἤδη τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐξεπληρώθη μὲ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ ναϊδίου εἰς τὸ Ὀρφανοτροφεῖον Αἰγίνης ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἕν ἕτος ἐνωρίτερον.
Ἄρα ὁ Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας δὲν ἐπραγματοποίησεν τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ καὶ ὀρθῶς ἕν ἔτος ἀργότερον ἀπὸ τῆς οἰκοδομήσεως τοῦ ναϊδίου τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης ὑπέγραψεν τὴν 31.7.1829 τὸ Η’ Ψήφισμα τῆς Δ’ Ἐθνοσυνελεύσεως.
Κάθε ἀντίθετος ἰσχυρισμὸς εἶναι ἄκρως ἀνιστόρητος καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ παρασύρωνται ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ σατανᾶ.
http://www.fotgrammi.gr/
Μὲ τὴν ἔναρξιν τῆς προσπαθείας πραγματοποιήσεως τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, ὁ ἀντικείμενος ἡμῶν σατανᾶς ἔχει θορυβηθῆ καὶ παντοιοτρόπως προσπαθεῖ νὰ τὴν ματαιώσῃ καὶ νὰ παραμείνῃ καὶ αὐτὴ ὡς «ἕνα τάμα» εἰς τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, διαδίδων διὰ τῶν ὀργάνων του ἀνιστόρητα πράγματα, διὰ νὰ παρασύρῃ εὐλαβεῖς κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ὅτι δῆθεν τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ἐπραγματοποιήθη μὲ τὸν θεμέλιον λίθον ποὺ ἔθετο τὸ 1828 ὁ Κυβερνήτης τῆς Ἑλλάδος Ἰωάννης Καποδίστριας εἰς τὸ ναΐδιον τοῦ Ὀργανοτροφείου Αἰγίνης . . .
Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι, ὅπως ὁ κοπιάσας πρωτοπρεσβύτερος π. Ἐμμανουὴλ Γιαννούλης-Αἴγινα εἰς τὸ πόνημά του «Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ» τὸ 1996 γράφει: «…Ὡς ἐλάχιστον δεῖγμα εὐγνωμοσύνης εἰς τὸν Θεὸν διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος, μέσα εἰς τὸν χῶρον τοῦ Ὀρφανοτροφείου ὁ Καποδίστριας ἔκτισε-μὲ τὰ πενιχρὰ μέσα τῆς ἐποχῆς-μίαν Ἐκκλησίαν, ποὺ τὴν ἀφιέρωσεν εἰς τὸν «Σωτῆρα Χριστόν», κληροδοτήσας εἰς τὰς ἑπομένας γενεὰς τὴν ὑποχρέωσιν διὰ τὴν ἀνέγερσιν μιᾶς λαμπροτέρας Ἐκκλησίας, ποὺ θ᾿ ἀποτελῇ τὸ ‘’Τάμα τοῦ Γένους’’ διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ Ἔθνους».
Βεβαίως ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης Καποδίστριας, ὡς εὐλαβὴς Χριστιανός, εἰς τὸ Ὀρφανοτροφεῖον Αἰγίνης ἐπρογραμμάτισε καὶ ὠκοδόμησεν καὶ Ἱερὸν Ναὸν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ τὸ ἔτος 1828∙ ἐὰν δὲ οἱ σκοτεινὲς δυνάμεις δὲν τὸν ἐδολοφονοῦσαν, θὰ οἰκοδομοῦσε πολλὰ ὀρφανοτροφεῖα, γηροκομεῖα, νοσοκομεῖα κ.λπ., εὐαγῆ καθιδρύματα ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ φυσικὰ δὲν θὰ παρέλειπεν νὰ ὑπάρχουν καὶ Ναοὶ εἰς ὅλα αὐτὰ τὰ εὐαγῆ καθιδρύματα, εἴτε εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εἴτε ἄλλων Ἁγίων. Αὐτὰ ὅμως δὲν θὰ ἦσαν πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους.
Ἐὰν ὁ Ἐθνάρχης Καποδίστριας ὥριζεν κατὰ τὴν θεμελίωσιν τοῦ ναϊδίου τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης, ὅτι γίνεται πρὸς ἐκπλήρωσιν τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους, δὲν θὰ ἐλάμβανεν χώραν τὸ Η’ Ψήφισμα τῆς Δ’ Ἐθνοσυνελεύσεως τῆς 31.7.1829. Ἐὰν δέ, κάποιοι εὐλαβεῖς εἰσηγοῦντο τὸ Η’ Ψήφισμα, δὲν θὰ τὸ ἐψήφιζον ὅλοι ὁμοφώνως, ἀκόμη δὲ καὶ μίαν ὁμόφωνην ἀπόφασιν δὲν θὰ τὴν προσυπέγραφεν ὁ ἀνεπανάληπτος Ἐθνάρχης καὶ εὐλαβὴς καὶ ταπεινὸς Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας, διότι, ἔχων ἀπολύτως σώας τὰς φρένας, θὰ ἐτόνιζε ὅτι ἤδη τὸ Τάμα τοῦ Ἔθνους ἐξεπληρώθη μὲ τὴν ἀνέγερσιν τοῦ ναϊδίου εἰς τὸ Ὀρφανοτροφεῖον Αἰγίνης ἐπ᾿ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἕν ἕτος ἐνωρίτερον.
Ἄρα ὁ Κυβερνήτης Ἰωάννης Καποδίστριας δὲν ἐπραγματοποίησεν τὸ ΤΑΜΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ καὶ ὀρθῶς ἕν ἔτος ἀργότερον ἀπὸ τῆς οἰκοδομήσεως τοῦ ναϊδίου τοῦ Ὀρφανοτροφείου Αἰγίνης ὑπέγραψεν τὴν 31.7.1829 τὸ Η’ Ψήφισμα τῆς Δ’ Ἐθνοσυνελεύσεως.
Κάθε ἀντίθετος ἰσχυρισμὸς εἶναι ἄκρως ἀνιστόρητος καὶ ἐπ᾿ οὐδενὶ λόγῳ ἐπιτρέπεται κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ νὰ παρασύρωνται ἀπὸ τὶς παγίδες τοῦ σατανᾶ.
http://www.fotgrammi.gr/