EΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ, στρατηγέ, να διαβάσουμε δύο τρεις σελίδες ακόμα από
την Αγία Γραφή του Θεού και να κλείσουμε. Οι Άγιοι Προφήτες τού Θεού
είδαν καθαρά, ότι ο Θεός επιτρέπει στους ασεβείς ανθρώπους και λαούς τον
πόλεμο όπως επιτρέπει το λοιμό, την πείνα, την ξηρασία, το σεισμό, τις
κάμπιες, τις ακρίδες και άλλα δεινά, τα οποία θα έπρεπε να συνετίσουν
τούς ασεβείς και να τούς επιστρέψουν στο Θεό. Έστειλα την κάψα του λίβα
και μούχλα στα σιτηρά σας, τούς κήπους και τ` αμπέλια σας ξέρανα, η
ακρίδα αφάνισε και τις συκιές σας και τις ελιές σας, κι όμως εσείς σε
μένα δε γυρίσατε. Σάς έστειλα πανούκλα, όπως εκείνη πού έστειλα στην
Αίγυπτο, έκανα θάνατο να βρουν τα παλικάρια σας στη μάχη κι άφησα τ’
άλογά σας να αιχμαλωτιστούν, έκανα των πτωμάτων η αποφορά να σας γεμίσει
τα ρουθούνια στα στρατόπεδό σας. Κι όμως εσείς σε μένα δε γυρίσατε (Άμ.
4, 9-10).
Όλες αυτές οι συμφορές έπληξαν και την Ευρώπη, όμως εκείνη δεν
επέστρεψε στον Κύριο, παρά μιλά για ειρήνη ενώ της αξίζει ο πόλεμος.
Όμως δεν υπάρχει ειρήνη για τούς ασεβείς λέγει ο Κύριος (Ήσ. 48, 22).
Αφού την ειρήνη βεβηλώνουν με τις αμαρτίες και τις ανομίες, πού πολεμούν
ενάντια στο Θεό. Τούς τρελούς θα σκοτώσει η ειρήνη τους, ενώ τούς
ανόητους θα καταστρέψει η ευτυχία τους. Τα Σόδομα και τα Γόμορρα δεν
καταστράφηκαν από τον πόλεμο, αλλά εν καιρώ ειρήνης, ασεβή ειρήνη.
Απέσυρα την ειρήνη από το λαό μου, λέει ο Κύριος (Ίερ. 16,5). Γιατί ο
αγαθός Κύριος αποσύρει την ειρήνη από έναν λαό; Επειδή οι άνθρωποι
μιλούν για ειρήνη με τούς φίλους τους, όμως στην καρδιά τους στήνουν
παγίδες. Γιατί δε θέλω να τούς επισκεφτώ; Λόγω αυτής της διπροσωπίας και
της υποκρισίας τους, τα πτώματα θα κείτονται σαν κοπριά στα χωράφια και
πίσω από τούς θεριστές σα χερόβολα κι ούτε ένας δε θα βρεθεί να τούς
περισυλλέγει (Ίερ. 9, 8-22). Η μεγάλη υποκρισία κυριάρχησε στους ηγέτες
των χριστιανικών λαών, πού αν και μιλούσαν διαρκώς για την ειρήνη στήν
πραγματικότητα κρυφά έκλειναν συμφωνίες ο ένας με τον άλλον. Και κάθε
κρυφή συμφωνία τους σήμαινε πόλεμο. Τούς ασεβείς θα παραδώσει στη
μάχαιρα, λέγει ο Κύριος (Ίερ. 25, 31). Τούς παρέδωσε και θα τούς
παραδώσει.
Για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ και των Εβραίων οι άγιοι προφήτες
τα προφήτευσαν μέχρι λεπτομέρειας. Γίνατε χειρότεροι από τούς λαούς πού
βρίσκονται γύρω σας, δε βαδίζετε σύμφωνα με τούς νόμους μου και δεν
τηρείτε τις εντολές μου (Ίεζ. 5, 7). Γιατί άλλαξε ποτέ ένα έθνος τούς
θεούς του, ακόμα κι αν δεν ήταν θεοί; Όμως ο λαός μου αντικατέστησε τη
δόξα μου με ανίσχυρα είδωλα (Ίερ. 2,11). Οι χριστιανικοί λαοί κατέστησαν
πολύ χειρότεροι από τούς μη χριστιανικούς λαούς στις καθημερινές
ανομίες τους. Κι όσο οι μη χριστιανικοί λαοί κρατούν σφικτά ακόμα τούς
«θεούς» τους, τα είδωλα, τόσο ανάμεσα στους χριστιανικούς λαούς γίνεται
όχι απλά προπαγάνδα, αλλά ανοικτή εκστρατεία ενάντια στο Χριστό Θεό. Το
ίδιο ακριβώς συνέβαινε με τούς μονοθεϊστές Εβραίους πριν την καταστροφή
τους.
Όσο οι ειδωλολάτρες γύρω τους με πίστη τηρούσαν τα είδωλά τους, τόσο
οι Εβραίοι απομάκρυναν τον Έναν Θεό και παραβίαζαν τις εντολές Του. Ο
Θεός τιμωρούσε τούς Εβραίους, όμως εκείνοι συνέχισαν και πιο πέρα με τις
ανομίες και τα παραπτώματα. Γι` αυτό ο προφήτης φώναζε: Κύριε, τούς
κτύπησες, όμως αυτοί δεν πόνεσαν. Τούς συνέτριψες, όμως δε διορθώθηκαν.
Αποδείχτηκαν πεισματάρηδες κι αρνήθηκαν να επιστρέψουν σ’ εσένα (Ίερ. 5,
3). Ο Κύριος όμως προειδοποιεί τους ανθρώπους σταματήστε τις παραβάσεις
σας εναντίον μου και ανανεώστε την καρδιά σας και το φρόνημά σας, γιατί
θέλετε να πεθάνετε Ισραηλίτες; Ξέρετε ότι εγώ δε χαίρομαι όταν ένας
άνθρωπος πρέπει να πεθάνει, αυτό λέω εγώ ο Κύριος (Ίεζ. 18, 31-32).
Άραγε δε κτυπούσε ο Θεός τούς χριστιανικούς λαούς, το Νέο Ισραήλ, άλλα
εκείνοι δεν πονούσαν;
Άραγε (ό Θεός) δεν τούς έριχνε κάτω με λοιμούς και πολέμους, αλλά
αυτοί δεν το καταλάβαιναν; Όταν τούς κτυπούσαν οι δυστυχίες, γύριζαν
πρός το Θεό κι ο Θεός τούς συγχωρούσε και τούς χάριζε ειρήνη, μέχρι πού
τους κτυπούσε πάλι με νέο πόλεμο, λόγω των έπαναλαμβανόμενων
αμαρτημάτων. Όπως και με τούς Εβραίους. Κύριε, οι άνθρωποι στη θλίψη
τους σ’ αναζητούν σε προσευχές ξεσπούν όταν η τιμωρία σου τούς βαραίνει
(Ήσ. 26, 16) θρηνεί ο ιερός προφήτης. Ο ίδιος ο Κύριος απείλησε: θα φύγω
και θα γυρίσω πίσω στον τόπο μου, ώσπου να αναγνωρίσουν τα λάθη τους
και να γυρέψουν να με βρουν. Τότε στη θλίψη τους θα με αναζητήσουν (Ώσ.
5, 15). Δεν είναι άνθρωπος ο Θεός για να μη γνωρίζει. Γνωρίζει ο Θεός
ότι η δυστυχία επιστρέφει τους αμαρτωλούς ανθρώπους στην Αλήθεια, γι’
αυτό και στέλνει δυστυχίες. Στήν ειρήνη και την αφθονία οι άνθρωποι
γίνονται ασεβείς κι εγωιστές, γι’ αυτό ο Θεός στέλνει τις δυστυχίες ώστε
να τούς αφυπνίσει.
Εξ ου και η Σέρβική παροιμία: χωρίς δυστυχία δεν υπάρχει φιλοθεΐα.
Επειδή ο ναός μου είναι ερειπωμένος, κι εσείς ασχολείσθε ο καθένας με το
δικό του σπίτι. Γι` αυτό οι ουρανοί δεν έβρεξαν κι η γη αρνήθηκε να
δώσει τούς καρπούς της (Άγγ. 1, 9-10). Κι όταν δε βοηθούν οι μικρές
δυστυχίες, ο Θεός επιτρέπει τις μεγαλύτερες δυστυχίες, τη δυστυχία των
δυστυχιών, δηλαδή τον πόλεμο. Όλοι οι αμαρτωλοί μέσα στο λαό μου, αυτοί
πού λένε με αυτοπεποίθηση ο Θεός δε θα αφήσει να μάς βρει κανένα κακό,
όλοι από των εχθρών θα σκοτωθούν τα ξίφη (Άμ. 9, 10). Κατά τον ίδιο
τρόπο μιλούν σήμερα η Ευρώπη και η Αμερική: δεν πρόκειται να μάς συμβεί
κανένα κακό! Εν τω μεταξύ, το κακό γίνεται ο επίτιμος επισκέπτης πού του
ετοιμάζουν γιορτή αξίας εκατομμυρίων και εκατομμυρίων χρυσού, με τα
οποία αγοράζει τον πόλεμο. Παντού βρυχώνται οι προετοιμασίες για τον
πόλεμο, αφού παντού πολεμούν ενάντια στο Χριστό. Με τί είδους αμαρτίες
επιβαρύνει τον εαυτό του ο Ισραήλ και ολισθαίνει στήν πτώση;
Συγκεντρωθείτε στα βουνά της Σαμάρειας, λέει ο Κύριος, μαζεύουν χρυσάφι
με βία και αρπαγή. Γι’ αυτό έτσι τούς λέγει ο Κύριος: ο εχθρός θα
πολιορκήσει τη χώρα σας, θα καταστρέψει τα άχυρά σας και θα λεηλατήσει
τα παλάτια σας (Άμ. 3, 9-11). Αναταραχή, βία και αρπαγή! Δείτε σήμερα
την Ευρώπη, πού προσφέρει θυσίες στο μέγα είδωλο τον πολιτισμό, και
πείτε, ότι δεν επέστρεψε άραγε η εποχή της Σαμάρειας; Η κύρια αιτία των
πολέμων και της καταστροφής βρισκόταν στους επικεφαλείς και τούς ηγέτες
των λαών: ακούστε άρχοντες του Ιακώβ και πρίγκιπες τού οίκου του Ισραήλ,
είναι δικό σας έργο να γνωρίζετε το δίκαιο … μισείτε το καλό και
αγαπάτε το κακό … τρώτε τις σάρκες του λαού μου ξεκολλώντας το κρέας του
από το κόκαλά του … φωνάζουν για ειρήνη, αλλά απειλούν με πόλεμο αυτούς
πού τίποτε δεν τούς προσφέρουν – ακούστε αυτό: γι’ αυτό εξαιτίας σας η
Σιών θα οργωθεί σα χωράφι, η Ιερουσαλήμ θα γίνει σωρός από λιθάρια (Μιχ.
3). Θα προξενήσω τέτοιες συμφορές σ’ αυτόν τον τόπο, ώστε όποιος τ’
ακούει να του έρχεται ζάλη, επειδή με εγκατέλειψαν (Ίερ. 19, 3-4).
Άραγε δε βούιξε ο τόπος από όλα όσα έπαθαν οι Εβραίοι; Άραγε δε
βούιξε ολόκληρος ο κόσμος από τον Παγκόσμιο Πόλεμο; Όσα προέβλεψε ο
προφήτης για τον Παλαιό Ισραήλ επιβεβαιώθηκαν κατά γράμμα. Άραγε θα
επιβεβαιωθούν λιγότερο για το Νέο Ισραήλ, του οποίου ο υποσχόμενος
Μεσσίας είναι ο ίδιος ο Θεός; Θα τούς κάνω να πέσουν από τα ξίφη των
εχθρών τους… τα πτώματά τους θα τα δώσω τροφή στους γόπες και τις ύαινες
(Ίερ. 19, 7). Πράγματι, γιόρτασαν τ’ αρπακτικά του ουρανού και τα θηρία
της γης, όπως προφητεύτηκε, όχι μόνο στον Παλαιό Ισραήλ, αλλά και στο
Νέο, κατά τη διάρκεια των πολλών πολέμων. Ιδιαίτερα γιόρτασαν τ’
αρπακτικά του ουρανού και τα θηρία της γης κατά τη διάρκεια του
προηγούμενου πολέμου στα βουνά των Βαλκανίων και της Ευρώπης.
Στους κάμπους μάχες στο σπίτι πείνα και θανατικό θα καταβροχθίζει:
όποιος είναι στον κάμπο θα σκοτωθεί στη μάχη κι όποιος είναι στο σπίτι
θα υποκύψει από την πείνα και τις αρρώστιες. Όσοι επιζήσουν θα
καταφύγουν στα βουνά (Ίεζ. 7). Δεν είναι άραγε αυτή πιστή απεικόνιση του
επόμενου πολέμου; Εγώ θα τούς τιμωρήσω, οι νέοι θα σκοτωθούν στον
πόλεμο, οι γιοί και οι κόρες τους θα πεθάνουν από την πείνα (‘Ιερ. 11,
22). Σ’ όλες αυτές και σε παρόμοιες απειλές οι Ισραηλίτες απορούσαν,
ποιος λαός θα μπορούσε να τούς συντρίψει, αφού δίπλα τους δεν είχαν δει
κανέναν λαό τόσο ισχυρό. Σ’ αυτές τις απορίες τους απάντησε ο Κύριος
μέσω του προφήτη: θα φέρω ενάντια στον Ισραήλ ένα έθνος από μακριά
αρχαίο και ισχυρό πού δε θα ξέρετε τη γλώσσα του και δε θα
καταλαβαίνεται τί λένε (‘Ιερ. 5, 15).
Αυτός ό λαός ήταν οι Βαβυλώνιοι. Και λέγει ο Κύριος: θα παραδώσω την
πόλη αυτή στα χέρια του βασιλιά της Βαβυλώνας και θα την κάψει (Ίερ. 34,
2). Και πράγματι ήρθε ο βασιλιάς της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορ,
κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ την παρέδωσε στις φλόγες και αιχμαλώτισε το
λαό της. Άραγε δε μπορεί ο Θεός να οδηγήσει τούς Κινέζους στην Ευρώπη;
Κάποτε έπρεπε να ταξιδέψεις για περισσότερο χρόνο από την Βαβυλώνα στήν
Ιερουσαλήμ από ότι σήμερα από το Πεκίνο στη Βιέννη. Φυσικά ο Θεός
τιμώρησε με πολέμους κι άλλους λαούς κι όχι μόνο τους Ισραηλίτες. Κι
αυτό οι άγιοι προφήτες το προφήτευσαν και το είπαν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙA
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/05/25-31.htmlhttps://www.hristospanagia.gr/