«Όμως υπάρχουν και σημάδια πού προμηνύουν το νέο πόλεμο, ανάμεσα στα οποία είναι: η ενδυνάμωση της δυσπιστίας του ενός κράτους έναντι του άλλου, το φυλετικό και εθνικό μίσος, ιδιαίτερα το γενικευμένο σκοτεινό προαίσθημα και η καθολική ταραχή των πνευμάτων και στις πέντε ηπείρους.»

ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ της Ευρώπης και της Αμερικής, στρατηγέ μου, ξεκίνησε ο Βαλκάνιος, ετοιμάζονται πυρετωδώς για το νέο πόλεμο. Ποιος δε το βλέπει αυτό; Ούτε καν για το βοσκό στα βουνά δεν είναι μυστικό, πόσο μάλλον για τούς ανθρώπους που ζουν στις πόλεις, πού παρακολουθούν τά ανθρώπινα έργα. Την κούρσα των εξοπλισμών ακολουθούν κατά πόδας την Ευρώπη και την Αμερική δύο τρεις λαοί της Ασίας, όπως οι Ιάπωνες, οι Τούρκοι και ως ένα σημείο η Περσία και το Αφγανιστάν.

Η μεγάλη Κίνα προς το παρόν ξεκαθαρίζει τούς λογαριασμούς μέ τον εαυτό της και κάνει αιματηρές πολεμικές ασκήσεις πάνω στα παιδιά της προετοιμάζοντάς τα, ακόμα και ασυνείδητα για τη σφαγή των ξένων παιδιών. Όμως εκείνοι πού βάρυναν τη συνείδησή τους μέ την ευθύνη του προηγούμενου Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, θα επιβαρύνουν τον εαυτό τους και μέ την ευθύνη του πολέμου πού βρίσκεται προ των πυλών. Αυτοί είναι λαοί της λευκής φυλής, λαοί αποκαλούμενοι χριστιανικοί. Στην προετοιμασία για το νέο πόλεμο ή τους νέους πολέμους, θα προπορευτούν από τούς άλλους λαούς και φυλές σε παγκόσμιο επίπεδο. Και το ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο πόλεμο μάς το μαρτυρούν:

α. Οι φανερές και κρυφές πολεμικές προετοιμασίες όλων των λαών πού προαναφέραμε.

β. Οι πολεμικές δαπάνες, πού σ’ όλα τά κράτη ξεπερνούν κατά πολύ τά έξοδα για οποιαδήποτε άλλο σκοπό και ξεπερνούν παρασάγγας τις δαπάνες πού έγιναν πριν τον προηγούμενο παγκόσμιο πόλεμο.

γ. Η εντατικότατη δραστηριότητα των αμέτρητων βιομηχανιών όπλων, πυρομαχικών, δηλητηριωδών αερίων, ηλεκτρικών και ηλεκτρομαγνητικών πολεμικών κατασκευών και η αύξηση της παραγωγής προϊόντων σ’ αυτές τις βιομηχανίες.

δ. Ή εντατική κατασκευή πολεμικών πλοίων και άλλων θαλάσσιων πολεμικών μέσων.

ε. Η αύξηση τού μόνιμου προσωπικού συγκριτικά μέ τον προηγούμενο πόλεμο.

στ. Οι εξειδικευμένες επιτροπές επιστημόνων, πού συστάθηκαν από ορισμένες κυβερνήσεις, θέτοντας όλη την εξυπνάδα και ενέργεια τους για να ανακαλύψουν ή να τελειοποιήσουν θανατηφόρα δηλητηριώδη αέρια και άλλα χημικά μέσα για τον πόλεμο στη γη, στο νερό, κάτω από το νερό και στον αέρα.

ζ. Οι μυστικές συμμαχίες και ομαδοποιήσεις επιμέρους κρατών και λαών μέ πολεμικούς σκοπούς.

η. Αρκετά διακλαδωμένη κατασκοπεία, μέ τη βοήθεια της οποίας η μία χώρα γνωρίζει τα πολεμικά σχέδια της άλλης και τις μυστικές επινοήσεις για τον πόλεμο των άλλων λαών.

Αυτά αποτελούν τις αποδείξεις. Όμως υπάρχουν και σημάδια πού προμηνύουν το νέο πόλεμο, ανάμεσα στα οποία είναι: η ενδυνάμωση της δυσπιστίας του ενός κράτους έναντι του άλλου, το φυλετικό και εθνικό μίσος, ιδιαίτερα το γενικευμένο σκοτεινό προαίσθημα και η καθολική ταραχή των πνευμάτων και στις πέντε ηπείρους.

Σ’ αυτά κάποιος μέ καλή θέληση θα μπορούσε να πει: Όλα αυτά έτσι είναι.

Και όλοι μας το βλέπουμε. Όμως όλες αυτές οι πολεμικές προετοιμασίες δεν οδηγούν αναγκαστικά στον πόλεμο. Αφού παράλληλα μέ τις πολεμικές συμβαδίζουν και οι προετοιμασίες για την ειρήνη. (Πέρασαν τριάντα ολόκληρα χρόνια αφότου έγινε η πρώτη προσπάθεια για την μείωση των εξοπλισμών και την παγκόσμια ειρήνη. Μέ πρωτοβουλία τού τσάρου Νικολάου συγκλήθηκε η πρώτη συνδιάσκεψη της Χάγης για την ειρήνη το 1899. Η συνδιάσκεψη αυτή άνοιξε μέ τά παρακάτω λόγια του ευγενούς αυτού τσάρου: «Αναζητούμε τούς πιο αποτελεσματικούς τρόπους να εξασφαλιστεί για όλους τούς λαούς πραγματική και διαρκής ειρήνη και πάνω από όλα να επέλθει το τέλος της διαρκούς ανάπτυξης των σημερινών εξοπλισμών». Οι εκπρόσωποι των λαών υπέγραψαν το πρωτόκολλο της συνδιάσκεψης της Χάγης και επέστρεψαν για να συνεχίσουν τη δουλειά τους: εξοπλισμούς! Ή δεύτερη συνδιάσκεψη της Χάγης για την ειρήνη έγινε το 1907. Πάλι υπογράφηκε το πρωτόκολλο και πάλι συνεχίστηκαν τά ίδια μέ τά προηγούμενα. Μετά τον Παγκόσμιο πόλεμο συστάθηκε ο Σύνδεσμος των λαών και η Διακοινοβουλευτική Ένωση: το πρωτόκολλο υπογράφεται κάθε χρόνο, αλλά η παλιά δουλειά των εξοπλισμών συνεχίζεται μέ όλο και πιο γρήγορο ρυθμό.

Το 1921 συγκλήθηκε στην Ουάσιγκτον η Συνδιάσκεψη για τον περιορισμό των εξοπλισμών. Όλα πήγαν όπως πριν με τη σειρά υπογράφηκαν τα πρωτόκολλα και όλα πήραν τον παλιό δρόμο. Κατόπιν ο πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ συγκάλεσε τη συνδιάσκεψη της Γενεύης μέ τις τρεις ναυτικές υπερδυνάμεις και πάλι για τη μείωση τών εξοπλισμών. Τέλος φθάσαμε στη Συνθήκη του Κέλογκ την οποία υπέγραψε μεγάλος αριθμός κρατών «αποκηρύσσοντας τον πόλεμο ως μέσον εθνικής πολιτικής».

Κι ενώ όλα ειπώθηκαν κι όλα επεγράφησαν, ούτε μία βιομηχανία όπλων δε μείωσε την πολεμική της παραγωγή, κανένα πολεμικό πλοίο δε μετατράπηκε σε εμπορικό και κανένα σύνταγμα δεν παρέμεινε στην εστία του και μάλιστα πουθενά στον κόσμο. Από την πρώτη συνδιάσκεψη της Χάγης μέχρι σήμερα έγιναν αρκετοί πόλεμοι όπως ο Άγγλο- ολλανδικός, ο Ρώσο-ιαπωνικός, οι Βαλκανικοί πόλεμοι, ό παγκόσμιος, ο Έλληνο-τουρκικός πόλεμος και πολλοί άλλοι μικρότεροι πόλεμοι σε ολόκληρη τη γη.

Μετά από αυτή την τριακονταετή εμπειρία πώς ακόμα και ο μεγαλύτερος οπτιμιστής να μη βλέπει μέ θλίψη, πόνο και δυσπιστία όλους τούς λόγους περί αφοπλισμού και ειρήνης;). Βαδίζουν, ναι, αλλά όπως ένα παιδί πίσω από ένα γίγαντα, όπως η βοϊδάμαξα πίσω από το πύρινο άρμα. Προσωποποιώντας τον πόλεμο και την ειρήνη, ο πόλεμος θα έπρεπε να λέει στην ειρήνη: εγώ πρέπει να μειώνομαι και σύ να αυξάνεσαι. Αντίθετα μ’ αυτό φαίνεται να λέει ο πόλεμος στην ειρήνη: κρύψε με, παιδί μου, μέ τις προετοιμασίες σου και τρέξε στούς δρόμους και φώναξε πώς δεν υπάρχω και δε θα υπάρξω! Ακόμα και η προφορική προπαγάνδα περί ειρήνης για πολλούς εξυπηρετεί πολεμικούς σκοπούς. Κι έτσι ακόμα μία φορά και στην εποχή μας επαληθεύεται ο λόγος του προφήτη: και συγκεντρωθήκαμε να ζήσουμε ειρηνική ζωή, κι όμως δεν είδαμε το αγαθό της ειρήνης.

Σήμερα μιλούν τόσο πολύ για την ειρήνη, όχι επειδή υπαρχει ειρήνη, αλλά επειδή η ειρήνη κινδυνεύει. Όπως για την εντιμότητα δε μιλάς πολύ όπου υπάρχει, και για την υγεία όσο την έχεις. Ή άραγε, δε βλέπετε εσείς ως στρατιωτικός, ότι και οι πολλοί πού μιλούν για την ειρήνη τη χρησιμοποιούν ως πολεμική τακτική; και συγκεντρωθήκαμε να ζήσουμε ειρηνική ζωή, κι όμως δεν είδαμε το αγαθό της ειρήνης.

Και πράγματι στρατηγέ, εμείς δεν είχαμε ειρήνη μετά τη λήξη τού Παγκοσμίου Πολέμου. ’Αν κάποιος την είχε ήταν οι Παπούα και οι Βουσμάνοι παρά οι λευκοί άνθρωποι. Στην πραγματικότητα είχαμε ανακωχή και όχι ειρήνη. Είχαμε και έχουμε πυρετώδεις προετοιμασίες για το νέο πόλεμο.

Όπως η πολεμική ανακωχή. Από τότε πού η Γερμανία ζήτησε ανακωχή το 1918 και μέχρι σήμερα στην πραγματικότητα έχουμε ανακωχή. Από τότε μέχρι σήμερα, η κύρια δαπάνη των Κρατών, το κύριο μέλημα των κυβερνήσεων και των στρατηγών και ο μεγάλος φόβος τών λαών έχει σχέση μέ το νέο πόλεμο, όπως κατά την πολεμική ανακωχή.

Από όλα αυτά είναι φανερό το δίδαγμα:

α. Ο παγκόσμιος πόλεμος πού άρχισε το 1914  δεν έχει τελειώσει ακόμα.

β. Από τον παγκόσμιο πόλεμο και μετά ή ιδέα ενός νέου πολέμου ελέγχει καταδυναστευτικά την ψυχολογική διάθεση και την υλική προσπάθεια λαών και κρατών.

γ. Τά δεδομένα περί πολεμικών εξοπλισμών στον κόσμο, επισκιάζουν κάθε έκκληση και αγαθή επιθυμία για την ειρήνη.

δ. Ότι ο κόσμος από οικονομικής πλευράς, δηλαδή από την πλευρά τών δαπανών για πολεμικούς σκοπούς, βρίσκεται ήδη σε κατάσταση πολέμου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΒΙΒΛΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑ.

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2016/06/blog-post_64.html
https://www.hristospanagia.gr/