Επίσκοπος της κατεχόμενης Μόρφου π. Νεόφυτος
Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν θα είμαστε απλώς θαυμαστές προφητών και προφητειών.
Πρέπει να διαχειριστούμε τα πράγματα.
Ούτε να είμαστε φοβισμένοι γύρω από όλα αυτά που τελεσιουργούνται μήπως μας πιάσει κι εμάς καμιά σφαίρα. Μπορεί να μην μας πιάσει σφαίρα να μας πιάσει σεισμός, να μας πιάσει μια πείνα.
Δηλαδή, κάποιες επιπτώσεις θα έχουμε κι εμείς.
Άρα χρειάζεται διαχείριση, εσωτερική διαχείριση.
Όχι να γεμίσουμε τα ψυγεία μας, κάποτε θα αδειάσουν. ..
Υπάρχει κάτι ωραίο στη Δεύτερη προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου που λέει:
έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι.
Έξω γίνονται μάχες, μέσα μου γίνονται φόβοι.
Ανθρώπινο είναι, φυσικό είναι, αλλά ο άλλος Απόστολος ο Ιωάννης ο Θεολόγος λέει: η τελεία αγάπη έξω βάζει το φόβο.
Άρα το πρόβλημά μας είναι η τελεία αγάπη.
Η τελεία αγάπη δεν έρχεται με συναισθηματικούλες και με love story.
Τελεία αγάπη είναι δια της μετανοίας και τελεία αγάπη είναι ο Χριστός, ο μόνος που αυτοπροσδιορίστηκε ότι εγώ ειμί η Αγάπη.
Άρα μέσα έτσι απ’ όλη αυτήν την διαδικασία και της μετάνοιας, όπως με εδίδαξαν και προσπαθώ να τη ζήσω κάπως ανεπίδεκτος μαθήσεως θα έλεγα, αλλά και η μελέτη των γεγονότων και τον παρελθόντων και των παρόντων και των μελλόντων, μου βγάζει σαν τελικό συμπέρασμα πατέρες μου και αδελφοί ότι εμείς οι Ορθόδοξοι.
Και ιδιαιτέρως οι Ορθόδοξοι της Κύπρου και της Ελλάδος, έχουμε μια προστασία, θα έχουμε μια προστασία σ’ αυτά τα γεγονότα από την Παναγία για έναν λόγο:
γιατί θα κληθούμε, όταν τελειώσει ο πόλεμος που ήδη ξεκίνησε και ο κόσμος ο υπόλοιπος θα έρθει σε επίγνωση και συντριβή όσοι ζήσουν, να κηρύξουμε Ορθοδοξία.
Άρα φροντίστε να είστε καλά κατοχυρωμένοι στο Ορθόδοξό σας φρόνημα.
Είναι πολύ σημαντικό. Αύριο θα σας ρωτούν οι Τουρκοκύπριοι. Πες μου για την Παναγία.
Πες μου πως να συγχωρώ.
Πες μου πως να προσεύχομαι.
Άρα εμείς μια μικρή εμπειρία πρέπει να την έχουμε. Και της προσευχής και της μετάνοιας και της Παναγίας.
Μου λέει ένας Τουρκοκύπριος, φιλόλογος παρακαλώ ελληνιστής, μου λέει, επισκοπέ μου την επόμενη φορά που θα έρθεις φέρε μου μιαν εικόνα της Μεϊρέμ, της Παναγίας. Του παίρνω εικόνα της Παναγίας.
Μου λέει, αχ δεν σου είπα να μου φέρεις και ένα εφηρμοσμένο Ευαγγέλιο.
Του λέω, ρε Σαβάχ τι σημαίνει εφηρμοσμένο Ευαγγέλιο;
Ξέρω εφηρμοσμένα μαθηματικά αλλά εφηρμοσμένο Ευαγγέλιο δεν ξανάκουσα.
Μου λέει, όταν ένας Χριστιανός πάρει στα σοβαρά την πίστη του Ευαγγελίου και το εφαρμόσει, πως λέγεται αυτός ο άνθρωπος; Του λέω, αυτός λέγεται Άγιος.
Α, θέλω, μου λέει, τη ζωή ενός Αγίου να μου φέρεις.
Ήθελε έναν βίο Αγίου, δεν του έφτανε η εικόνα μόνο ήθελε και έναν βίο.
Και του πήρα τον βίο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη που έζησε στην Τουρκία ό άνθρωπος, επίτηδες του επήγα αυτόν, και του πήγα και ένα από τα βιβλία για τον Άγιο Παΐσιο, και του λέω διάβασέ τα αυτά και ξαναμιλούμε.
Άρα εμείς πρέπει τη ζωή της μετάνοιας σιγά-σιγά να την πάρουμε στα σοβαρά.
Να κρατήσουμε τρία τινά.
Την Ορθόδοξή μας πίστη ανόθευτον, γιατί θα μας τη ζητήσει και ο Θεός και πολλοί άνθρωποι άλλων θρησκειών, άλλων εθνών, άρα πρέπει κάτι να έχουμε για να δώσουμε.
Το δεύτερον να έχουμε επιμελημένη μετάνοια, άλλη φορά ευχαρίστως να μιλήσουμε για την επιμελημένη μετάνοια.
Και το τρίτο να έχουμε τακτική Θεία Κοινωνία γιατί πρέπει να καθαριζόμαστε συνεχώς από τα όποια πάθη και λάθη εις άφεσίν αμαρτιών και γιατί η προοπτική μας δεν είναι να καλοπεράσουμε σ’ αυτήν την ζωή αλλά να έχουμε αιώνια ζωή.
Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν θα είμαστε απλώς θαυμαστές προφητών και προφητειών.
Πρέπει να διαχειριστούμε τα πράγματα.
Ούτε να είμαστε φοβισμένοι γύρω από όλα αυτά που τελεσιουργούνται μήπως μας πιάσει κι εμάς καμιά σφαίρα. Μπορεί να μην μας πιάσει σφαίρα να μας πιάσει σεισμός, να μας πιάσει μια πείνα.
Δηλαδή, κάποιες επιπτώσεις θα έχουμε κι εμείς.
Άρα χρειάζεται διαχείριση, εσωτερική διαχείριση.
Όχι να γεμίσουμε τα ψυγεία μας, κάποτε θα αδειάσουν. ..
Υπάρχει κάτι ωραίο στη Δεύτερη προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου που λέει:
έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι.
Έξω γίνονται μάχες, μέσα μου γίνονται φόβοι.
Ανθρώπινο είναι, φυσικό είναι, αλλά ο άλλος Απόστολος ο Ιωάννης ο Θεολόγος λέει: η τελεία αγάπη έξω βάζει το φόβο.
Άρα το πρόβλημά μας είναι η τελεία αγάπη.
Η τελεία αγάπη δεν έρχεται με συναισθηματικούλες και με love story.
Τελεία αγάπη είναι δια της μετανοίας και τελεία αγάπη είναι ο Χριστός, ο μόνος που αυτοπροσδιορίστηκε ότι εγώ ειμί η Αγάπη.
Άρα μέσα έτσι απ’ όλη αυτήν την διαδικασία και της μετάνοιας, όπως με εδίδαξαν και προσπαθώ να τη ζήσω κάπως ανεπίδεκτος μαθήσεως θα έλεγα, αλλά και η μελέτη των γεγονότων και τον παρελθόντων και των παρόντων και των μελλόντων, μου βγάζει σαν τελικό συμπέρασμα πατέρες μου και αδελφοί ότι εμείς οι Ορθόδοξοι.
Και ιδιαιτέρως οι Ορθόδοξοι της Κύπρου και της Ελλάδος, έχουμε μια προστασία, θα έχουμε μια προστασία σ’ αυτά τα γεγονότα από την Παναγία για έναν λόγο:
γιατί θα κληθούμε, όταν τελειώσει ο πόλεμος που ήδη ξεκίνησε και ο κόσμος ο υπόλοιπος θα έρθει σε επίγνωση και συντριβή όσοι ζήσουν, να κηρύξουμε Ορθοδοξία.
Άρα φροντίστε να είστε καλά κατοχυρωμένοι στο Ορθόδοξό σας φρόνημα.
Είναι πολύ σημαντικό. Αύριο θα σας ρωτούν οι Τουρκοκύπριοι. Πες μου για την Παναγία.
Πες μου πως να συγχωρώ.
Πες μου πως να προσεύχομαι.
Άρα εμείς μια μικρή εμπειρία πρέπει να την έχουμε. Και της προσευχής και της μετάνοιας και της Παναγίας.
Μου λέει ένας Τουρκοκύπριος, φιλόλογος παρακαλώ ελληνιστής, μου λέει, επισκοπέ μου την επόμενη φορά που θα έρθεις φέρε μου μιαν εικόνα της Μεϊρέμ, της Παναγίας. Του παίρνω εικόνα της Παναγίας.
Μου λέει, αχ δεν σου είπα να μου φέρεις και ένα εφηρμοσμένο Ευαγγέλιο.
Του λέω, ρε Σαβάχ τι σημαίνει εφηρμοσμένο Ευαγγέλιο;
Ξέρω εφηρμοσμένα μαθηματικά αλλά εφηρμοσμένο Ευαγγέλιο δεν ξανάκουσα.
Μου λέει, όταν ένας Χριστιανός πάρει στα σοβαρά την πίστη του Ευαγγελίου και το εφαρμόσει, πως λέγεται αυτός ο άνθρωπος; Του λέω, αυτός λέγεται Άγιος.
Α, θέλω, μου λέει, τη ζωή ενός Αγίου να μου φέρεις.
Ήθελε έναν βίο Αγίου, δεν του έφτανε η εικόνα μόνο ήθελε και έναν βίο.
Και του πήρα τον βίο του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη που έζησε στην Τουρκία ό άνθρωπος, επίτηδες του επήγα αυτόν, και του πήγα και ένα από τα βιβλία για τον Άγιο Παΐσιο, και του λέω διάβασέ τα αυτά και ξαναμιλούμε.
Άρα εμείς πρέπει τη ζωή της μετάνοιας σιγά-σιγά να την πάρουμε στα σοβαρά.
Να κρατήσουμε τρία τινά.
Την Ορθόδοξή μας πίστη ανόθευτον, γιατί θα μας τη ζητήσει και ο Θεός και πολλοί άνθρωποι άλλων θρησκειών, άλλων εθνών, άρα πρέπει κάτι να έχουμε για να δώσουμε.
Το δεύτερον να έχουμε επιμελημένη μετάνοια, άλλη φορά ευχαρίστως να μιλήσουμε για την επιμελημένη μετάνοια.
Και το τρίτο να έχουμε τακτική Θεία Κοινωνία γιατί πρέπει να καθαριζόμαστε συνεχώς από τα όποια πάθη και λάθη εις άφεσίν αμαρτιών και γιατί η προοπτική μας δεν είναι να καλοπεράσουμε σ’ αυτήν την ζωή αλλά να έχουμε αιώνια ζωή.