Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου
Μερικοί το Σώμα του Κυρίου το παίρνουν χωρίς φόβο Θεού. Και το τρώνε. Αλλά δεν χορταίνουν. Γιατί, όσο το μυστήριο αυτό το παίρνουν μόνο με το στόμα, ποτέ δεν θα γεμίζουν με την χάρη του. Θα μένουν από την πλευρά αυτή, πεινασμένοι. Επειδή, και πρίν προσέλθουν, αισθάνονταν χορτάτοι.
Η θεία κοινωνία που παίρνουν, όσοι εξακολουθούν να αγαπάνε τις αμαρτίες τους, δεν τους προσφέρει καρπό σωτηρίας.
Μέ την Θεία Κοινωνία δεν χορταίνουν, παρά μόνο εκείνοι που «πεινούν» γι’αυτήν. Οι πεινασμένοι. Εκείνοι, που από τις κακές τους συνήθειες, κατάλαβαν ότι η αμαρτία είναι φτώχεια και πείνα. Εκείνοι παίρνουν από τα θεία μυστήρια την πλήρη ενέργεια και χάρη και αποτελεσματικότητά τους.
Από τον κανόνα αυτόν δεν εξαιρούνται ούτε οι λεγόμενοι εκλεκτοί. Γιατί και αυτοί (οι λεγόμενοι εκλεκτοί) δεν είναι δυνατό να είναι χωρίς αμαρτία· αφού ασφαλώς και αυτοί κάτι το εφάμαρτο θα πράξουν, αν δεν βιάζουν καθημερινά τον εαυτό τους να αποφεύγουν ακόμη και εκείνα τα μικρά αμαρτήματα, από τα οποία το ευόλισθο της ανθρωπίνης φύσεως δεν θα πάψει ποτέ να μολύνεται.
Όταν ο άνθρωπος δεν φροντίζει κάθε ημέρα να υπερνικάει τις ατέλειές του, όσο και αν φαντάζεται ότι τα αμαρτήματα που κάνει δεν είναι και τόσο βαρειά, λίγο-λίγο η ψυχή του γεμίζει αμαρτίες.. Και τότε ο άνθρωπος χάνει τον καρπό της εσωτερικής εκείνης κατάστασης, που λέγεται πνευματικός πλούτος, επειδή μας γεμίζει πνευματική χαρά.
Τί σημαίνει αυτό τό: «πρώτα πρέπει ο άνθρωπος να εξετάζει τον εαυτό του»; Τι άλλο, αν όχι ότι ο καθένας μας στην Τράπεζα του Κυρίου μπορεί να προσέλθει, μόνο αφού πρώτα διορθωθή και καθαρισθή;
Καί για να το ακούσουν οι «χορτασμένοι», προσθέτει: «Γιατί, όποιος εσθίει ή πίνει, χωρίς να το βιώνει έντονα ότι αυτό είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, εσθίει και πίνει "κρίμα" και παίρνει επάνω του "κρίμα"» (Α΄ Κορ. 11,29).
Μερικοί το Σώμα του Κυρίου το παίρνουν χωρίς φόβο Θεού. Και το τρώνε. Αλλά δεν χορταίνουν. Γιατί, όσο το μυστήριο αυτό το παίρνουν μόνο με το στόμα, ποτέ δεν θα γεμίζουν με την χάρη του. Θα μένουν από την πλευρά αυτή, πεινασμένοι. Επειδή, και πρίν προσέλθουν, αισθάνονταν χορτάτοι.
Η θεία κοινωνία που παίρνουν, όσοι εξακολουθούν να αγαπάνε τις αμαρτίες τους, δεν τους προσφέρει καρπό σωτηρίας.
Μέ την Θεία Κοινωνία δεν χορταίνουν, παρά μόνο εκείνοι που «πεινούν» γι’αυτήν. Οι πεινασμένοι. Εκείνοι, που από τις κακές τους συνήθειες, κατάλαβαν ότι η αμαρτία είναι φτώχεια και πείνα. Εκείνοι παίρνουν από τα θεία μυστήρια την πλήρη ενέργεια και χάρη και αποτελεσματικότητά τους.
Από τον κανόνα αυτόν δεν εξαιρούνται ούτε οι λεγόμενοι εκλεκτοί. Γιατί και αυτοί (οι λεγόμενοι εκλεκτοί) δεν είναι δυνατό να είναι χωρίς αμαρτία· αφού ασφαλώς και αυτοί κάτι το εφάμαρτο θα πράξουν, αν δεν βιάζουν καθημερινά τον εαυτό τους να αποφεύγουν ακόμη και εκείνα τα μικρά αμαρτήματα, από τα οποία το ευόλισθο της ανθρωπίνης φύσεως δεν θα πάψει ποτέ να μολύνεται.
Όταν ο άνθρωπος δεν φροντίζει κάθε ημέρα να υπερνικάει τις ατέλειές του, όσο και αν φαντάζεται ότι τα αμαρτήματα που κάνει δεν είναι και τόσο βαρειά, λίγο-λίγο η ψυχή του γεμίζει αμαρτίες.. Και τότε ο άνθρωπος χάνει τον καρπό της εσωτερικής εκείνης κατάστασης, που λέγεται πνευματικός πλούτος, επειδή μας γεμίζει πνευματική χαρά.
* * *
Ο απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει, ότι
τις αμαρτίες αυτές πρέπει να τις αποφεύγωμε. Μας λέγει: «Ο καθένας έχει
χρέος, πρώτα να εξετάζει τον εαυτό του, και μετά να εσθίει από αυτόν τον
Άρτο και να πίνει από αυτό το Ποτήριο» (Α΄ Κορ. 11,28).Τί σημαίνει αυτό τό: «πρώτα πρέπει ο άνθρωπος να εξετάζει τον εαυτό του»; Τι άλλο, αν όχι ότι ο καθένας μας στην Τράπεζα του Κυρίου μπορεί να προσέλθει, μόνο αφού πρώτα διορθωθή και καθαρισθή;
Καί για να το ακούσουν οι «χορτασμένοι», προσθέτει: «Γιατί, όποιος εσθίει ή πίνει, χωρίς να το βιώνει έντονα ότι αυτό είναι το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου, εσθίει και πίνει "κρίμα" και παίρνει επάνω του "κρίμα"» (Α΄ Κορ. 11,29).
* * *
Κάθε ημέρα αμαρτάνομε; Κάθε ημέρα ας άνατρέχωμε στα δάκρυα της
μετανοίας, που είναι το μόνο φάρμακο, που μας κάνει άξιους να
απομακρύνομε από την ψυχή μας, αυτά που της φορτώνει η αμαρτία.