Ύμνοι και Ποιήματα. Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς
Όλες οι μάνες φόνισσες κατήντησαν, Θεέ μου,
Με τις εκτρώσεις τις φρικτές που κάνουνε, Χριστέ μου.
Που χωρίς λύπησι, σκληρά, τα σπλάχνα τους σκοτώνουν
Και με τα χέρια των γιατρών τα σφάζουν και τα λιώνουν.
Θέλοντας να απαλλαγούν απ’ τα παιδιά, τα σφάζουν
Κι’ εγκληματούν εις τον Θεόν και την ψυχή κολάζουν.
Μάνες, δεν σκέπτεσθε ποτέ το φοβερό σας κρίμα,
Και χωρίς φόβο στέλνετε, αθώους εις το μνήμα;
Μάν’, οι ψυχές μας σας μιλούν βαθειά από τον Άδη,
Που μας εστείλατ’ άσπλαχνα, στο φοβερό σκοτάδι.
Για να σας πουν’ περίλυπα: «Μάνα, γιατί με σφάζεις,
Γιατί στους βόθρους με πετάς; Θεό δε λογαριάζεις;
Εσύ δε με συνέλαβες στα σπλάχνα σου, μητέρα;
Γιατί δεν μ’ άφησες να δω το φως και την ημέρα;
Γιατί επλήρωσες γιατρούς, φονιάδες, σατανάδες,
Π’ επάτησαν τον όρκο τους, για βρωμερούς παράδες;
Γιατί δεν μ’ επερίμενες να βγω, να σου γελάσω,
Και με τα δυο χεράκια μου να σε σφικταγκαλιάσω;
Το έγκλημα σ’ είναι φρικτό, ασσύγνωστο, μεγάλο,
Που σαν αυτό πιο φοβερό στον κόσμο δεν ειν’ άλλο.
Γιατροί και μάνες φόνισσες στην κόλασι θα πάτε
Και θα παιδεύεστε φρικτά, έτσι που μας πετάτε».
Γι’ αυτό πια σταματήσετε τις φοβερές εκτρώσεις,
Πριν απ’ τον κόσμο φύγετε και έχετ’ επιπτώσεις…
Μάνες, μετανοήστε, δάκρυα μαύρα χύσετε,
Πριν φύγετε από την ζωή κι αιώνια θρηνήσετε.
… Ή Κόλασ’ είναι φοβερή για σας τους παιδοκτόνους,
Και δύσκολ’ η μετάνοια, για τους φρικτούς σας φόνους.
Ώ Κύριε του ουρανού, που τα παιδιά βλογούσες,
Όταν και Συ, ως άνθρωπος, στη γη περιπατούσες
Βοήθα τις μητέρες μας, πλέον να ανανήψουν
Και το κακό που κάνουνε γοργά να εξαλείψουν.
Να δούμε πάλι τα παιδιά να μας χαμογελούνε,
Και σαν μελωδικά πουλιά, γλυκά να κελαηδούνε.
28-8-1996
Σημείωση
Αντί Προλόγου
Τα ποιήματα ταύτα και οι ύμνοι εγράφησαν όχι διά να χαρίσουν εις τόν γράψαντα τόν τίτλον τού ποιητού,
αφού ουδέποτε διενοήθη να ιππεύσει τόν Πήγασον, αλλά γνωρίζοντας ότι ο στίχος αναγινώσκεται και αφομοιούται
ευκολότερον του πεζού έγραψε ταύτα προς οφέλειαν τινών.
Όθεν ζητώ την επιείκειαν πάντων.
Εάν δε ωφεληθή τις εξ αυτών, ας προσευχηθή διά τόν γράψαντα, ίνα τύχη της επιεικείας του Θεού.
Ο πονήσας
Αρχιμ. Μάξιμος Καραβάς
Ιερά Μονή Αγίας Παρασκευής Μηλοχωρίου