Αγίου Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου,
«Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη,
είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός
είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας
αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού.
Από κει πηγάζει η χαρά..
Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν
θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου
υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους
αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα
ζώα, με όλους, με όλα.
Όπου υπάρχει η αγάπη
στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος,
γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε
κατήφεια, ούτε κόλαση.
Ο έρωτας προς τον Χριστό είναι κάτι
άλλο. Δεν έχει τέλος, δεν έχει χορτασμό. Δίνει ζωή, δίνει σθένος, δίνει
υγεία, δίνει, δίνει, δίνει… Κι όσο δίνει, τόσο πιο πολύ ο άνθρωπος θέλει
να ερωτεύεται.
Ενώ ο ανθρώπινος έρωτας μπορεί να
φθείρει τον άνθρωπο, να τον τρελάνει. Όταν αγαπήσομε τον Χριστό, όλες οι
άλλες αγάπες υποχωρούν. Οι άλλες αγάπες έχουν κορεσμό. Η αγάπη του
Χριστού δεν έχει κορεσμό. Η σαρκική αγάπη έχει κορεσμό. Μετά μπορεί ν’
αρχίσει η ζήλεια, η γκρίνια, μέχρι και ο φόνος. Μπορεί να μεταβληθεί σε
μίσος. Η εν Χριστώ αγάπη δεν αλλοιώνεται. Η κοσμική αγάπη λίγο
διατηρείται και σιγά-σιγά σβήνει, ενώ η θεία αγάπη ολοένα μεγαλώνει και
βαθαίνει.
Κάθε άλλος έρωτας μπορεί να φέρει τον
άνθρωπο σ’ απελπισία. Ο θείος έρως, όμως, μας ανεβάζει στη σφαίρα του
Θεού, μας χαρίζει γαλήνη, χαρά, πληρότητα. Οι άλλες ηδονές κουράζουν,
ενώ αυτή διαρκώς δεν χορταίνεται. Είναι μία ηδονή ακόρεστος, που δεν τη
βαριέται κανείς ποτέ.»
Πηγή