π. Σπυρίδων Σκουτής
Να βγαίνει το Άγιο Ποτήριο λέγοντας ο Ιερέας «Μετά φόβου Θεού
πίστεως και αγάπης προσέλθετε» και να μην πιστεύουμε ότι είναι μέσα στο
Άγιο Ποτήριο το Σώμα και το Αίμα του Χριστού αλλά «κάτι» για να πάει καλά η χρονιά καλά και να κοινωνήσουμε για το καλό.
Τις τελευταίες μέρες καθημερινά με συναντάει κόσμος στα μαγαζιά και
στον δρόμο λέγοντας: «Τι ώρα θα βγάλεις τη Θεία Κοινωνία ανήμερα της
Παναγίας;», «Πάτερ μου τρεις μέρες τρώω άλαδο γι’ αυτό θα Κοινωνήσω».
«Πάτερ δεν έχω φάει κρέας δέκα μέρες και θα έρθω να μεταλάβω, έχω
προετοιμαστεί», «Πάτερ, λέω να έρθω να Κοινωνήσω αύριο, έτσι μου ’ρθε,
τι λες;». Για εξομολόγηση, μετάνοια και πνευματική συστολή ούτε λόγος.
Το ότι έφαγες χόρτα άλαδα μια βδομάδα αλλά έχεις φάει δέκα ανθρώπους με
τη γλώσσα και τους λογισμούς σου δεν το εξετάζουμε... Έτσι βλέπουμε
ανθρώπους να κοινωνούν και να είναι και «της Εκκλησίας άνθρωποι» αλλά
για κάποιο λόγο κάθε χρόνο γίνονται χειρότεροι, γιατί άραγε;… Γιατί
νιώθουν αξιότητα και αυτοδικαίωση όταν πάνε στο Άγιο Ποτήριο αλλά όχι
μετάνοια και αυτό μπορεί να γίνει αίτιο δαιμονισμού του ανθρώπου «ἄνθραξ
γάρ ἐστι τούς ἀναξίους φλέγων».
Το ότι απλά νηστέψαμε δεν σημαίνει ότι μπορούμε να μεταλάβουμε. Η
νηστεία είναι ένα μέσο πνευματικού αγώνα και όχι ο σκοπός. Ο
πνευματικός - εξομολόγος θα κρίνει αν θα μπορούμε αν ενωθούμε με τον
Χριστό, με την προϋπόθεση ότι έχουμε μετάνοια και κοινωνεί η ίδια μας η
ζωή καθημερινά με τον Χριστό και τους ανθρώπους.
Η Θεία Κοινωνία δεν είναι έθιμο, όπως η γιορτή του μελιού, του
κρασιού και του αγρότη. Η Θεία Κοινωνία είναι το Σώμα και το Αίμα του
Κυρίου. Για να ενωθούμε μαζί Του χρειάζονται πνευματικές προϋποθέσεις
που δεν μπορούμε να τις κρίνουμε εμείς αλλά ο πνευματικός πατήρ που μας
παρακολουθεί και στου οποίου το πετραχήλι έχουμε εναποθέσει τη ζωή μας.
Αντιμετωπίζουμε το Άγιο Ποτήριο όχι σαν να είναι μέσα ο Χριστός, αλλά
σαν να είναι ψωμί και κρασί το οποίο πρέπει να λάβουμε για να μας πάει
καλά η χρονιά και να μας έχει ο Θεός καλά, μην πάθουμε κάτι και
αρρωστήσουμε. Νομίζουμε ότι η Θεία Μετάληψη θα μας προσφέρει κάποια
επίγεια υλική ευλογία σε εμάς ή στα παιδιά μας. Πόση πλάνη Θεέ μου…
Βλέπουμε συχνά γονείς να έχουν απαίτηση να κοινωνήσουν πρώτα τα
παιδιά τους γιατί σιχαίνονται!!! αν πάει άλλος πρώτος. Άλλες φορές
βλέπουμε να απομακρύνουν τα παιδιά από τη Θεία Κοινωνία αν δούνε ότι
κοινώνησε προηγουμένως κάποια ηλικιωμένη κυρία. Μιλάμε για βλασφημία
απίστευτου μεγέθους….
Αν νομίζουμε ότι Κοινωνώντας τρεις φορές τον χρόνο με λίγη νηστεία θα
πάμε στον παράδεισο ή θα έχουμε ευλογίες του Θεού για να κερδίσουμε
κανένα λαχείο, τότε ζούμε σε πλάνη. Αν ήταν τόσο απλά και ωραία τα
πράγματα δεν θα είχαμε ασκητές, στυλίτες ανθρώπους που έδωσαν αίμα για
να λάβουν Άγιο Πνεύμα με άσκηση και κόπους. Εμείς νομίζουμε ότι επειδή
θα πάμε με την κολόνια, το κουστουμάκι και το ταγεράκι στον Ναό έχοντας
φάει ραδίκια άλαδα το βράδυ, θα δούμε το Άκτιστο Φως. Πολλές φορές
αντιμετωπίζουμε με περισσότερη σοβαρότητα κοινωνικά γεγονότα από το Άγιο
Ποτήριο. Για αυτό και σύμφωνα με τη λατρευτική τάξη της Εκκλησίας, όταν
ο Ιερέας κοινωνεί τον κόσμο, πρέπει να είμαστε όρθιοι και σιωπηλοί, σε
αντίθεση με αυτό που συμβαίνει συνήθως, δηλαδή ότι εκείνη την ώρα
πολλοί βρίσκουν ευκαιρία για λίγο κουτσομπολιό.
Τι είναι η Θεία Κοινωνία ;… Χαρακτηριστική η ευχή του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως:
Εὐχὴ Ι´ (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)
Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ ὅτι σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ
Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὦν πρῶτὸς εἰμι
ἐγώ. Ἔτι πιστεύω ὅτι τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου καὶ τοῦτο
αὐτό ἐστι τὸ τίμιον Αἷμά σου. Δέομαι οὖν σου· Ἐλέησόν με καὶ συγχώρησὸν
μοι τὰ παραπτώματά μου, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν λόγῳ, τὰ ἐν
ἔργῳ, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ· καὶ ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μετασχεῖν τῶν
ἀχράντων σου μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ἀμήν.
Αυτό είναι το θεμελίωμα των πάντων , αυτή είναι η πίστη μας. Αυτή είναι η αλήθεια.-
Φώτισε μας Παναγίας μου , το έχουμε τόσο ανάγκη…