Στις 11 Μαΐου 1947 οι κομμουνιστοσυμμορίτες του Καπετάν Γιώτη (Χαρίλαος Φλωράκης) συνέλαβαν τον ιερέα και πολλούς κατοίκους του χωριού Ελατόβρυσης Ναυπακτίας και τους οδήγησαν όλους στο δάσος των Κρυονεριών στη θέση «Λάλκα» όπου εκεί άρχισε το μαρτύριο για πολλούς κατοίκους οι οποίοι ήταν χαρακτηρισμένοι από τους κομμουνιστές ως ΄΄αντιδραστικοί΄, καθώς αρνούνταν να ασπαστούν τις ιδέες του ΚΚΕ και να ενταχθούν στον ΄΄ΔΣΕ΄΄.
Μέγας ‘’εχθρός’’ όμως ήταν ο ιερέας Αθανάσιος Πιάς ο οποίος κύρηττε πως δεν πρέπει να πολεμούν Έλληνες τους Έλληνες, και πως η Ελλάδα ανήκει σε όσους ασπάζονται την Ελληνική σημαία και την ορθοδοξία.
Αυτόν τον ιερέα τον έδεσαν σ’ ένα έλατο και ο δήμιος του καπετάν Γιώτη άρχισε να τον λογχίζει τον ιερέα αργά-αργά πρώτα στην αριστερή ωμοπλάτη, ύστερα στη δεξιά, και μετά στην κοιλιά αργά και βασανιστικά μπροστά σε όλους τους κατοίκους του χωριού προς παραδειγματισμό.
Ο τελευταίος λογχισμός ήταν στο κεφάλι του ιερέα με αργές κινήσεις για να μην επέλθει άμεσα ο θάνατος. Ο ιερέας βρέθηκε από την πρεσβυτέρα μετά από πολυήμερες έρευνες της ίδιας κάτω από κλαδιά και πέτρες όπου οι δήμιοι του καπετάν Γιώτη κατά εντολή του ιδίου τον είχαν πετάξει μ’ ένα σχοινί στο λαιμό μέσα σε ένα πρόχειρο χαντάκι.