Στην υμνολογία της Εκκλησίας μας συγκαταλέγεται ένας περίφημος ύμνος
που λέγει:
«Τι σε καλέσωμεν, ω Κεχαριτωμένη; Ουρανόν; ότι ανέτειλας τον
ήλιον της Δικαιοσύνης. Παράδεισον; ότι εβλάστησας το άνθος της
αφθαρσίας. Παρθένον; Ότι έμεινας άφθορος. Αγνήν Μητέρα; Ότι έσχες σαις
αγίαις αγκάλαις Υιόν τον πάντων Θεόν…».
«Η Παναγία μας, όπως γράφει ο Αγ. Νικόδημος ο Αγιορείτης, είναι η μητέρα
της ελεημοσύνης και δια μέσου των χειρών αυτής περνούν όλαι αι χάριτες
του Θεού, τόσον εν τω ουρανώ, όσον και εν τη γη, τόσον εις τους
αγγέλους, όσον και εις τους ανθρώπους• αυτή μόνη γαρ μεθόριον γενομένη
αναμεταξύ του Θεού και των κτισμάτων, λαμβάνει από την τρισήλιον
Θεαρχίαν όλας τας υπερφυσικάς δωρεάς και χαρίσματα και τα μεταδίδει ως
φιλανθρωποτάτη βασίλισσα εις όλας τας τάξεις των αγγέλων και των
ανθρώπων, κατά την αναλογίαν της αγάπης όπου έχουν, ώστε αυτή μόνη είναι
και ο ταμιούχος εν τ’ αυτώ και ο χορηγός του πλούτου της θεότητος.
Αγία Σκέπη
Προστάτις όλων των Χριστιανών
Προστάτις όλων των Χριστιανών
Ο Όσιος πατήρ ημών Ανδρέας ο δια Χριστόν σαλός, μια Κυριακή, πρώτη
Οκτωβρίου, παρακολουθούσε ολονύκτια θεία Λειτουργία μαζί με τον μαθητή
του Επιφάνιο στον περίλαμπρο Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου των Βλαχερνών.
Στις τέσσερις η ώρα την νύκτα ο Όσιος σήκωσε τους οφθαλμούς του προς τον
ουρανό και είδε την ουράνιο Άνασσα, την Σκέπην όλου του κόσμου, την
Υπεραγία, Παρθένο και Θεοτόκο να στέκεται στον αέρα και να προσεύχεται.
Έλαμπε όπως ο ήλιος και σκέπαζε τον λαό με το Τίμιο αυτής Μαφόριο. Όταν
την είδε ο Όσιος Ανδρέας, λέγει στον μαθητή του. «Βλέπεις αδελφέ, την
Βασίλισσα και Κυρία όλων να προσεύχεται υπέρ παντός του κόσμου;» Και
εκείνος απάντησε: «Ναι, βλέπω, Πάτερ Άγιε, και εγώ, δια των αγίων σου
ευχών την Κυρία Θεοτόκο και θαυμάζω». Συνέχισε την προσευχή της αρκετά η
Θεοτόκος, κατόπιν σηκώθηκε και μπήκε στο Άγιο Βήμα, όπου ήταν η αγία
Σορός η περιέχουσα το ιερό της Μαφόριο. Εκεί το πήρε, βγήκε, στάθηκε
μπροστά στις βασιλικές θύρες του βήματος και το έβαλε επί της
Παναχράντου αυτής κεφαλής. Κατόπιν το τύλιξε με ωραία σεμνότητα, έπειτα
αφού το κράτησε με τα άχραντα χέρια της, το οποίον ήταν μέγα και
φοβερόν, το άπλωσε επάνω στον παρευρισκόμενο λαό και σκέπασε εκεί όλους
τους χριστιανούς. Το έβλεπαν αυτό οι μακάριοι για αρκετή ώρα έτσι
απλωμένο, και ακτινοβολούσε λάμψη αστραποειδή σαν κεχριμπάρι που
άστραπτε. Όσο η Θεοτόκος άρχισε να ανεβαίνη στους ουρανούς χανόταν λίγο
λίγο και η θεία αυτής Σκέπη, και πλέον δεν φαινόταν, παρέμεινε όπως η
Χάρις της, δια του ιερού Μαφορίου, το οποίον εφυλάττετο στον Ι. Ναό
αυτόν των Βλαχερνών, η οποία χάρις σκέπαζε όλους τους πιστούς.
• Η Παναγία μας, η σκέπη της Πατρίδος μας, η σκέπη όλων μας• ποιός δεν
καταφεύγει στην Παναγία μας. Αυτή είναι η ευεργέτις κάθε ενός προσωπικά.
Αυτή είναι η ευεργέτις της Πατρίδος μας.
Παναγία μου! έλεγε ο Ηράκλειος όταν πολεμούσε εναντίον των Περσών και ελευθέρωνε τον Τίμιο Σταυρό.
«Παναγία μου, βοήθα την Ελλάδα μας και τούτη τη φορά», παρακαλούσε ο
Κολοκοτρώνης στον κίνδυνο του Δράμαλη, όταν εγκαταλείφθηκε μόνος του.
Παναγία μου! παρακαλούσε και ο Κανάρης, όταν κρατούσε το δαυλί στο χέρι, για να κάψη την ναυαρχίδα των αλλοπίστων.
Πόσες φορές μας είπαν οι γονείς μας και οι παπούδες για την παρουσία της και την βοήθειά της στον πόλεμο του 1940.
Πόσοι δεν την είδαν με τα ίδια τους τα μάτια, Έλληνες και εχθροί. Να
αναφέρουμε ένα περιστατικό, όπως το παρουσίασαν οι εφημερίδες της εποχής
εκείνης.
«Προ δεκαπέντε ημερών περίπου ένα τμήμα του στρατού μας συνέλαβε στο
βόρειο Μέτωπο μερικούς Ιταλούς σκιέρ, που ωδηγήθησαν αμέσως προς
ανάκρισιν. Φυσικά η ανάκρισις εγένετο με διερμηνέα.
– Γιατί δεν στέκεστε να πολεμήσετε, αλλά παραδίδεσθε αμέσως; Ηρώτησεν ο
ανακρίνων αξιωματικός ένα από τους αλπινιστάς αιχμαλώτους.
– Επειδή ξέρομε ότι δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.
– Πως το συμπεραίνετε αυτό;
– Μα εσείς έχετε και τις γυναίκες που πολεμούν κοντά σας…
– Αυτό, παρετήρησεν ο αξιωματικός, έγινε μια φορά… στα χωριά της Πίνδου!
– Ποιά Πίνδο, εφώναξε ο αλπινιστής. Εμείς είδαμε και προχθές ακόμα,
επικεφαλής ενός λόχου σας, μια γυναίκα που τραβούσε μπροστά και σας
έδειχνε το μονοπάτι, όπου μας κυκλώσατε.
– Τι γυναίκα ήταν αυτή;
– Μια μαυροφόρα, ψιλή, μελαγχροινή, με καλύπτρα γύρω από το κεφάλι, που γύριζε πότε-πότε και χαμογέλαγε στους φαντάρους σας…
– Την είδες εσύ, αυτή τη γυναίκα;
– Την είδα κι εγώ και άλλοι «Αλπίνι», όπως κατεβαίναμε με το σκι, μέσα
στα χιόνια… Και την είδαν και από άλλα τμήματα… Κάθε λόχος σας έχει και
από μια τέτοια Οδηγήτρια…».
Την μορφή της Μεγαλόχαρης θα τυπώσουν στα ταχυδρομικά δελτάρια και στις
λαϊκές απεικονίσεις των μαχών, από ψηλά να σκέπει τους φαντάρους η αγία
μορφή Της».
* Με απόφαση της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, που ελήφθη κατά
το έτος 1952, η εορτή της Τιμίας Σκέπης μετατίθεται από 1η Οκτωβρίου
στις 28, για να συνεορτάζεται μετά της εθνικής εορτής.