Ο Χριστός για τον Ιούδα είπε ότι ήταν καλύτερα γι’ αυτόν να μην είχε γεννηθεί, για άγνωστο για μας λόγο [σημ. ιστολογίου Ελλ. Νεώς: Σύμφωνα με τον Άγιο Θεοφύλακτο ο Χριστός θέλει να μας πει ότι η ανυπαρξία είναι καλύτερη από την ύπαρξη μέσα στην αμαρτία, βλ. Τρεμπέλας, Υπόμνημα εις το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, σελ. 460, Μτ. κς' 24 (5)]. Οπωσδήποτε δεν ήταν απόλυτα αναγκαίος για τη σύλληψη και τη Σταύρωση του Χριστού.
Αν ο Θεός έφερνε στη ζωή μόνο όσους θα σώζονταν, τότε η γη θα ήταν παράδεισος από τώρα, δε θα υπήρχε πειρασμός και δοκιμασία των καλών. Στην παραβολή των ζιζανίων (Ματθ. 13,24-30 και 36-43) ο Χριστός λέει ότι ο διάβολος σπέρνει ζιζάνια ανάμεσα στο φυτεμένο σιτάρι, δηλ. διαστρέφει κάποιους ανθρώπους στην ανθρώπινη κοινωνία, και μέσω αυτών πειράζει τους καλούς συνανθρώπους τους.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα και του καλού και του κακού. Στην ανθρώπινη κοινωνία οι καλοί και οι κακοί συνυπάρχουν, αλληλοεπηρεάζονται και καμιά φορά αλλάζουν ρόλους. Ο Χριστός είχε πει την παραβολή των δύο υιών (Ματθ. 21,28-32), για να καταδικάσει τη συμπεριφορά των αμετανόητων φαρισαίων και να προβάλει τη μετάνοια των αμαρτωλών της εποχής Του. Ο πρώτος υιός, ενώ στην αρχή αρνήθηκε να πάει στο αμπέλι να εργασθεί, δεν πήγε τελικά. Αυτό σήμερα εφαρμόζεται στο ότι πολλοί κακοί άνθρωποι κάποια στιγμή στη ζωή τους μετανοούν και βρίσκουν το δρόμο της σωτηρίας, ενώ πολλοί καλοί, στα επόμενα στάδια της ζωής τους, χαλάνε.
Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις – Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.157), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου