Πεζό κείμενο
Ἐγκώμιον οὗ ἡ ἀκροστιχίς «Αὐξέντιος Μοναχός Γρηγοριάτης».
(Ἐγκωμιαστική ἀκροστιχίδα, ἀφιερωμένη στόν μακαριστόν ἅγιον Γέροντα Αὐξέντιο μοναχό Γρηγοριάτη (+1981)
Ἀνῆλθες ἐπί Σταυροῦ, οὐκ ἀπῆλθες τῆς Μονῆς πώποτε, θεσπέσιε.
Ὑπ’ἀγγέλου ὁδηγούμενος, εὐθείαις ταῖς τρίβοις διεξῆλθες, ἰσάγγελε.
Ξένος ἐν μέσῳ ξένων ἐπορεύθης, ξενωθείς τῶν παθῶν μακάριε.
Ἐφώνεις ἀφώνως καθ’ἐκάστην, Κύριε ἐλέησόν με, φιλόθεε.
Νέος Ἀδάμ κατά χάριν ἀνεφάνης, τῆς κεκλεισμένης Πύλης τέκνον, ὅσιε.
Τῆς οὐρανίου πολιτείας ὀρεγόμενος, τήν ἀμαυρωθεῖσαν φύσιν ἐλάμπρυνας, ἥλιε.
Ἰοβόλον ὄφιν κατήσχυνας, Δάμαλιν Τριετίζουσαν προσκυνῶν, σεβάσμιε.
Ὄρει τῷ τοῦ Ἄθῳ κατῴκησας, ὡς ἄνθος μυρίπνοον εὐωδιάσας, ἑσπεριόφωτε.
Σέμνωμα μοναστικόν κατέστης, πυρφόρος ἀθλητής πρωτεύων, πρωτότοκε.
Μνῆμα θελήσεως, ἔγερσις ταπεινώσεως ὤν, τῷ Κυρίῳ εὐηρέστησας, ὑπήκοε.
Ὀθνείαν τροπήν κυκλικήν θεωτικῆς εὐχῆς ἐνεστερνίσθης, εὐχέτα.
Ναός τοῦ Παναγίου Πνεύματος, καθαρόν δοχεῖον τῆς Χάριτος ἦσθα, χαρίεν.
Ἄξιος εἶ μακαρισμοῦ αἰωνίου, τῆς φθορᾶς διαλαθών, μέτοικε.
Χαίρων μετά χαιρόντων, κλαίων μετά κλαιόντων, τόν Παῦλον ἐμιμήθης, δίκαιε.
Ὁ ροῦς τῶν δακρύων, διηνεκῶς ἐν σοί ἔρρεε, ἀρδεύων τήν ἄγονον γῆν, ἀσίγαστε.
Σεαυτόν κατατήξας παντοιοτρόπως, σαρκός καί νοός κυβερνήτης ἄριστος ἐδείχθης, θεοκάρδιε.
Γρηγορίου Μονῇ στάδιον παλαιστικόν κατήρτισας, δαιμόνων φόβητρον γενόμενος, ἀρίδηλε.
Ῥᾷον μνημονεύειν τοῦ ὀνόματός σου, ἤ τοῦ ὑπό σοῦ τελεσθέντος ἔργου, φιλάρετε.
Ἠφάνισας δαιμονικῶν εἰδώλων πλάνην, λατινικήν ἀθεΐαν ἐλέγξας, ἀνδρεῖε.
Γαμήλιον νυμφῶνα τῷ Χριστῷ ἐκόσμησας, νύμφην προσφέρων σεαυτοῦ ψυχήν, ἀνύμφευτε.
Ὁμοούσιον Τριάδα κηρύξας, φῶς μετά σκότους οὐκ ἤνωσας, πρόμαχε.
Ραφαήλ καί Μιχαήλ ἀνέλαβόν σε, Εἰρήνῃ ἑπόμενοι, χριστοφόρε.
Ἰσχυρός ἐν πολέμῳ, πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, τῷ Θεῷ ὤφθης, φωτόμαρφε.
Αὐξέντιε, αὐξανόμενος κατ’ἄμφω, τοῖς πᾶσι διέλαμψας, πράξει καί θεωρίᾳ, πάμπτωχε.
Τράπεζαν ἁγίαν τήν καρδίαν, νοῦν ἱερουργόν φρικτῆς θυσίας ἐποίησας, μύστα.
Ἦραν τό σόν σκήνωμα ἀγγελοειδεῖς φοιτηταί μετ’ἀσωμάτων χορεύοντες, παραδείσιε.
Σαῖς πρεσβείαις σωθείημεν, πάτερ˙ μή ἐπιλάθου καί ἡμῶν τῶν γεραιρόντων σε. Ἀμήν.
Σημείωση: Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ μέσα στά χέρια μου τήν Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1981 μ.Χ. Εἴμασταν, μαζί μέ τόν μακαριστό τώρα π. Νικόλαο Γρηγοριάτη, στό νοσοκομεῖο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου, δίπλα στόν ἑτοιμοθάνατο Γέροντα π. Αὐξέντιο Γρηγοριάτη, τόν ὁποῖον ὁ πατήρ Νικόδημος εἶδε μέσα στό θεϊκό ἄκτιστο Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, λίγα λεπτά προτοῦ, ἕνας φωτοφόρος ἄγγελος παραλάβη τήν ἁγιασμένη ἀσκητική του ψυχή γιά τόν Παράδεισο. Ἡ ψυχή του, τοῦ Γέροντα Αὐξεντίου, ἦταν μέσα στό θεϊκό ἄκτιστο Φῶς, ἐκρατοῦσε ἕνα νοητό σταυρό, ἀνέβαινε στόν οὐρανό, καί μᾶς εἶπε θριαμβευτικά: «Πατέρες, τώρα ἐλευθερώθηκα ἀπό τά μάταια κοσμικά πράγματα. Πάω τώρα στόν ποθούμενό μου Νυμφίο Ἰησοῦ Χριστό. Εὐλογεῖτε»!
ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ
(Περιοδικόν «Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος», ἐτήσια ἔκδοσις Ἱερᾶς Κοινοβιακῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἔτος 1981, ἀριθμός τεύχους 6, σελίδες 115-116)