Κυριακή η ημέρα της αφιερώσεως στον Κύριον. Η ημέρα της Αναστάσεως του Κυρίου.
• Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον Λόγο του «ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ» παρατηρεί: «Σκέψου πόσο πολλά και πόσο μεγάλα αγαθά έχεις απολαύσει, άνθρωπε, κατά την ημέρα αυτή, την Κυριακή. Από πόσα κακά έχεις απαλλαγή. Ποιός ήσουν προηγουμένως και ποιός έγινες μετά.
• Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στον Λόγο του «ΠΕΡΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ» παρατηρεί: «Σκέψου πόσο πολλά και πόσο μεγάλα αγαθά έχεις απολαύσει, άνθρωπε, κατά την ημέρα αυτή, την Κυριακή. Από πόσα κακά έχεις απαλλαγή. Ποιός ήσουν προηγουμένως και ποιός έγινες μετά.
Το ότι απέχουμε την Κυριακή από κάθε εργασία, το ότι η ψυχή γίνεται
λαμπρότερη εξ αιτίας της αναπαύσεως, και το κυριώτερο όλων, το ότι κατά
την ημέρα αυτή απολαμβάνουμε αναρίθμητα καλά, όλ’ αυτά συντελούν στην
ελεημοσύνη. Γιατί κατ’ αυτήν την ημέρα καταλύθηκε ο θάνατος, σβήστηκε η
κατάρα, εξαφανίστηκε η αμαρτία, έσπασαν οι πύλες του Άδη, κι έγινε
αιχμάλωτος ο διάβολος και καταλύθηκε ο διαρκής πόλεμος κι έγινε η
συμφιλίωση του Θεού με τους ανθρώπους. Και το ανθρώπινο γένος επανήλθε
στη προηγούμενη, η μάλλον σε πολύ μεγαλύτερη ευγένεια απ’ την
προηγούμενη, και είδε ο ήλιος το θαυμαστό εκείνο και παράδοξο θέαμα, να
γίνεται δηλαδή ο άνθρωπος αθάνατος.
Κατά αυτήν την ημέρα τελείται το μυστήριο των Μυστηρίων.
• Στο υπέροχο βιβλίο «Ιωάννης της Κροστάνδης» (εκδ. Ιεράς Μονής
Παρακλήτου), διαβάζουμε: «Στην Θεία Λειτουργία τελείται το μυστήριο της
αγάπης. Και η αγάπη στην ουσία της είναι μεταδοτική. Η αγάπη, ιδιαίτερα
η θεία, σπεύδει να σκορπίση το φως της, την χαρά της σε όλους… Και
συμπληρώνει: ω αγάπη τελειότατη! ω αγάπη, που τα πάντα αγκαλιάζεις! Ω
αγάπη ισχυροτάτη! Τι να προσφέρουμε σαν ευγνωμοσύνη στον Θεό για την
αγάπη Του προς εμάς; Η αγάπη αυτή βρίσκεται στην θυσία του Χριστού, που
προσφέρεται για την απελευθέρωσι όλων από κάθε κακία…».
• Αναφέρεται στο περιοδικό «Στύλος Ορθοδοξίας»: «Κυριακή πρωί. Ώρα Θείας
Λειτουργίας. Όμως στην νεοελληνική μας κοινωνία των… προχωρημένων
αντιλήψεων η ζωή διοργανώνεται αγνοώντας χαρακτηριστικά, τι σημαίνει
κάλεσμα της καμπάνας και σύναξη στην Θεία Λειτουργία.
– Φροντιστήρια κανονίζουν μαθήματα την ίδια ώρα με την Λειτουργία.
– Εκδρομείς και ταξιδιώτες κανονίζουν ταξίδια Κυριακή πρωί-πρωί.
– Εργαζόμενοι ρυθμίζουν τις δουλειές τους ή τον ύπνο τους την ίδια ώρα, που στους Ναούς γίνεται η Λειτουργία.
Πόσο θλιβερή άγνοια έχουν! Τι χάνουν! Τι στερούνται προτιμώντας κάτι
άλλο, ούτε καν το σκέπτονται! Ω αν καταλάβαιναν, σε τι προσφορά πλούτου
χάριτος στρέφουν την πλάτη τους! Ω αν ήξεραν, τι «δικαιώματα» δίνουν στο
διάβολο και πόσο πιο ευάλωτοι γίνονται στις παγίδες του, μένοντας
γυμνοί από την «χάρη» της Θείας Λειτουργίας! Ω αν είχαν επίγνωση, πόσο
τραγικά λάθος αξιολογήσεις κάνουν, αδικώντας έτσι τον εαυτό τους!…
* * *
Κάποτε, ένας ψαράς επήγε σε έναν ευλαβέστατο και άγιο μοναχό στο Άγιον
Όρος Κυριακή βράδυ φρέσκα ψάρια για την εορτή που θα είχε την άλλη
ημέρα, την Δευτέρα. Ο Γέροντας παραξενεύτηκε, και τον ερώτησε:
-Ποτέ τα έπιασες; Εκείνος απάντησε:
-Σήμερα το πρωί. Είναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος εκείνος του λέει:
-Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Είναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβη αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
Θέλεις να βεβαιωθής γι’ αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδής. Δεν θα το φάη. Και πράγματι. Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό.
Οι γάτες «τρελλαίνονται» για ψάρια. Και δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoύ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή του ψαρά, που από άγνοια δεν σεβόταν την αργία της Κυριακής. Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;
• Ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος αναφέρει ότι: «Με την ευλογία του Θεού, που παίρνεις εις την Εκκλησία, θα πάνε και οι δουλειές σου καλά.
– Γιατί εργάζεσαι την Κυριακή; ερώτησε ένας έμπορος κάποιον τεχνίτη.
– Γιατί είμαι φτωχός, του απαντά.
– Πολλά χρόνια εργάζεσαι;
– Σ’ όλη μου την ζωή.
– Και όμως δεν έγινες πλούσιος! Εγώ σε συμβουλεύω να κρατάς την Κυριακή. Τις έξη μέρες να εργάζεσαι καλά. Την Κυριακή όμως στην Εκκλησία. Κι’ εγώ, έπειτα από έξη μήνες, θα σου πληρώσω όσα χάσης από τον εκκλησιασμό…
– Πόσα έχασες; Τον ρώτησε μετά έξη μήνες.
– Τίποτε, του απαντά! Αγόρασα μάλιστα και μια γελάδα. Είχε δίκιο λοιπόν κάποιος που έλεγε: Δυό ασφαλή μέσα γνωρίζω, για να φτωχύνη κανείς: την κλεψιά και την εργασία της Κυριακής! Και εμείς ποιόν προστατεύομε; Εκείνον που είναι του σπιτιού μας. Και ο Θεός εκείνον, που είναι της Εκκλησίας.
-Ποτέ τα έπιασες; Εκείνος απάντησε:
-Σήμερα το πρωί. Είναι φρέσκα-φρέσκα! Τότε ο άγιος εκείνος του λέει:
-Παιδί μου, δεν μπορώ να τα αγοράσω. Είναι αφορισμένα. Γιατί τα έπιασες την Κυριακή.
Ο ψαράς δεν μπορούσε να το καταλάβη αυτό. Τότε του λέει ο Γέροντας:
Θέλεις να βεβαιωθής γι’ αυτό; Δώσε ένα ψάρι στο γάτο μου. Και θα το ιδής. Δεν θα το φάη. Και πράγματι. Ο γάτος δεν το έφαγε. Βέβαια αυτό δεν ήταν φυσικό.
Οι γάτες «τρελλαίνονται» για ψάρια. Και δεν γνωρίζουν, σαν ζώα, καταστάσεις χάριτος. Ο γάτος εκείνος δεν έφαγε το ψάρι, κατά ειδική υπερφυσική ενέργεια τoύ Θεού. Όχι για την ψυχή του. Αλλά για την ψυχή του ψαρά, που από άγνοια δεν σεβόταν την αργία της Κυριακής. Αυτό, φυσικά, συγκλόνισε τον ψαρά, και στο εξής σεβόταν τις Κυριακές και τις μεγάλες εορτές.
Εμείς τις σεβόμαστε;
• Ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος αναφέρει ότι: «Με την ευλογία του Θεού, που παίρνεις εις την Εκκλησία, θα πάνε και οι δουλειές σου καλά.
– Γιατί εργάζεσαι την Κυριακή; ερώτησε ένας έμπορος κάποιον τεχνίτη.
– Γιατί είμαι φτωχός, του απαντά.
– Πολλά χρόνια εργάζεσαι;
– Σ’ όλη μου την ζωή.
– Και όμως δεν έγινες πλούσιος! Εγώ σε συμβουλεύω να κρατάς την Κυριακή. Τις έξη μέρες να εργάζεσαι καλά. Την Κυριακή όμως στην Εκκλησία. Κι’ εγώ, έπειτα από έξη μήνες, θα σου πληρώσω όσα χάσης από τον εκκλησιασμό…
– Πόσα έχασες; Τον ρώτησε μετά έξη μήνες.
– Τίποτε, του απαντά! Αγόρασα μάλιστα και μια γελάδα. Είχε δίκιο λοιπόν κάποιος που έλεγε: Δυό ασφαλή μέσα γνωρίζω, για να φτωχύνη κανείς: την κλεψιά και την εργασία της Κυριακής! Και εμείς ποιόν προστατεύομε; Εκείνον που είναι του σπιτιού μας. Και ο Θεός εκείνον, που είναι της Εκκλησίας.