Ἄν καί πάντοτε ὑπῆρχαν
ἄνθρωποι πού ὁμιλοῦσαν διεστραμμένα, ἄν καί ὑπῆρξαν κοινωνίες κατά
τόπους, μέσα στήν ἀνθρώπινη ἱστορία, ζώντας διεστραμμένα, σήμερα τό φαινόμενο τῆς διαστροφῆς ἔχει ἀναχθεῖ σέ ἐπιστήμη καί οἱ διαστάσεις τείνουν νά περιλάβουν τό σύνολο τῶν κοινωνιῶν.
Τί εἶναι ὅμως ἡ διαστροφή;
Τό φαινόμενο τῆς διαστροφῆς μελετήθηκε ἀπό ὅλες τίς ἐπιστῆμες, κυρίως
ὅμως ἀπό τήν φιλοσοφία, τήν κοινωνιολογία καί τήν ψυχολογία. Ἡ διαστροφή εἶναι ἡ στροφή πρός ἄλλη διεύθυνση ἐκτός ἀπό τήν κανονική καί φυσιολογική,
μᾶς λέγει καί τό πιό πρόχειρο λεξικό. Ὅμως, μπορεῖ νά διερωτῶνται
πολλοί, ποιό εἶναι τό κανονικό καί τό φυσιολογικό; καί ποιό εἶναι τό μή
κανονικό καί τό μή φυσιολογικό; Καί ἐκεῖ εἶναι πού προκαλεῖται ἡ
σύγχυση. Ἄν ὁ πολύς κόσμος μπορεῖ νά μή γνωρίζει τό κανονικό καί τό
φυσιολογικό, ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί τά γνωρίζουμε ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἐκφράσθηκε πολλές φορές, γιά τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς του, λέγοντας, «Ὦ γενεά ἄπιστος καί διεστραμμένη», (Ματθ. ΙΖ΄ 17 καί Λουκ. Θ΄ 41) Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ γιά «γενεά σκολιά καί διεστραμμένη»
(Φιλ. Β΄ 15). Ἡ Παλαιά Διαθήκη σέ πάμπολλα σημεῖα ἀναφέρεται στό
φαινόμενο τῆς διαστροφῆς καί ὁ σοφός Σολομών στό βιβλίο τῶν Παροιμιῶν
(ΙΑ΄ 20) γράφει: «βδέλυγμα Κυρίω διεστραμέναι ὁδοί». Εἶναι σιχαμερό στόν Κύριο οἱ διεστραμμένοι τρόποι ζωῆς.
Μέσα ἀπό τούς λόγους καί τά διάφορα γεγονότα, πού ἀναφέρονται στήν Ἁγία Γραφή, διαστροφή εἶναι ὁ κάθε τρόπος σκέψεως καί βιωτής, πού στρέφεται ἐκτός τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο εἶναι ἀπόλυτα σοφό καί τέλειο.
Δηλαδή αὐτό πού ὀνομάζουμε κανονικό καί φυσιολογικό εἶναι τό θέλημα τοῦ
Θεοῦ, καί ὁ ἀντίθεος, ὁ ἁμαρτωλός τρόπος ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, πού μᾶς
κατευθύνει ὅπου ἀλλοῦ ἐκτός ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, ὀνομάζεται καί
εἶναι διαστροφή. Γι’ αὐτό καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός προτάσσει τό ἐπίθετο «ἄπιστος» (ἐννοεῖται στόν Θεό) καί μετά ἀναφέρεται στήν «διεστραμμένη γενεά», ἡ ὁποία εἶναι ἡ ἀπόρροια τῆς ἀπιστίας στόν ἀληθινό Θεό καί τούς λόγους Του.
Κάποτε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος
βρισκόταν στήν Κύπρο, στήν πόλη τῆς Πάφου, σέ κάποιον Ἀνθύπατο Σέργιο
Παῦλο, καί τοῦ ἔλεγε τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἕνας μάγος, Ἰουδαῖος
ψευδοπροφήτης, ὁ Ἐλύμας, ἀντιστεκόταν καί ἀντέλεγε στούς λόγους τοῦ
Ἀποστόλου Παύλου, γιά νά μήν πιστέψει ὁ Ἀνθύπατος. Τότε ἀπευθύνεται ὁ
ἀπόστολος Παῦλος πρός τόν μάγο καί τοῦ λέει: «Ὦ υἱέ τοῦ
διαβόλου, πού εἶσαι γεμάτος ἀπό κάθε δόλο καί ραδιουργία, πού ἐχθρεύεσαι
κάθε τί καλό, δέν θά παύσεις νά διαστρέφεις τούς ἴσιους δρόμους τοῦ
Κυρίου;»
Ἡ διαστροφή, λοιπόν, εἶναι ἔργο τοῦ διαβόλου καί εἶναι ὅ, τι ἀντίθετο ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν
ὁ Θεός εἶναι Φῶς, αὐτό εἶναι σκοτάδι. Ὅταν ὁ Θεός εἶναι Ἀγάπη,
Δικαιοσύνη, Ἀγαθότητα, Καλοσύνη, Ζωή, Ἁγιότητα, Φιλανθρωπία, Ἔλεος, τά
ἔργα τοῦ διαβόλου εἶναι μίσος, ἀδικία, πονηρία, κακία, βρωμιά,
ἀπανθρωπιά, ἐκδικητικότητα, καταστροφή, θάνατος.
Ὁ διάβολος, ἀγαπητοί μου,
ἀπό τήν πρώτη στιγμή πού εἶδε τόν ἄνθρωπο, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, τό
τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ μέσα στόν κόσμο, τόν ζήλεψε, τόν φθόνησε
καί τόν μίσησε. Καί θέλησε νά τόν ἐξολοθρεύσει. Ἡ κύρια μέθοδός του εἶναι ἡ πλάνη καί ἡ διαστροφή,
καί εὑρίσκει θύματα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους, τούς ὁποίους χρησιμοποιεῖ
ὡς συνεργάτες του. Ὅλοι αὐτοί προβάλλουν τήν διαστροφή μέ πονηρό καί
πλανερό τρόπο. Ἐάν κάποιος δέν γνωρίζει καλά τόν Ἅγιο Θεό καί τό θέλημά
Του, πολύ εὔκολα παρασύρεται καί ζεῖ διαστροφικά. Ὅποιος ὅμως ζεῖ διαστροφικά, ἔχασε τόν δρόμο πρός τόν Θεό, πού εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας. Αὐτό, ὅμως, εἶναι ἡ ἀπόλυτη ζημιά, ἡ ἀπόλυτη καταστροφή.
Γι’ αὐτό, ἐκεῖνος πού
διαστρέφει τήν ἀλήθεια, πού διαστρέφει τήν φύση, διαστρέφει τίς ἔννοιες,
διαστρέφει τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἔχει μέγιστη τήν εὐθύνη καί τήν καταδίκη
του Θεοῦ. Ἡ διαστροφή δέν εἶναι ἀτόπημα, δέν εἶναι κακούργημα, οὔτε ἁμάρτημα. Εἶναι βδέλυγμα! Ἡ Ἁγία Γραφή χρησιμοποιεῖ τή λέξη βδέλυγμα γιά τόν Ἀντίχριστο καί γιά ὅλες τίς παρεμφερεῖς διαστροφικές πράξεις.
Πρίν ἀπό 2.800 χρόνια εἶχε γράψει ὁ προφήτης Ἠσαΐας τά ἑξῆς χαρακτηριστικά γιά τούς διαστρέφοντες: «Οὐαί οἱ λέγοντες τό πονηρόν καλόν καί τό καλόν πονηρόν, οἱ τιθέντες τό πικρόν γλυκύ καί τό γλυκύ πικρόν» (Ἠσ. Ε΄ 20). Ἀλλά καί ὁ βραβευμένος μέ τό Nobel ποιήσεως Ὀδυσσέας Ἐλύτης τό ἔτος 1982 ἔγραψε: «Ἀνάθεμα τήν ὥρα ποιός ὁρίζει ἐδῶ, τό ἀνάποδο βαπτίζει καί τό λέει σωστό, βγάνει τήν νύχτα μέρα, καί τ’ ὁρκίζεται»! Τά καθαρά καί δυνατά μυαλά διακρίνουν τό φυσιολογικό καί τό διεστραμμένο, καί τό καταδικάζουν.
Εἶναι, ὅμως, ἀπορίας ἄξιο, πῶς ἡ σημερινή ἑλληνική κοινωνία, ἡ
ὁποία κατέχει ἐπί αἰῶνες τούς θησαυρούς τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων, τούς
θησαυρούς τῶν τοπικῶν παραδόσεων, προπάντων τούς θησαυρούς τῆς ὀρθοδόξου
χριστιανικῆς πίστεως, τούς θησαυρούς ἀπείρων ἡρώων τῆς πατρίδας καί
ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας, πῶς ἔφθασε σ’ αὐτό τό σημεῖο νά πλανᾶται καί νά δέχεται ἤ νά ζεῖ καί νά ἐνεργεῖ διεστραμμένα; Εἶναι νά ἐκπλήσσεται κανείς!
Ἡ ἀπορία, ὅμως, λύνεται, ὅταν
παρατηρήσουμε μετά προσοχῆς, τί συνέβη στά τελευταῖα 50-60 χρόνια στήν
Ἑλλάδα καί παγκοσμίως. Διοχετεύθηκε στούς λαούς ἡ ἀμφισβήτηση ἐπί πάντων. Προβλήθηκε ἡ ἀμφιβολία πρός τόν χριστιανισμό καί κυρίως στήν Ἁγία Γραφή. Κηρύχθηκε ἡ ἀπιστία πρός τόν Θεό καί τό ἅγιο θέλημά Του. Ὑπερτονίσθηκαν καί διογκώθηκαν λάθη καί παρεκτροπές καί σκάνδαλα ἀνθρώπων τῆς Ἐκκλησίας. Ὀργανώθηκε συστηματικά πολεμική κατά τῆς Ὀρθοδοξίας. Μέ τό τραγούδι, μέ τό θέαμα, μέ δημοσιεύσεις, μέ περιοδικά, μέ βιβλία, μέ νόμους τῆς πολιτείας, μέ τήν προβολή τῆς παγκοσμιοποιήσεως καί τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τῆς πανθρησκείας. Μετά ἀπό αὐτόν τόν ἀντίθεο καταιγισμό,
κατάφεραν νά κάνουν τούς ἀνθρώπους νά μήν ἔχουν ἐμπιστοσύνη στόν Ἅγιο
Τριαδικό Θεό καί τόν Λόγο Του. Κατάφεραν νά διαγράψουν ἀπό τούς
ἀνθρώπους τήν αὐθεντία τοῦ Θεοῦ. Κατάφεραν νά ἀνοίξουν δίοδο ἀρνήσεως
καί ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό.
Ἄν χάσει, ὅμως, ὁ ἄνθρωπος τόν ἀληθινό Θεό καί τόν Λόγο Του, χάνει καί τό ἀληθινό κριτήριο τῆς ζωῆς, χάνει τόν σκοπό τῆς ζωῆς του.
Τότε, μέ ποιό αὐθεντικό κριτήριο θά κρίνει τίς σκέψεις καί τίς πράξεις
τῆς ζωῆς του; Πρός ποιό σκοπό θά κατευθύνει τήν ζωή του; Ἄν χάσει τό κριτήριο καί τόν σκοπό, τότε δέν θά ζεῖ ἀληθινά, δέν θά ζεῖ γνήσια, δέν θά ζεῖ σωστά. Δέν θά ζεῖ κανονικά καί φυσιολογικά. Θά ζεῖ διεστραμμένα.
Δυστυχῶς στίς μέρες μας ἡ πνευματική καί ἡ ἠθικοκοινωνική διαστροφή ἔχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.
Πολλοί ἄνθρωποι θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ὅτι εἶναι ζῶα,
ἀποτελέσματα τυχαίας ὑλικοβιοχημικῆς ἐξελίξεως, περιορισμένα στόν χῶρο
καί στόν χρόνο μεταξύ δύο ἡμερομηνιῶν, τῆς γεννήσεως καί τοῦ θανάτου
τους.
Ἄλλοι νομίζουν ὅτι εἶναι κύριοί της φύσεως, τῆς ὕλης, τῆς ἐνέργειας, τοῦ σώματός τους, καί ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι νά τά ἐκμεταλλεύονται καί νά τά χρησιμοποιοῦν ὅσο καί ὅπως θέλουν.
Κάποιοι ἔχουν θεοποιήσει τό
φαγητό, ἄλλοι τό χρῆμα, ἄλλοι τήν ἄνεση, ἄλλοι τήν σεξουαλικότητα, ἄλλοι
τή γνώση, ἄλλοι τήν ἐξουσία, ἄλλοι τήν ὑγεία.
Κάποιοι δέν δέχονται οὔτε τούς νόμους τῆς φύσεως, τῆς βιολογίας, τῆς κοινωνίας, τῆς λογικῆς, καί θέλουν τίς ἐπί μέρους ἐκφυλισμένες καταστάσεις νά τίς ἐπιβάλουν ὡς γενικές σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα.
Πολλοί ἔχουν ἀποδεχθεῖ τόν φόνο τῶν ἐμβρύων ὄχι μόνο ὡς ἐπιτρεπτό ἀλλά καί ἐπιβεβλημένο, καθώς ἐπίσης καί τόν φόνο τῶν ἡλικιωμένων καί χρονίως ἀνιάτων.
Ἄλλοι δέν θεωροῦν αὐτονόητο καί φυσικό τήν ταύτιση τοῦ βιολογικοῦ φύλου μέ τό κοινωνικό φύλο.
Ἄλλοι ὑπερασπίζονται καί προωθοῦν γάμους μεταξύ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου, πού δέν ὑπάρχει καμία πιθανότητα νά προέλθουν ἀπόγονοι.
Πάρα πολλοί ἔχουν καταντήσει
ἄβουλα πρόσωπα, ἀγόμενα καί φερόμενα ἀπό τίς ἐπιταγές τῆς μόδας,
ἀδιαφορώντας ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά νοιάζονται ἄν θά
προκαλέσουν μέ τήν ὅλη συμπεριφορά καί ἐμφάνιση, ἄν θά ζημιωθοῦν, ἄν θά
καταστραφοῦν!
Τίς ἀρετές τίς ἀπαξιώνουν,
τά πάθη τά ἐπαινοῦν, τίς ἀξίες τίς ἐκμηδενίζουν, τά εὐτελῆ τά
ἀπογειώνουν, τά θεϊκά τά σχετικοποιοῦν καί τά γήινα καί ἀνθρώπινα τά
ἀπολυτοποιοῦν. Ἔχουν ἔλθει τά ἐπάνω κάτω καί τά κάτω ἐπάνω!
Ὅλη αὐτή ἡ κατάσταση εἶναι διεστραμμένη καί ἀπάνθρωπη! Ἄν θέλουμε νά μή φθάσουμε στή διαστροφή, οὔτε νά τή ζοῦμε οὔτε νά τήν ἀνεχόμαστε καί τήν δικαιολογοῦμε, θά πρέπει νά μή χάσουμε τήν πίστη μας στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Θά πρέπει ἡ ζωή μας νά εἶναι σύμφωνη μέ τό ἅγιο θέλημα τῆς Ἐκκλησίας. Καί τό σπουδαιότερο, νά μελετοῦμε ἀδιαλείπτως καί μετά προσοχῆς τήν Ἁγία Γραφή, γιά νά ἀποκτήσουμε τό ὑγιές κριτήριο καί γνωρίσουμε τόν ἀληθινό σκοπό τῆς ζωῆς μας.
Ἔτσι θά εἴμαστε «φωστῆρες ἐν κόσμω, ἐν μέσω γενεᾶς σκολιᾶς καί διεστραμμένης, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες» (Φιλιπ. Β΄ 15-16) ὅπως λέγει ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν Παῦλος. Θά εἴμαστε τό ζωντανό θέλημα τοῦ Θεοῦ, περιφερόμενο μέσα στό σπίτι μας, στήν κοινωνία, στόν κόσμο ὁλόκληρο.
Μέ κάθε εὐχή καί εὐλογία
καί διακαή ἐπιθυμία γιά ἀπαλλαγή
ἀπό τήν ἀποστασία καί τή διαστροφικότητα