«Τι παράξενο, αλήθεια! Όλοι
παρακολουθούν με το στόμα ανοιχτό τα φευγαλέα επίκαιρα θέματα της
πρόσκαιρης τούτης ζωής για τα μελλοντικά και αιώνια θέματα, όμως, ούτε
σκέψη δεν περνάει από το νου τους.
Για τα φαγοπότια και τις σωματικές
απολαύσεις είναι πάντα βιαστικοί, τις ψυχές τους όμως, τις αφήνουν να
λιώνουν από πνευματική πείνα. Για την περιποίηση και τον καλλωπισμό του
σώματος φροντίζουν όσο μπορούν για την ψυχή, όμως, αδιαφορούν.
Για το σώμα, όταν αρρωστήσει, και
γιατρούς καλούν και φάρμακα χρησιμοποιούν και χρήματα πολλά ξοδεύουν,
ώσπου να το θεραπεύσουν για την ψυχή, όμως, που υποφέρει από τη θανάσιμη αρρώστια της
αμαρτίας, δεν κάνουν τίποτα. Και το χειρότερο είναι, ότι, υστερ’ από
τόσες φροντίδες για το θνητό σώμα, όχι μόνο αυτό πεθαίνει, αλλά και η
ψυχή καταδικάζεται στην ατελεύτητη κόλαση».
«Πόσο ασήμαντη είναι η γη κι η επίγεια
ζωή σε σύγκριση με τον Ουρανό, με την Αιώνια Βασιλεία του Χριστού. Και
με όλα αυτά προσκολλιόμαστε τόσο πολύ στα εγκόσμια πράγματα, κι είμαστε
τόσο αμελείς και αδιάφοροι για την Σωτηρία της ψυχής και την Αιώνια
Ζωή!»
Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης