Μας λέγει ο Απ. Πέτρος «και αυτό τούτο δε σπουδήν πάσαν παρεισενέγκαντες
επιχορηγήσατε εν τη πίστει υμών την αρετήν, εν δε τη αρετή την γνώσιν»
(Β΄ Πέτρ. α΄ 5). Και ο Π. Τρεμπέλας ερμηνεύει: Και ακριβώς δε διότι ο
Θεός έκαμε τόσα και τόσα δια την σωτηρία σας, δια τούτο και σεις
συνεργασθήτε με κάθε δυνατή επιμέλεια και δραστηριότητα και προσθέσατε
στην πίστη, που έχετε, την αρετή, στην αρετή δε προσθέσατε την ακριβή
γνώση του θείου θελήματος».
• Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εξηγεί ότι:
«εάν θέλουμε να ανεβούμε
στον παράδεισο, πρέπει να αποκτήσουμε την αρετή. Η αρετή είναι αυτή που
έδωσε τόσα χαρίσματα στους Αγίους της Εκκλησίας μας. Γνώρισες, συνεχίζει
ο Άγιος, πόση ήταν η Αρετή των Αγίων;
Όχι μόνον οι λόγοι αυτών και τα σώματα αλλά και αυτά τα ιμάτια ήσαν
τίμια. Διότι η μηλωτή του Ηλία έσχισε τον Ιορδάνη, των τριών Παίδων τα
υποδήματα το πυρ της καμίνου κατεπάτησαν και έσβησαν. Το ξύλο του
Προφήτου Ελισσαίου τα νερά μετέβαλε. Η ράβδος του Μωϋσέως την Ερυθρά
θάλασσα έσχισε, και την πέτρα κτυπήσας, ύδωρ ανέβλυσε και τον διψώντα
λαό επότισε. Τα ιμάτια του Παύλου τις αρρώστιες των ανθρώπων έδιωχναν.
Ο ίσκιος του Πέτρου τον θάνατο έδιωξε. Η στάκτη από τα Λείψανα των Αγίων
Μαρτύρων τους δαίμονες φυγάδευσε» (Ομιλία περί αρετής και κακίας).
• Όταν ο Ναβουχοδονόσορ κυρίευσε την Ιερουσαλήμ αιχμαλώτισε και τους
Αγίους Τρεις Παίδες, Μισαήλ, Αζαρία, Ανανία καθώς και τον Προφήτη
Δανιήλ. Επειδή οι Τρεις Παίδες, (όπως και ο Προφήτης Δανιήλ), δεν
προσκύνησαν την χρυσή εικόνα του βασιλέως, τους έρριξαν στην επταπλασίως
καιομένη κάμινο, μέσα στην οποία δροσιζόμενοι από τον θείο Άγγελο,
έψαλαν τον παγκόσμιο ύμνο συγκαλούντες όλα τα κτίσματα σε δοξολογία του
Θεού. Τότε ο βασιλεύς, όταν είδε αυτό ωμολόγησε ότι είναι μεγάλος ο Θεός
που προσκυνείται από αυτούς. Όταν όμως πέθανε ο Ναβουχοδονόσορ και τον
διεδέχθη ο Αττικός, επειδή τον έλεγξαν για την ασέβειά του, έδωσε εντολή
να κοπή η κεφαλή του Αγίου Μισαήλ.
Τότε άπλωσε το πανοφόρι του ο Άγιος Αζαρίας και δέχθηκε την Αγία Κεφαλή
του Μισαήλ. Ομοίως διέταξε να κοπή και η κεφαλή του Αγίου Αζαρία, την
οποία δέχθηκε ο θείος Ανανίας, ύστερα δε και αυτός ο Ανανίας
απεκεφαλίσθη. Λέγουν ότι αφού κόπηκαν οι τίμιες κεφαλές των Αγίων Τριών
Παίδων, πάλι προσεκολλήθησαν στα σώματά τους και Άγγελος Κυρίου παρέλαβε
τα λείψανά τους και τα μετέφερε στο Όρος Γεβάλ, όπου τα τοποθέτησε κάτω
από Πέτρα. Αφού δε πέρασαν τετρακόσια χρόνια, ανεστήθηκαν και αυτοί,
όταν ανεστήθη ο Κύριος εκ του Τάφου, μαζί με τους άλλους Προπάτορες, και
ύστερα πάλι απέθαναν.
• Ρώτησε ο μαθητής του τον Άγιο Νήφωνα Επίσκοπο Κωνσταντιανής: «Θα
υπάρχουν άγιοι πάντοτε;». Απάντησε ο Άγιος: «-Πρέπει να ξέρεις, αδελφέ
μου, ότι μέχρι τη συντέλεια του κόσμου δεν θα λείψουν οι άγιοι του Θεού,
όπως δεν θα λείψουν, βέβαια, και οι εργάτες του σατανά. Στις έσχατες
ημέρες, ωστόσο, όσοι θα είναι αληθινά ευάρεστοι στον Κύριο, θα κρύβωνται
έξυπνα από τους ανθρώπους. Δεν θα κάνουν σημεία και τέρατα, όπως οι
σημερινοί, αλλά θα βαδίζουν στο δρόμο των πρακτικών αρετών με πολλή
ταπείνωση. Ε, λοιπόν, αυτοί θα δοξαστούν στη βασιλεία των ουρανών πιο
πολύ κι απ’ τους θαυματουργούς αγίους! Και ξέρεις γιατί; Επειδή τότε δεν
θα υπάρχη κανείς που να κάνη θαύματα μπροστά στα μάτια τους, όπως
γίνεται σήμερα, κι έτσι να θερμαίνεται η πίστη τους και να τονώνεται το
αγωνιστικό τους φρόνημα. Ακόμα και εκείνοι που θα έχουν το αξίωμα της
ιερωσύνης, θα είναι άνθρωποι ασήμαντοι, οι περισσότεροι, ανίδεοι από
αρετή. Μα και των μοναχών οι πρόκριτοι δεν θα είναι καλύτεροι. Κενόδοξοι
και γαστρίμαργοι, θ’ αποτελούν όχι υπόδειγμα αλλά μάλλον σκάνδαλο για
τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και θα παραμεληθή γενικά η αρετή. Θα βασιλεύη
παντού η φιλαργυρία και η πλεονεξία. Μοναχοί και λαϊκοί θα συνάζουν
χρήματα και θα τα τοκίζουν. Δεν θα τα προσφέρουν στο Θεό, δίνοντάς τα
ελεημοσύνη στους φτωχούς. Και οι περισσότεροι, από άγνοια, θα πλανηθούν
μέσα στο χάος του άνετου δρόμου της απώλειας…».