Ο πολυαγαπημένος μας Πατήρ Παναγιώτης
Καραγιάννης, κοιμήθηκε εν Κυρίω, σήμερα τα ξημερώματα, Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018
μ.Χ. στα 79 του χρόνια! Η εξόδιος ακολουθία του έγινε στις 6.00 το απόγευμα στον Ι. Ναό
Ταξιαρχών Θεσσαλονίκης, παρουσία του Παναγιωτάτου
Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου, ο οποίος και
τόνισε την μεγάλη προσφορά του πατέρα Παναγιώτη, που άφησε πίσω του χιλιάδες πνευματικά παιδιά, αλλά και 21 εγγόνια και 2 δισέγγονα!
Ο τάφος του είναι πλέον, πίσω από την παραπάνω Εκκλησία που διακόνησε
επί δεκαετίες, στολισμένος με έναν απλό ξύλινο σταυρό,
μεγάλη παρηγοριά για τους χιλιάδες ανθρώπους που τον
υπεραγαπούσαν και γέμισαν ασφυκτικά Ναό και αυλή, για να
αποχαιρετίσουν την αγία και σεπτή μορφή της Θεσσαλονίκης!
Ο άγιος παππούλης, ο παππούλης μας, όπως τον λέγαμε όλοι, που
διακόνησε επί δεκαετίες στον παραπάνω Ι. Ναό ,
υπήρξε ο πνευματικός μας γέροντας, όπου καταφεύγαμε σαν
κουρασμένα και τσακισμένα πλοία, στο μεγάλο και απάνεμο λιμάνι της αγάπης του
και των θείων συμβουλών του!
ΜΝΗΜΟΝΕΥΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΟΝΟΜΑΤΑ
Γεμάτος αγάπη, καλοσύνη, γλυκύτητα, μας
καθοδηγούσε πάντα στο δρόμο του Θεού, χωρίς να σταματήσει ούτε μία
μέρα τις Θείες Λειτουργίες, ενώ μνημόνευε καθημερινά και
αδιάλλειπτα επί χρόνια ολόκληρα, ακούραστα, όλα τα πνευματικά του παιδιά,
χιλιάδες ονόματα, προσφέροντάς μας
ένα "δίχτυ ασφαλείας", που το καταλάβαμε να φεύγει, όταν
πια, ιδίως τον τελευταίο χρόνο, ήταν βαριά άρρωστος, για τις δικές μας και πάλι
αμαρτίες, για τις οποίες δεν έπαψε να προσεύχεται και να αγωνίζεται μέχρι της
τελευταίας του πνοής!
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΛΑΝΑΣ
Ο καλός μας παππούλης, κάποτε μας είχε πει, πως όταν νέος στην ιερατική σχολή, του εμφανίστηκε ο Άγιος Νικόλαος ο
Πλανάς, και τον ερώτησε: θέλεις να ακολουθήσεις τον δρόμο μου; Και από τότε ο παππούλης μας ακολουθούσε κατά γράμμα τα βήματα του
Αγίου. Και όπως εκείνος έκανε καθημερινά,
ασταμάτητα Θείες Λειτουργίες και Αγρυπνίες, έτσι έκανε και ο Πατήρ Παναγιώτης,
όλες τις ασθένειες, τα γηρατειά και τους πόνους στα πόδια του, ακόμη και
όταν βγήκε στη σύνταξη, μέχρι που έπεσε οριστικά στο κρεβάτι,
περνώντας και εκεί ένα μεγάλο μαρτύριο...
ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ
Αξέχαστες θα μείνουν σε όλους μας οι αγρυπνίες του παππούλη, πότε πάνω στους Ταξιάρχες κάθε
Πέμπτη βράδυ, πότε κάτω στην κατακόμβη των Αγίων Θεοδώρων, που
ταυτίστηκε απόλυτα με εκείνον. Ο ιερός και ταπεινός χώρος είναι ζυμωμένος με την μορφή του, τόσο που όποιος μπαίνει εκεί, είναι
σαν τον βλέπει και να τον ακούει.
ΚΟΣΜΟΣΥΡΟΗ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
Μάλιστα εκεί μέσα στην Κατακόμβη εξομολογούσε με τις ώρες, μέχρι τα μεσάνυχτα κάθε
Δευτέρα, καθώς εκατοντάδες άνθρωποι
προσέτρεχαν σε αυτόν, ενώ δεκάδες ήταν οι φτωχοί και οι
πονεμένοι του, για τους οποίους επίσης φρόντιζε, δίνοντας συχνά από
το δικό του υστέρημα...
Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ο καλός, άγιος παππούλης μας, κάποτε πάλι, σε
μια κουβέντα μας για τη Μακεδονία και τον αγώνα
που κάναμε στο ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ, έλαμψε, βούρκωσε και αναστενάζοντας από αγάπη,
λέγοντας:
Ξέρεις παιδί μου εκεί στην Πελοπόννησο, από νεαρός,
λαχταρούσα να ΄ρθω στη Μακεδονία! Άκουγα Μακεδονία και ποθούσε η καρδιά μου να
ανέβω εδώ πάνω στα άγια χώματά της! Και ο Θεός τον αξίωσε να διακονήσει δεκαετίες στην
αγαπημένη του Μακεδονία!
Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Σε μια άλλη συζήτηση, ο παππούλης γέμισε
πάλι από εκείνη τη φώτιση και με όλη την ψυχή του, με κάθε σοβαρότητα, σαν να
σηκώθηκε ξαφνικά πολύ ψηλά και δεν ήταν πια εκείνος ο ταπεινός ιερεύς, μα
κάποιος μεγάλος Πανεπιστημιακός, ουράνιος λες, μου είπε:
Παιδί μου, η Ελλάδα μας είναι η
Κιβωτός της Ορθοδοξίας!
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ
Κάποτε, καμιά δεκαριά χρόνια πριν τα
φοβερά γεγονότα της Συρίας, με τις εν ψυχρώ σφαγές τόσων και
τόσων ανθρώπων, σε δυο αγρυπνίες, μας είχε πει ότι θα
γίνουν φοβερά πράγματα εκεί κάτω, που δεν θα χωράει ο νους, ζητώντας να πάμε
στους Αγίους Τόπους, πριν αρχίσει το κακό. Και φαίνεται πως είχε δει και τα επερχόμενα φοβερά που θα γίνουν στο
Ισραήλ... Και μας μιλούσε από την Ωραία Πύλη της κατακόμβης, σαν να
τα έβλεπε!
Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΕΥΕ ΑΣΤΡΑΠΙΑΙΑ
Τρεις φορές που έτυχε να αρρωστήσουμε κάπως βαριά από
κρυολόγημα, έφτανε ένα τηλεφώνημα στον άγιο
παππούλη, όπου ζητούσαμε να μας διαβάσει μια ευχή υπέρ υγείας. Ε, δεν πρόφτανε
να κλείσει το τηλέφωνο και η γιατρειά ερχόταν! Μάλιστα μια φορά, η ευχή του έκοψε εν εξελίξει πνευμονία,
όπως διαπίστωσε και το νοσοκομείο, λέγοντας στις ακτίνες, πως "φαίνεται να
είχε, αλλά τώρα δεν δείχνουν ότι έχει"...
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Κάποτε πάλι, μετά από εξομολόγηση, η δυνατή προσευχή του παππούλη έστελνε στα σπίτια κάποιον Άγιο,
φύλακα ή προστάτη. Έτσι σε κάποιο σπίτι πνευματικού του
παιδιού, παρατηρήθηκε δύο φορές, ότι μετά από εξομολόγηση στον παππούλη, το
επόμενο βράδυ εμφανιζόταν ο Άγιος Αλέξανδρος, Πατριάρχης
Κωνσταντινουπόλεως, μαζί με τον διάκονό του (ο Ι. Ναός
τους είναι δίπλα στο Κολυμβητήριο Καλαμαριάς, στο πρώην Στρατόπεδο Κόδρα)!
ΗΞΕΡΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΠΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ
Την στιγμή της Θείας
Κοινωνίας, ζητούσε να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να ακουμπάμε στο Άγιο
Ποτήριο. Όταν πλησιάζαμε, όποιος είχε πάει στους Αγίους
Τόπους, έλεγε ο ίδιος ο παππούλης το όνομα του χριστιανού και
πρόσθετε "προσκυνητού"... Για κάποιους
ήταν εντελώς αδύνατο να γνωρίζει ότι είχαν πάει εκεί. Και όμως το έλεγε με
καμάρι, σαν τίτλο: "του δούλου του Θεού τάδε, προσκυνητού"...
Ο "ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ" ΤΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ο παππούλης μας αγαπούσε πολύ τα παιδιά, μα και
την πατερική παράδοση! Έτσι σκέφτηκε να συνδυάσει και τα δύο. Κάθε λοιπόν Παραμονή Πρωτοχρονιάς, έκανε αγρυπνία στην κατακόμβη και
όταν όλοι γλεντούσαν, διασκέδαζαν ή δυστυχώς χαρτόπαιζαν, ο παππούλης μας μάζευε όπως ο πατέρας τα παιδιά του και κάναμε
νυχτερινή Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου!
Αλλάζαμε χρόνο στην κατακόμβη, μόνο με το φως των καντηλιών και στο τέλος ο παππούλης
μοίραζε δώρα σε όλα τα παιδάκια! Και εκείνα τι χαρά! Είχαν τον
δικό τους, αληθινό και ορθόδοξο Άγιο Βασίλη, που ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, κάπου στις 1.30 με 2.00 το πρωί,
αφού τα είχε δώσει το μέγα δώρο της Θείας Κοινωνίας,
τα προσέφερε και από ένα παιχνίδι, αυτοκίνητα για τα αγόρια,
κούκλες για τα κορίτσια! Και φυσικά για όλους μικρές βασιλόπιτες!
Νιώθαμε όλοι εκείνο το βράδυ τέτοια ζεστασιά και χαρά με τον καλό μας άγιο
παππούλη, που το περιμέναμε με λαχτάρα κάθε χρόνο!
Και είναι μια καλή ιδέα, για να την εφαρμόσουν και άλλοι ιερείς, Εκκλησίες και
Μοναστήρια, για να μάθουν τα παιδιά επιτέλους ποιος είναι ο αληθινός Άγιος
Μέγας Βασίλειος! Πού είναι η αληθινή ευλογία του και πού η αληθινή ζωή και
χαρά!
ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Ο παππούλης Παναγιώτης,
η αγιασμένη αυτή λευκή μορφή της Θεσσαλονίκης, ακόμη κι όταν βγήκε στη σύνταξη,
όπως είπαμε δεν "ησύχαζε". Πήγε λοιπόν και λειτουργούσε στην ιστορική παμπάλαια Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ
του εν Θεσσαλονίκη (Μονή Λατόμου), ενώ ανέλαβε και ευπρέπισε το σχεδόν εγκαταλελειμμένο μέχρι
τότε Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης (λίγο πιο πάνω), όπου κάθε
χρόνο τελούσε τον Πανηγυρικό Εσπερινό στην μικρή αυλή του, με θέα ολόκληρη τη
Θεσσαλονίκη!
Και είναι πραγματικά συγκλονιστικό! Σε τόσο ψηλό σημείο στα Κάστρα και μέσα από έναν πελώριο βράχο αναβλύζει το Αγίασμα της Τιμίας Ζώνης
της Θεοτόκου! Είναι εκπληκτικό!
Στην εορτή λοιπόν της Τιμίας Ζώνης,
στον Πανηγυρικό Εσπερινό 30 Αυγούστου του 2011, εκεί στο Αγίασμα της Παναγιάς
στην Άνω πόλη, ο παππούλης μάς ξάφνιασε όλους, όταν αποκάλυψε με
συγκίνηση και φωνή δυνατή, γεμάτη πίστη, βγαλμένη από τα τρίσβαθα της ψυχή του,
πως "το φάρμακο του καρκίνου είναι το Αγίασμα της Παναγιάς"!
"Να πίνετε και να βάζετε στο
μέλος που πάσχει με πίστη και κατά την πίστη σας λίγο λίγο θα θεραπευθείτε! Και
να πίνετε και για εσωτερικά προβλήματα, αιματολογικά" συνέχισε
ο άγιος γέροντας, τονίζοντας ξανά:
"Το φάρμακο του καρκίνου είναι
το Αγίασμα της Παναγιάς! Όπου υπάρχει Αγίασμα της Παναγιάς! Γι΄ αυτό τα έχει
δώσει η Παναγιά μας! Να έχετε πίστη! Εδώ μουσουλμάνοι και πηγαίνουν στην
Παναγιά με πίστη και τους θεραπεύει! Και τους κάνει το θαύμα, επειδή έτσι τους
προετοιμάζει για το Βάπτισμα! Να έχετε Πίστη και να πίνετε! Και εάν
κάποιος δεν θεραπευθεί, τότε σημαίνει ότι η Παναγιά τον θέλει επάνω
"παρέα"! Έτσι πρέπει να σκεφτεί κάποιος πιστός"!
Και συνέχισε λέγοντας μια ιστορία από το Άγιον Όρος:
"Στο Άγιον Όρος σε ένα μέρος, οι μοναχοί κάποτε παρακαλούσαν με δάκρυα την Θεοτόκο να τους δώσει
αγίασμα να έχουν να πίνουν. Δεν είχαν ούτε νερό στάλα. Η Παναγιά
τους άκουσε και τους είπε ότι θα τους δώσει Αγίασμα, αλλά να
μην το χρησιμοποιούν για να πλύνουν ούτε μαντήλι! Εκείνοι το
υποσχέθηκαν και πράγματι ανάβλυσε θαυματουργικά Αγίασμα
της Παναγιάς... Όμως ξεχάστηκε η αυστηρή υπόσχεση που είχαν δώσει
και το Αγίασμα σταμάτησε. Τότε καταλαβαίνοντας τι συναίβη, άρχισαν με δάκρυα να
παρακαλούν και να ζητούν συγνώμη, λέγοντας Παναγιάς μας δώσε μας πάλι στο
Αγίασμά σου και τώρα στο υποσχόμαστε, δεν θα το χρησιμοποιήσουμε παρά μόνο για
να πίνουμε. Ούτε για ένα φλυτζάνι καφέ δεν θα παίρνουμε... Και έτσι τους το
ξανάδωσε και υπάρχει ως τώρα"...
ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙΣ ΠΑΠΠΟΥΛΗ
Παππούλη μας, θα μας λείψεις
πάρα πολύ. Η αγάπη σου, η φωνή σου που δεν χορταίναμε, η
πατρική σου στοργή, η λευκή μορφή σου, οι αγρυπνίες σου, η εξομολόγησή σου, η
κατακόμβη σου, το αγίασμα, όλα δεμένα χρόνια με σένα. Σε ευγνωμονούμε για όλα!
Θα μας λείψεις παππούλη!
Κι ας ξέρουμε ότι πας στην αγκαλιά του Χριστού και της Παναγιάς μας, που τόσο
τους αγάπησες και τους διακόνησες και για τη χάρη τους έγραψες τα υπέροχα
βιβλία σου: "Γίνε, ω γύναι", "Η αιώνιος κόλασις", "Ορθοδοξία στα "όπλα"".
Αγαπημένε, καλέ μας παππούλη,
μη μας ξεχάσεις εδώ κάτω. Μη μας αφήσεις από την προσευχή σου. Και
παρακάλεσε το Θεό να μας ελεήσει, για να είμαστε μια μέρα και πάλι μαζί σου
εκεί πάνω, στο αιώνιο φως και τη χαρά του Χριστού!